บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 506

เสียงฝีเท้าที่เร่งรีบเดินเข้ามาใกล้จากด้านหลังเธอ ตามมาด้วยเสียงที่สั่นเทาของเอโลอิส

เธอเกือบจะเดาได้แล้วว่าเพราะอะไร เนื่องจากเนื้อหาของคลิปวิดีโอคงทำให้เอโลอิสและฌอนรู้สึกตกใจ

เมเดลีนหันกลับมาอย่างช้า ๆ เธอคิดที่จะจัดการกับพวกเขาอย่างเย็นชา แต่ทว่าเธอถูกเอโลอิสกอดก่อนที่เธอจะได้ทำอะไร

“ลูกรักของแม่!” เอโลอิสสะอื้นไห้ “แม่ขอโทษ เอวลีน ลูก… แม่ขอโทษ!”

เธอขอโทษซ้ำแล้วซ้ำเล่าในขณะที่ฌอนตาแดง เขามองอยู่ด้านข้างและรีบวิ่งมาพร้อมกับภรรยาของเขา

วิดีโอนั้นแสดงให้เห็นว่าเมเรดิธคนต่ำช้าทรมานเมเดลีนที่บอบช้ำอย่างไร

พวกเขาไม่สามารถพาตัวเองให้ออกจากการนึกถึงฉากนั้นได้

ยิ่งพวกเขาพยายามหยุดยั้งความคิดนั้นมากเท่าไหร่ ฉากที่โหดร้ายนั่นก็ยิ่งเน้นย้ำถึงความยากลำบาก และความเจ็บปวดที่เมเดลีนได้ประสบมามากเท่านั้น

พ่อแม่ของเธอได้ปกป้องปีศาจตัวนั้น ในขณะที่เธอทนทุกข์ทรมาน

ฌอนถอนหายใจยาวขณะที่เขารู้สึกถึงท่าทางเย็นชาของเมเดลีน และเขาก็เข้าไปลูบไหล่ปลอบเอโลอิส

“เอลลี่ อย่าทำให้ลูกสาวของเราลำบากใจไปกว่านี้เลย ให้เวลาเธอบ้าง ผมแน่ใจว่าต้องมีวันที่ครอบครัวของเราจะกลับมารวมกันได้อีกครั้ง”

เอโลอิสยอมปล่อยเมเดลีนไปอย่างไม่เต็มใจ และเช็ดน้ำตาของเธอออก “เมเรดิธช่างน่ารังเกียจ! เธอทำอย่างนั้นกับเอวลีนได้ยังไง? เธอทำร้ายเมเดลีนจนกระอักเลือด! ฉันเจ็บหัวใจมากเลย ฌอน มันเจ็บ…”

ฌอนกลืนน้ำลาย และมีดวงตาแดงก่ำ “ผมก็เจ็บปวดเหมือนกัน”

เมเดลีนรู้สึกซาบซึ้ง เมื่อเธอได้รับรู้ถึงความรู้สึกเจ็บปวดของเอโลอิสและฌอน

เธอกำลังจะอ้าปากพูด แต่กลับได้ยินชายคนนั้นพูดอีกครั้ง “ตอนนั้นฉันจูบเธอ ไม่ใช่เพราะฉันเต็มใจจะถวายตัวเองเพื่อปกป้องเมเรดิธหรอกนะ แต่เป็นเพราะเธอบอกว่า เธอได้ตาบอดจากการตกหลุมรักผู้ชายอย่างฉัน”

“…” สีหน้าของเมเดลีนเปลี่ยนไป แต่เธอยังคงจำรอยยิ้มพิมพ์ใจของเจเรมี่ได้

“ฉันไม่อยากได้ยินเธอพูดว่าเธอไม่รักฉัน ฉันก็เลยเอามือปิดปากเธอไงล่ะ ฉันมีความสุขเพราะในขณะที่เธอบอกฉันว่าเธอไม่รักฉันแล้ว แต่ปฏิกิริยาของเธอกลับบอกฉันว่า เธอยังคงรักฉันอยู่ เช่นเดียวกับการจูบที่เรามีในอพาร์ตเมนต์ของเธอเมื่อวันก่อน”

“...” บทสนทนากำลังมุ่งสู่ดินแดนอันตราย “นายกำลังจะพูดถึงอะไร เจเรมี่?”

ริมฝีปากของชายคนนั้นขดขึ้นเป็นรอยยิ้มที่อ่อนโยน ขณะที่ดวงตาของเขาเป็นประกายด้วยแต้มไปด้วยความรื่นเริง “เธอยังมีฉันอยู่ในใจ ลินนี่”

“อย่าคิดที่จะหลอกตัวเองเลยนะ เจเรมี่ วิทแมน” เมเดลีนเย้ยหยัน “ฉันสามารถบอกนายได้อย่างมั่นใจว่า ฉันจะพาแจ็คไปและเมื่อฉันออกจากที่นี่ไปพร้อมกับเฟลิเป้แล้วฉันจะไม่กลับมาอีก รักคุณงั้นเหรอ? แน่นอนว่านั่นมันเป็นเรื่องในอดีต แต่นั่นคือทั้งหมดที่มันเป็นกับอดีตที่ผ่านมา”

ดวงตาของเจเรมี่หม่นลงในขณะที่หัวใจของเขารู้สึกเจ็บปวดอยู่เงียบ ๆ แต่ริมฝีปากของเขาก็เปลี่ยนไปเป็นรอยยิ้มอย่างมั่นใจในทันที “เธอกล้าเดิมพันไหมล่ะ ลินนี่?”