บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 553

ค่ำคืนที่ไร้แสงจันทร์ช่างมืดมิดเหมือนกับก้นหม้อที่ไหม้ดำ

ในบาร์ แสงไฟหลากสีสันส่องประกาย ราวกับว่าบรรยากาศโรแมนติกนี้ดูเหมือนจะโอบล้อมและปกคลุมผู้คนที่เข้ามา ในขณะนั้น มีผู้ชายสองคนนั่งอยู่หน้าเคาน์เตอร์บาร์กำลังชนแก้วกัน โดยไม่สนใจผู้หญิงเซ็กซี่ที่เดินเข้ามาคุยกับพวกเขาเลย

หลังจากที่แดเนียลรู้เรื่องอาการของเมเดลีนจากอดัม เขารีบขับรถด้วยอารมณ์ฉุนเฉียวมาเพื่อหยุดเจเรมี่ให้ได้ เขาคิดว่าจะต้องมีสงครามระหว่างพวกเขา แต่ทั้งสองคนกลับมาเจอกันแล้วจบลงที่บาร์ จากนั้นก็เริ่มพูดประชดประชันกัน

“สมน้ำหน้านายวะ เจเรมี่” แดเนียลหัวเราะเยาะ เขาแทบจะไม่แตะแอลกอฮอล์เลย แต่วันนี้ เขาดื่มไปหลายแก้วอย่างเงียบ ๆ

“ในที่สุดเมเดลีนน้อยก็เป็นของคนอื่นไปแล้ว เธอไม่เคยเป็นของฉันเลย” แดเนียลหัวเราะอย่างขมขื่นและกระดกแก้วขึ้น แฮลกอออล์เย็น ๆ ผ่านเข้าไปในลำคอของเขา และไหลลงไปที่หน้าอกของเขา มันมีกลิ่นฉุนมาก

หัวใจของเขาแตกสลายอีกครั้ง

ใบหน้าที่อ่อนโยนและสง่างามตามปกติของเขาได้พังทลายลง ในขณะที่ความหวังทั้งหมดของเขาสำหรับความรักที่ซ่อนเร้นของเขา ในตอนนี้ก็ได้พังทลายและตายไปหมดแล้ว

ในขณะนั้น เขาแค่อยากจะเมา

“เจเรมี่ มันเป็นความผิดของนายทั้งหมด นายทำให้เมเดลีนเลือกเส้นทางนี้เอง หากนายยังมีสติรู้ผิดชอบ อย่าไปตอแยเธออีก เฟลิเป้จะให้ความสุขที่เธอสมควรได้รับ”

ปัง!

เจเรมี่วางแก้วลงอย่างแรง จนแก้วแตกเป็นเสี่ยง ๆ

“ลินนี่จะไม่มีความสุข เธอไม่ได้รักเฟลิเป้เลย ตอนนี้เธอแค่หลงลืมไป วันหนึ่งเธอจะจำได้ว่าผู้ชายที่เธอรักมากที่สุดคือฉัน”

“เหอะ” แดเนียลเยาะเย้ย “แล้วจะเป็นอย่างไรถ้าเธอจำได้ล่ะ? ยังไงเมเดลีนน้อยก็ไม่ได้รักนายอีกแล้ว เธอเกลียดนายไปแล้ว ลองนึกถึงสิ่งที่นายทำสิ ทำไมนายถึงคิดว่านายคู่ควรกับเธอ?”

เจเรมี่ยู่ริมฝีปากบนน้อย ๆ อย่างนึกเหยียดหยามตนเอง รอยยิ้มอ่อนโยนปรากฏขึ้นในดวงตากลมโตชวนฝันของเขา ขณะที่หยดน้ำในดวงตาของเขาเริ่มสะท้อนแสงสีอันสดใสจากเหนือหัวของเขา

“มันเป็นความจริงที่ลินนี่เกลียดฉัน แต่เธอรักฉันมากกว่า ฉันอยู่ในใจเธอมาโดยตลอด และเธอยังไม่ลืมฉัน ลิลลี่คือเครื่องพิสูจน์ความรักที่เธอมีต่อฉันที่ดีที่สุด”

“ลิลลี่?” แดเนียลที่กำลังเมาเหล้าและเขาก็จำชื่อนี้ไม่ได้

หลังจากที่เขาดื่มแก้วสุดท้ายแล้ว แดเนียลก็นอนคว่ำฟุบลงหน้าบาร์แล้วพูดอย่างเมามายว่า “เมเดลีนน้อย ขอให้เธอมีความสุขในโลกใบนี้ พรุ่งนี้ฉันคงจะไม่ไปงานแต่งงานของเธอ ฉันหวังว่าหลังจากเลิกรากับไอ้ขี้เก๊ก เจเรมี่แล้ว ในที่สุดเธอจะมีความสุขจากนี้ไป…”

นัยน์ตาพร่ามัวของเจเรมี่รู้สึกถึงความชัดเจนในทันที “เดี๋ยวก่อน แดเนียล นายพูดว่าอะไรนะ พรุ่งนี้ อีกสองวันข้างหน้าไม่ใช่เหรอ? จะเป็นพรุ่งนี้ไปได้ยังไง?”