บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 516

แต่ทว่าขณะที่เขาเอื้อมมือออกไป โรสกลับจับตัวของเขาเอาไว้

“จะไม่มีใครได้ออกไปจากที่นี่! ฉันจะฝังคุณไว้กับฉัน!”

เมื่อแจ็คเห็นโรสจับเจเรมี่เอาไว้ เขาก็ขว้างแอปเปิ้ลในมือใส่โรสด้วยความโกรธ “คนเลว ปล่อยพ่อผมนะ!”

ด้วยความแม่นยำของแจ็ค ทำให้ลูกแอปเปิ้ลกระเด็นไปถูกหน้าโรสพอดี เธอปล่อยมือออกจากเจเรมี่และกุมใบหน้าตัวเองไว้ด้วยความเจ็บปวด

“เจเรมี่ เร็วเข้า!” เมเดลีนจับมือเจเรมี่ไว้แน่นเพื่อเตือนเขา

เมื่อเห็นโรสกลับมาเพื่อหยุดพวกเขา เมเดลีนก็รีบพูดขึ้นว่า “รหัสผ่านกระเป๋าเดินทางคือ หกหกตัว แต่น่าเสียดายที่เงิน 50 ล้านกำลังจะถูกเผาเป็นเถ้าถ่าน!”

“อะไรนะ?!” เธอชะงักเมื่อเธอได้ยินเช่นนี้ จอห์นที่ทรุดตัวอยู่บนพื้นก็รีบลุกขึ้นมา เขารีบวิ่งไปที่กระเป๋าเดินทางซึ่งยังไม่ถูกเผา และใส่รหัสหมายเลขหกหกตัว

เพียงเสียงคลิกดังขึ้น กระเป๋าเดินทางก็เปิดออก!

เมื่อเห็นสิ่งของในกระเป๋าเดินทาง จอห์นก็ตกตะลึง “นี่... 50 ล้านเหรอ?!”

โรสมองดูท่าทางมึนงงของจอห์น พลางคิดว่าเขาคงอึ้งกับเงินจำนวนมหาศาล ดังนั้นเธอจึงรีบไปหาเขา

แต่เมื่อเธอเห็น ‘เงิน’ ในกระเป๋าเดินทาง เธอถึงกับอึ้ง!

ไม่มีเงินอยู่ในนั้น มีเพียงกองกระดาษ A4 ธรรมดาเท่านั้น!

โรสกัดฟันอย่างโกรธจัด “เมเดลีน ครอว์ฟอร์ด! แกกล้าโกหกได้ยังไง...”

ก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอเงยหน้าขึ้น และเห็นว่าเจเรมี่ออกไปทางหน้าต่างอย่างเรียบร้อยแล้ว ขณะที่ จอห์นและเธอถูกห้อมล้อมไปด้วยไฟที่โหมกระหน่ำ!

เมื่อรู้สึกถึงอุณหภูมิที่ร้อนและแผดเผาที่เพิ่มสูงขึ้นเรื่อย ๆ ควันไฟที่เจือปนพัดเข้ามาปะทะกับพวกเขา ทำให้โรสรู้สึกกลัว

ทั้งสองต้องการปีนออกมาทางหน้าต่าง แต่เปลวเพลิงกลับแผดเผาขอบหน้าต่างแล้ว ตอนนี้ทั้งสองกำลังถูกไฟกลืนกินไปจนหมด...

หลังจากที่เจเรมี่ออกมาได้อย่างปลอดภัย เมเดลีนก็เรียกรถพยาบาลและเจ้าหน้าที่ดับเพลิง

เจเรมี่มองดูความรีบร้อนของเมเดลีน แล้วยิ้มออกมา

หลังจากขึ้นรถ เมเดลีนก็โยนผ้าขนหนูให้เจเรมี่ แล้วเหยียบคันเร่ง

เธอเร่งความเร็วหลายครั้งโดยไม่รู้ตัว และในที่สุดพวกเขาก็มาถึงโรงพยาบาล

เธอตระหนักว่าใบหน้าของเจเรมี่ดูไม่ค่อยดีนัก ใบหน้าของเขาค่อนข้างซีดอยู่แล้ว แต่ตอนนี้กลับดูซีดมากขึ้นไปอีก

นอกจากฝ่ามือที่ถูกแก้วบาดแล้ว บาดแผลที่แขนขวาของเขายังถูกแทงเข้าไปลึกอีกด้วย เลือดที่แห้งไปแล้วแผ่กระจายไปทั่วแขนเสื้อของเขา

เนื่องจากความมืดจนถึงตอนนี้ ทำให้เมเดลีนไม่รู้เลยว่าเจเรมี่ได้รับบาดเจ็บมาก

หลังจากพันผ้าพันแผลเสร็จแล้ว แพทย์ได้บอกวิธีการดูแลแผล และอนุญาตให้เขากลับบ้านได้

เมเดลีนต้องการเพียงอุ้มแจ็คสันกลับบ้าน แต่แล้วเจเรมี่กลับเอนตัวพิงเธอไว้อย่างอ่อนแรง แล้ววางมือลงบนไหล่ของเธอ “ลินนี่ ฉันเหนื่อยมากเลย เธอช่วยไปส่งฉันหน่อยได้ไหม?”