เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 502

“ออกไปซะ! ออกไป! ฉันไม่อยากเจอหน้านายอีก!”

เมเดลีนผลักชายคนนั้นออกไปในขณะที่ยังงุนงงอยู่และปิดประตูไล่หลังเขา

เธอพิงประตูพลางหายใจเข้าลึก ๆ และก้มต่ำลงมองดูร่างกายของตัวเอง ก่อนจะพบว่าเสื้อของเธอถูกปลดออก

ใครจะรู้ว่า อะไรจะเกิดขึ้นระหว่างพวกเขา ถ้าเธอไม่ได้ตบเขาไปเสียก่อน

ดูเหมือนว่าสติของเธอจะถูกกลืนกินโดยจูบของเขาและการแสดงความขอโทษอย่างสงบเสงี่ยมนั่น

เมเดลีนจับปกเสื้อที่ถูกเปิดออกของตัวเองด้วยความโล่งใจที่เธอไม่ยอมให้ชายคนนั้นทำไปมากกว่านี้อีก

…

เมเดลีนได้พาแจ็คไปที่ชานเมืองเพื่อเที่ยวเล่นในช่วงสุดสัปดาห์ และพบว่าตัวเองสงบลงเมื่อไม่ได้เห็นเจเรมี่ปรากฏตัวต่อหน้าเธออีก

วันนี้อาจจะดูหนาว แต่หัวใจของเธอรู้สึกอบอุ่นเหลือกัน

รอยยิ้มที่ไร้เดียงสาของแจ็คสันทำให้เธอสบายใจ ในขณะที่ยังคงมีบางอย่างทำให้หัวใจของเธอรู้สึกอึดอัดอยู่

ความทรงจำของเธอแทบไม่มีสิ่งใดที่นึกถึงแล้วมีความสุขได้เลย

ความทรงจำเดียวที่เธอมีคือ วันที่เธอแต่งงานกับเจเรมี่ ในคราวนั้นเธอตั้งตารออนาคตและรู้สึกมีความสุขอย่างแท้จริงอยู่ครู่หนึ่ง

“คุณแม่ดูว่าวตัวเล็กของผมสิครับ มันบินสูงขึ้นไปเรื่อย ๆ เลย” เด็กน้อยร้องเรียกด้วยน้ำเสียงร่าเริง

เมเดลีนหันไปยิ้มอย่างอบอุ่น “ทำได้ดีมาก แจ็ค”

“ถ้าคุณพ่อกลับมาจากทำงานแล้ว เราจะเล่นว่าวตัวใหญ่ได้ไหมครับ คุณแม่?” แจ็คสันถามอย่างมีความหวัง “ทำไมแม่ไม่พูดอะไรเลยล่ะครับ คุณแม่?”

เมเดลีนตอบทันทีว่า “อะไรก็ตามที่ลูกต้องการเลย แจ็ค”

“เย่!” แจ็คปรบมืออย่างร่าเริง

เมเดลีนยิ้ม จากนั้นเธอก็นึกถึงภาพจูบอันบ้าคลั่งของเจเรมี่ในคืนนั้น

จู่ ๆ โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น เมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์โทรจากเอโลอิส เมเดลีนก็รับสายทันที

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ