บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 580

...

หลังจากผ่านไประยะหนึ่ง เฟลิเป้ขอให้ใครสักคนไปส่งเมเดลีนกลับบ้าน

ระหว่างทางกลับบ้าน เมเดลีนเล่นโทรศัพท์ของเธอและรู้ว่าเจเรมี่ส่งข้อความถึงเธอเมื่อไม่นานมานี้ อย่างไรก็ตาม มันระบุว่าเธอได้เห็นข้อความนั้นแล้ว

เธอมองออกไปนอกหน้าต่างรถและครุ่นคิด ในเวลาเดียวกันรถก็กำลังขับลงเนิน

ความเร็วของรถทำให้เธอเสียสมาธิ ภาพที่ดูคุ้นเคยปรากฏขึ้นในหัวของเธอ

เมื่อเธอกลับมารู้สึกตัวรถก็หยุดอยู่หน้าบ้านของเธอแล้ว

เจเรมี่กลับมาพร้อม ๆ กับที่เธอลงจากรถ

เมื่อเขาเห็นเมเดลีนยืนอยู่ที่ประตูหน้าบ้านด้วยสีหน้ามึนงง เขาก็ลงจากรถอย่างเร่งรีบและวิ่งไปหาเธอ

“ลินนี่?”

เมเดลีนกลับมามีสติอีกครั้งเมื่อได้ยินคนเรียกชื่อเธอ

เธอเงยหน้าขึ้นและสบตากับเจเรมี่ด้วยสายตาวิตกกังวล เธอยิ้มอย่างนุ่มนวล “แม่ของฉันโทรหาฉันเมื่อกี้ และบอกฉันว่าคืนนี้มีงานเลี้ยงเพื่อการกุศล เธอต้องการให้ฉันไปกับเธอ ฉันไปห้างมาเมื่อกี้ แต่ฉันไม่ชอบชุดที่ฉันเห็นเลย”

เจเรมี่จับมือเธอทันที “ลินนี่ ผมจะไปช้อปปิ้งกับคุณ”

“คุณจะไปซื้อของกับฉันเหรอ?”

“ใช่สิ” เจเรมี่ยิ้มอย่างแผ่วเบา จากนั้นเขาก็พา เมเดลีไปยังถนนหรูหราที่สุดซึ่งขายสินค้าแบรนด์เนม

แม้ว่าเขาจะไม่ใช่ประธานบริษัทข้ามชาติอีกต่อไป แต่เขาก็เต็มใจที่จะล้มละลาย หากมันหมายความว่าเขาจะได้เห็นรอยยิ้มของเมเดลีน

อย่างไรก็ตาม เมเดลีนไม่เคยมีผู้ชายเดินตามเวลาเธอไปซื้อเสื้อผ้า เธอเลยหาข้ออ้างและบอกว่าเธออยากดื่มชานม จากนั้นเธอก็ขอให้เจเรมี่ไปซื้อให้ก่อนที่เธอจะเดินเข้าไปในร้าน

หลังจากมองไปรอบ ๆ เธอก็รู้สึกว่าที่ร้านไม่มีลูกค้ามากนัก อย่างไรก็ตาม ฝ่ายขายที่เป็นผู้หญิงก็กำลังเดินอยู่รอบ ๆ ราวกับว่าพวกเขาถูกกักขังไว้ พวกเขาไม่ได้สังเกตเห็นเมเดลีนเลย

เมเดลีนมองไปรอบ ๆ ร้านสักพัก แล้วเธอก็เจอชุดที่ชอบ เธออยากจะลองใส่ แต่พวกเขาบอกเธอว่าไม่มีไซส์ เธอเดินไปสอบถามเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่พนักงานขายมองมาที่เมเดลีนซึ่งแต่งตัวสบาย ๆ ตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะพูดอย่างเย็นชาว่า “เราไม่มีไซส์ของคุณ ไปร้านอื่นเถอะค่ะ”

“ตอนนี้ฉันไม่ต้องการเสื้อผ้าจากร้านคุณแล้วล่ะค่ะ”

เมเดลีนบอกปฏิเสธเสื้อผ้าอย่างตรงไปตรงมา

หน้าของเอโลอิสรู้สึกผิดหวัง เธอคิดว่าเมเดลีนโกรธเธออีกครั้ง แต่ในวินาทีต่อมาเมเดลีนก็คว้าแขนเธอ

“แม่คะ ไปร้านอื่นเถอะค่ะ หนูแค่ไม่ชอบทัศนคติ และการบริการของพนักงานขายที่นี่”

หน้าพนักงานขายหน้าซีด เธอวิ่งไปลองขอแก้ตัวในสิ่งที่เธอทำไป แต่มันไร้ประโยชน์

เยี่ยมมาก การขายครั้งใหญ่ของเธอหายวับไปแล้ว!

มันเป็นโอกาสที่หายากมากสำหรับเอโลอิส ที่จะได้ใช้เวลาอยู่กับเมเดลีนตามลำพัง เธอจึงรู้สึกตื่นเต้น แต่เมื่อเอโลอิสนึกขึ้นได้ว่าเมเดลีนเรียกเธอว่า ‘แม่’ และอยากจะใช้เวลาร่วมกับเธอหลังจากสูญเสียความทรงจำ เธอก็รู้สึกปวดร้าวในใจ

แต่ถึงอย่างไรนี่อาจเป็นโอกาสที่ดีที่สุด เอโลอิสครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะหยุดเมเดลีนไว้ “เอวลีน แม่มีของบางอย่างที่อยากจะให้หนู”