บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 686

ณ คฤหาสน์วิทแมน

ท้ายที่สุด เจเรมี่ก็แจ้งความกับตำรวจ และตำรวจก็มาทันทีเพื่อเริ่มการสอบสวน เมื่อควบคู่ไปกับคำให้การจากผู้อาวุโสหลังจากที่เขารู้สึกตัว ตำรวจจึงมั่นใจว่าโจรสองคนนั้นวางแผนไว้นานแล้ว

ตำรวจเดินมาหาเมเดลีน เพื่อยืนยันถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในคืนนั้นอีกครั้งหนึ่ง และเมเดลีนก็พยักหน้าเห็นด้วย

เจเรมี่ได้ยินคำตอบของเมเดลีน จากด้านหลัง เขาหันกลับมาเผชิญหน้ากับเธอ “อย่าไปนะ ลินนี่”

แม้ว่าเขาจะไม่แน่ใจว่าใครเป็นคนที่ลักพาตัวคาเลนไป แต่เขาก็ยังรู้สึกแปลกที่คนลักพาตัวกำชับว่าต้องให้เมเดลีนเป็นคนนำค่าไถ่มาให้เท่านั้น

เมเดลีนหลุบตาลงมองหน้าเขาแล้วพูดว่า “คุณไม่คิดว่าคนที่ลักพาตัวแม่ของคุณไป ก็มีความแค้นกับฉันเหมือนเหรอ?”

“นั่นมันก็มีความเป็นไปได้ ดังนั้นผมเลยไม่สามารถให้คุณเสี่ยงชีวิตของคุณ” เจเรมี่พูดอย่างมุ่งมั่น

ตามสัญชาตญาณของเขา เขาเอื้อมมือออกไปจับที่มือของเมเดลีน “ผมไม่เสี่ยงให้คุณต้องไปเจอภัยอะไรอีกแล้ว ลินนี่”

“ฉันจะมีปัญหาแน่ ถ้าฉันไม่สามารถระบุได้ว่าใครเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้” เมเดลีนตัดสินใจดีแล้ว “ที่ฉันต้องไป ไม่ใช่เพื่อแม่ของคุณ แต่เพื่อปกป้องตัวฉันเอง”

จากนั้นเธอก็ปล่อยมือของเจเรมี่ และเดินทอดน่องไปหาตำรวจที่กำลังเตรียมตัว

เจเรมี่รู้สึกถึงความว่างเปล่าในฝ่ามือและรู้สึกว่าหัวใจของเขากำลังหม่นหมอง

เขารู้ว่าเมเดลีนตกลงที่จะนำเงินไปไถ่ตัว ทั้งหมดนี้เพียงเพื่อที่เธอจะได้ช่วยชีวิตคาเลน

ในค่ำคืนนั้น เมเดลีนมุ่งหน้าไปยังจุดหมายที่พวกมันกำหนด พร้อมทั้งเงินเต็มกระเป๋า

มีสร้อยข้อมือที่ติดตั้งจีพีเอสบนข้อมือของเธอ ซึ่งแจ็คสันทำขึ้นเพื่อเธอโดยเฉพาะ และเธอยังนำอาวุธขนาดเล็ก ๆ มาเพื่อป้องกันตัวอีกด้วย

กองกำลังตำรวจก็ติดตามตำแหน่งของเมเดลีนเช่นกัน

เมเดลีนขับรถของเธอไปยังจุดหมายปลายทาง และถือกระเป๋าที่เต็มไปด้วยเงินสดไปยังพื้นที่รกร้าง

เมื่อมองไปข้างหน้า มีเพียงต้นไม้ในสายตาของเธอ ไม่มีใครอยู่เลย

เสียงสายลมพัดผ่านและเสียงของกิ่งก้านที่แกว่งไกวนั้นช่างน่าขนลุก

เจเรมี่หันไปเผชิญหน้ากับวินส์ตัน “พาผมไปที่นั่น เร็ว! ผมไม่สามารถปล่อยให้อะไรเกิดขึ้นกับลินนี่ได้”

เมื่อเห็นเจเรมี่มุ่งมั่นและวิตกกังวลเช่นนั้น วินส์ตันก็ไม่ลังเลอีกต่อไป ท้ายที่สุด นอกจากเมเดลีนแล้ว พวกเขายังต้องการช่วยคาเลนด้วยเหมือนกัน

…

ทางคาเลนที่อดอยากมาทั้งวัน ในที่สุด อีวอนก็โยนขนมปังเย็นชืดให้คาเลน เหมือนว่าเธอกำลังให้อาหารขอทานไม่มีผิด

คาเลนกัดฟันไม่ยอมกิน

“ว้าว นี่ฉันไม่นึกเลยนะ ว่าคุณจะมีกระดูกสันหลังด้วย” อีวอนพึมพำ เธอมองดูเวลา “เกือบครึ่งชั่วโมงแล้วที่พวกเขาออกไป ทำไมพวกเขายังไม่กลับมาอีก? นั่นหมายความว่าเมเดลีนไม่ได้วางแผนที่จะนำเงินสดมาที่นี่เพื่อช่วยคุณป้า แค่นี้ก็ดูเอาเองนะคะ! เธอไม่เต็มใจที่จะมาที่นี่เพื่อช่วยเลย จริง ๆ แล้วเธออยากให้คุณตาย!”

คาเลนตกใจและกัดฟันด้วยความไม่พอใจ “เมเดลีน นี่เธอจะไม่มาเอาเงินค่าไถ่มาไถ่ฉันเหรอ เธอ...”

ในขณะที่เธอกำลังบ่นออกมาด้วยความไม่พอใจ ทันใดนั้นประตูที่ปิดสนิทก็เปิดออก คาเลนเงยหน้าขึ้นและตกตะลึงกับภาพที่เธอเห็น