บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 544

ตอนแรกพวกเขารู้สึกประหม่าเล็กน้อยเมื่อโทรหาเฟลิเป้

นอกจากนั้นแล้ว เจเรมี่ยังเตือนพวกเขาว่าเฟลิเป้เป็นคนอันตราย ถึงอย่างนั้น จากสิ่งที่พวกเขาบอกได้ เฟลิเป้ดูเหมือนจะเป็นสุภาพบุรุษที่สง่างาม

“ขอบคุณนะ คุณวิทแมน” เอโลอิสขอบคุณเขา

“ไม่เป็นไรเลยครับ ผมขอเพียงมันเป็นความสุขของวีล่า” เฟลิเป้พูดด้วยความเขินอาย “แต่ได้โปรดอย่าพูดถึงหลานชายของผม เจเรมี่ ต่อหน้าวีล่านะครับ

“บาดแผลนั้นที่เจเรมี่ได้ทำไว้กับวีล่ามันลึกเกินไป ไม่เคยมีนาทีไหนที่วีล่ามีความสุขเมื่อเธออยู่กับเขา ตอนนี้เธอเลือกที่จะลืมเจเรมี่ได้แล้ว นี่เป็นข้อพิสูจน์ที่ดีว่าเจเรมี่ทำร้ายเธออย่างที่สุด”

“นอกจากนี้ ตอนที่ผมกับวีล่าอยู่เมืองเอฟ เราได้ให้กำเนิดลูกสาวคนหนึ่ง เธอชื่อลิเลียน และชื่อเล่นของเธอคือ ลิลลี่

“เดิมทีผมวางแผนจะจบเรื่องนี้ที่นี่ และพาวีล่ากลับไปจดทะเบียนสมรสของเรา แต่เนื่องจากเธอได้เจอพวกคุณแล้ว ผมหวังว่าเธอจะกลายเป็นภรรยาอย่างเป็นทางการของผม ในชื่อของเมเดลีน มอนต์โกเมอรี ผมหวังว่าคุณสองคนจะเป็นพยานให้ผมนะครับ”

เอโลอิสและฌอนรู้ดีถึงความกังวลของเฟลิเป้

แม้ว่าพวกเขาจะมองเห็นความสำนึกผิดของเจเรมี่ แต่พวกเขาก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าความเสียหายที่เขาทำกับเมเดลีนนั้นไม่สามารถแก้ไขได้

อย่างไรก็ตามเอโลอิสก็อดไม่ได้ที่จะสงสัย “คุณวิทแมน ลิลลี่เป็นลูกของคุณกับเมเดลีนจริง ๆ เหรอ?”

เฟลิเป้ยิ้มและพยักหน้าโดยไม่ลังเล “ผมจะไม่ปิดบังอะไรจากพวกคุณ ผมชอบวีล่ามานานแล้ว แต่เธอก็มีเพียงเจเรมี่อยู่ในสายตามาโดยตลอด ผมคิดว่าเธอคงจะมีความสุขหลังจากแต่งงานกับเจเรมี่ แต่พวกคุณคงได้เห็นแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น

"เพื่อให้แน่ใจว่าเธอยังมีชีวิตอยู่ เมื่อสามปีที่แล้วผมพาเธอไปที่เมืองเอฟ และในที่สุดพวกเราก็ได้อยู่ด้วยกัน"

คำอธิบายของเฟลิเป้ฟังดูมีเหตุผล

"เฟลิเป้ คุณกำลังพูดเรื่องอะไรกับคุณพ่อคุณแม่คะ?" การปรากฏตัวอย่างกะทันหันของเมเดลีน ทำให้เอโลอิสและฌอนตกใจ และทำให้พวกเขาขยับหนีโดยไม่รู้ตัว

ในทางกลับกัน เฟลิเป้ไม่แปลกใจเลยและพูดว่า “ผมกำลังพูดถึงการแต่งงานกับภรรยาตามกฎหมายในอนาคตของผม วีล่า ทำไมเราไม่จดทะเบียนสมรสในเกลนเดลล่ะ? คุณจะรู้สึกดีขึ้นนะ ถ้าพ่อแม่ของคุณอยู่ที่นั่นเพื่อเป็นสักขีพยานในงานแต่งงานของเรา”

เมเดลีนแสดงรอยยิ้มเขินอายเมื่อได้ยินมัน “โอเคค่ะ ตามคุณว่าเลย”

เธอพยักหน้าและตอบตกลง จากนั้นจึงมองไปยังเอโลอิสและฌอนที่ตกใจเล็กน้อย “แม่คะ พ่อคะ พวกคุณจะอวยพรการแต่งงานของเราไหม?”

เอโลอิสและฌอนฟื้นคืนสติกลับมาในทันทีและอวยพรพวกเขาอย่างจริงใจ “ในชีวิตของพวกเราไม่ขออะไรมาก นอกจากขอให้เธอมีความสุขและประสบความสำเร็จในชีวิต”