เมเดลีนประหลาดใจมากขึ้น เมื่อเธอได้ยินคำพูดเหล่านั้น
เธอค่อย ๆ จ้องไปที่ใบหน้าของเจเรมี่ ราวกับกำลังสงสัยว่าคนตรงหน้าเธอคือเขาจริง ๆ หรือเปล่า
ทว่า จากการตอบสนองของเมเดลีน ทำให้เจเรมี่รู้สึกผิดมากขึ้นไปอีก
เขารู้ดีว่าบาดแผลและเรื่องร้าย ๆ ที่เขาทำกับเธอนั้นมากเกินไป
เขาอยากรู้ว่าเขาจะต้องทำอย่างไรเพื่อชดใช้กับความผิดนี้
เจเรมี่รีบนำตัวเมเดลีนไปยังโรงพยาบาลที่ใกล้ห้างสรรพสินค้าที่สุด หลังจากที่ได้เจอหมอ เขาก็จำได้ว่าหมอคนนี้ คือ อดัม บราวน์
แม้ว่าก่อนหน้านี้อดัมจะเคยไปโรงเรียนพร้อมกับเจเรมี่ แต่เขาเป็นเพื่อนที่ดีกับแดเนียล ดังนั้นเจเรมี่จึงระแวงเขาเล็กน้อย
“นายเป็นจิตแพทย์ตั้งแต่เมื่อไหร่?” เจเรมี่ถาม
อดัมยิ้มออกมาเล็กน้อยและหยิบนามบัตรจากลิ้นชักของเขาออกมา นามบัตรแสดงให้เห็นว่าเขาเป็นจิตแพทย์ ดร.อดัม บราวน์
“ฉันไม่มีอะไรทำได้ดีไปกว่านี้แล้ว ฉันได้ทำการวิจัยและศึกษาเรื่องนี้มา นั่นดูไม่น่าจะเป็นปัญหาแล้ว ใช่ไหม?”
เจเรมี่พูดไม่ออกไปสักพัก เขากำลังเริ่มอธิบายอาการของเมเดลีน ในขณะที่จู่ ๆ เมเดลีนก็พูดว่า “เจเรมี่ คุณออกไปข้างนอกก่อนได้ไหม?”
คำขอของเธอทำให้เจเรมี่สับสนเล็กน้อย แต่เขาไม่ได้ถามอะไรเธอ และยอมออกไปข้างนอกในทันที
ทันทีที่เจเรมี่ออกไป เมเดลีนก็ขอร้องอย่างตรงไปตรงมา “ดร. บราวน์ ฉันคิดว่าเจเรมี่คงรู้เรื่องอาการป่วยของฉัน ถ้าเขามาถามเรื่องนี้ในภายหลังอีก คุณช่วยเก็บเป็นความลับให้ฉันด้วยได้ไหมคะ?”
เมื่อได้ยินแบบนี้อดัมถึงกับตกใจมาก เมื่อเขามองเข้าไปในดวงตาที่จริงใจและชัดเจนของเมเดลีน เขารู้สึกเจ็บปวดข้างในใจอย่างอธิบายไม่ถูก
ผ่านไปครู่หนึ่ง ประตูห้องให้คำปรึกษาก็เปิดออก และเมเดลีนก็มองเจเรมี่ด้วยใบหน้าที่ผ่อนคลาย เธอบอกเขาว่าเธอต้องการไปเข้าห้องน้ำ และขอให้เจเรมี่ไปรอเธอที่ลานจอดรถ
เมื่อเขาเห็นว่าเมเดลีนยังคงมองมาที่เขาอยู่ เขาก็แสร้งทำเป็นหันหลังเดินออกไป เมื่อเมเดลีนเลิกมองมาที่เขาแล้ว เจเรมี่จึงเดินกลับไปที่ห้องทำงานของอดัม
เจเรมี่บอกเขาเกี่ยวกับอาการของเมเดลีนที่ได้เจอมา หลังจากอดัมได้ฟังสิ่งที่เขาพูด เขาก็ได้ข้อสรุปที่ชัดเจน “หลังจากการปรึกษาเบื้องต้นแล้ว มีแนวโน้มเป็นอย่างมากว่าเธอกำลังมีอาการผิดปกติของตัวตนที่แตกแยกจากบาดแผลในใจ ซึ่งหมายความว่าเธอมีความบกพร่องทางความคิดในแง่ของตัวตนของเธอ จากที่คุณบอกผม ดูเหมือนว่าตอนนี้เธอจะเป็นคนสองบุคลิก”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...