บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 64

การมองเห็นถูกบิดเบือนจากสายฝนเธอไม่สามารถมองเห็นได้ชัดเจนจากสายตาที่พร่ามัวนี้ แต่ความโกรธของเจเรมี่เป็นเพียงสิ่งเดียวที่เธอสามารถสัมผัสได้อย่างชัดเจน

เขากระชากคอเสื้อของเธอแน่น มันทำให้เธอหายใจแทบไม่ออก

สายตาคมกริบสังเกตุเห็นใบหน้าแดงของเธอที่หายใจไม่ออก ในที่สุดเขาก็ปล่อยมือราวกับว่าเขากำลังปลดปล่อยความโกรธ จากนั้น เขาก็ผลักเธอออกไป

มาเดลีนอ้าปากค้างเมื่อร่างกายของเธอเปียกโชกท่ามกลางสายฝน

เธอหยิบโทรศัพท์ที่เปียกน้ำขึ้นมาข้อความบนหน้าจอบ่งบอกหายนะบางอย่าง

มีข้อความจากผู้ส่งที่ไม่รู้จักด้านบนของรายการ ‘เด็กคนนี้ไม่ยอมฟังฉัน ฉันเลยทุบตีเขาไปตอนนี้ เขาไม่ส่งเสียงร้องให้รู้สึกรำคาญ เมื่อไหร่ที่เธอจะทำให้พวกวิทแมนจ่ายเงินเพื่อรับเด็กคนนี้กลับคืนสักที? '

เมื่อเธออ่านข้อความนี้ สมองขอมาเดลีนก็แทบระเบิด จากนั้นจิตใจของเธอเข้าสู่ห้วงแห่งความว่างเปล่า

เเทบจะไม่ต้องเดานี่เป็นข้อความเกี่ยวกับการลักพาตัว แต่ทำไมข้อความนี้ถึงส่งถึงเธอ?

“มาเดลีน เธอกลายเป็นอะไรไปแล้ว นี่เธอยังไปไกลถึงขั้นทำงานร่วมกับนักเลงเพื่อลักพาตัวลูกชายของผมอีก หากลูกชายของผมบาดเจ็บแม้แต่นิดเดียว ผมจะเฉือนเนื้อของคุณออก”

มาเดลีนไม่สามารถลุกยืนได้ เธอต้องการที่จะลุกขึ้นยืนเพื่ออธิบาย แต่เธอกลับรู้สึกปวดในท้องจนอ่อนแรงจะลุกขึ้นได้

เธอไม่สามารถยืนได้ ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงคุกเข่าข้างรถของเจเรมี่ในขณะที่ยกศีรษะขึ้นและกัดฟัน “เจเรมี่ ฉันไม่รู้จักคนพวกนี้! ฉันไม่ได้ลักพาตัวลูกชายของคุณ นี่เป็นการใส่ร้าย!”

ฝนตกลงมากระทบใบหน้าเธอเธอรู้สึกมีความลำบากจนไม่สามารถลืมตาขึ้นได้

"ใส่ร้าย? เมอร์ใส่ส่ร้ายเธออีกแล้วเหรอ? มีใครจะบ้าใช้เลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเองเพื่อใส่ร้ายคุณครั้งแล้วครั้งเล่า ห้ะ?”

ดวงตาที่เจเรมี่จ้องมองเธอดวงตาพวกนั้นดูเหมือนพวกมันกำลังหิวเลือด

“มาเดลีน ผมจะบอกเธอไว้ตอนนี้ ถ้าหากผมไม่เห็นลูกชายของผมเร็วๆนี้ ผมจะช่วยให้เธอบรรลุเป้าหมายในการตามไปอยู่เป็นเพื่อนกับเด็กเหลือขอของเธอที่เสียชีวิตไปแล้ว!”

หลังจากที่เขาเตือนอย่างโมโห เขาก็เร่งความเร็วออกไป