เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 572

“ใช่ค่ะ คุณลุงวินส์ตัน บางทีเมเดลีนอาจไร้เดียงสาจริง ๆ มันคงแย่แน่ ถ้าเรากล่าวหาเธออย่างผิด ๆ” อีวอนเสแสร้งเข้าข้างเมเดลีน

เมเดลีนเองรู้ดีว่าสองคนนี้แค่เล่นละครตบตา พวกเขาทำอย่างนี้เพราะมีเจเรมี่อยู่ด้วย

วินส์ตันลุกขึ้นด้วยสีหน้าตึงเครียด “ฉันกินอาหารไม่ลงแล้ว”

“วินคะ วิน!” คาเลนไล่ตามเขาโดยแสร้งทำเป็นกังวล

อีวอนเองก็หาข้ออ้างที่จะออกจากตรงนี้ไปเช่นกัน

หลังจากที่ทั้งสามคนจากไปแล้ว เจเรมี่ก็รู้สึกดีขึ้นมาก เขามองไปที่เมเดลีนอย่างสงสารขณะที่เธอยังคงป้อนอาหารท่านปู่อยู่ “ลินนี่ คุณควรไปกินข้าวก่อน ปล่อยให้ฉันทำต่อนะ”

“ไม่จำเป็นหรอกค่ะ ฉันไม่หิว”

“ลินนี่ อย่าไปสนใจคำพูดเมื่อกี้เลย ผมจะเชื่อคุณ ไม่สำคัญอะไรหรอก” เจเรมี่มองเธออย่างอ่อนโยน “ช่วงนี้คุณปู่กินอิ่มนอนหลับสบาย ผมมั่นใจว่าคุณไม่ใช่คนร้ายแน่นอน”

เมเดลีนมองเข้าไปที่สายตาอันอ่อนโยนของเขา “คุณพูดแค่นี้มันก็เพียงพอสำหรับฉันแล้วค่ะ”

“มันไม่พอ ผมจะหาทางพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของคุณเอง” เขาประกาศอย่างเคร่งขรึม เขาจะไม่มีวันปล่อยให้เธอต้องเสียชื่อเสียงกับเรื่องนี้อีก

…

เที่ยงคืน

อีวอนเปิดประตูห้องของเธออย่างเงียบ ๆ จากนั้นเธอก็ย่องเข้าไปในห้องของท่านปู่

เธอกำลังถือไม้เท้า หลังจากที่เธอเปิดไฟแล้ว เธอก็เดินไปที่ด้านข้างของเตียงและเลิกผ้าห่มขึ้น

“หึ ไม่รู้เรื่องงั้นเหรอ? ฉันจะทำให้แกเป็นคนไร้เดียงสาไม่รู้เรื่องรู้ราวอย่างที่แกต้องการ!” อีวอนพึมพำอย่างโกรธเคือง เธอกัดฟันและฟาดไม้เท้าลงไปบนตัวท่านปู่

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ