บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 689

“คุณดูไม่ออกเหรอว่าตอนนี้ฉันกำลังจะทำอะไร?” เมเดลีนยิ้มเยาะ

“แก... ฉันท้าแกเลย!” คาเลนพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อหยุดยั้งอาการร้อนรนที่หลั่งไหลผ่านตัวเธอ เธอชี้ไปที่เมเดลีนและตะคอก “แกไม่คำนึงถึงสถานะของตัวเองในตอนนั้นเลยเหรอ? แกก็เป็นแค่เด็กผู้หญิงจน ๆ คนนึง และแกก็มีโชคอย่างมากที่เจเรมี่ยินดีจะแต่งงานกับแก! ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเมเรดิธเข้าผิดห้องละก็ แกคงจะไม่มีโอกาสได้แต่งงานเข้าตระกูลวิทแมนด้วยซ้ำ!

“แกมันผู้หญิงแพศยา! ทำตัวไร้เดียงสาและอ่อนแอ จริง ๆ แล้วแกมันโหดร้ายและก็เจ้าเล่ห์เหมือนกับเมเรดิธ!

“ฉันน่าจะให้แกตาย ๆ ไปซะ ถ้าฉันรู้ว่าแกจะโหดร้ายมากขนาดนี้!”

เพียะ!

หลังจากการด่าทอของคาเลน เมเดลีนก็ยกมือขึ้นมาตบหน้าคาเลนอย่างแรง

“นี่คุณด่าฉันเสร็จหรือยัง?”

อีวอนตื่นเต้นมากที่ได้เห็นฉากนี้

คาเลนตกตะลึงหลังจากได้รับแรงกระแทกบนใบหน้าของเธอ

เธอจ้องไปที่เมเดลีนด้วยความว่างเปล่า ความกลัวคืบคลานไปตามกระดูกสันหลังของเธอ และในที่สุดเธอก็รับรู้ได้ว่าความกลัวที่แท้จริงคืออะไร “เมเดลีน ฉันเตือนแกแล้วนะ ถ้าแกกล้าประทับรอยนิ้วที่ฉัน ฉันจะ...”

“จะทำอะไรเหรอ?” เมเดลีนตัดบทของเธอ ดวงตาสวยงามของเธอมองคาเลนอย่างดูถูกเหยียดหยาม ขณะที่เธอเดินเข้าไปหา “ถึงยังไง แม้ว่าฉันจะฆ่าคุณหรือไม่ โอกาสที่ฉันจะรอดก็มีน้อยมากอยู่ดี ถ้าหากเป็นแบบนั้น ทำไมฉันถึงไม่กำจัดหญิงแก่ที่โหดเหี้ยมและน่าขยะแขยงอย่างคุณซะ ก่อนที่จะพยายามต่อสู้เพื่อตัวเองล่ะ?!”

คาเลนถอยออกไป ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นซีดเผือด “ตอนนั้น เมเรดิธเป็นคนทำให้แกสูญเสียการมองเห็นและทำให้แกเสียโฉม ไม่ใช่ฉัน! แกจะโทษฉันทั้งหมดได้อย่างไร? สิ่งที่ฉันทำมากที่สุดคือด่าและทุบตีแกสองสามที!”

“หืม คุณยังกล้าที่จะพูดโพล่งแบบนี้มาออกมาอีกเหรอ? ย้อนกลับไป ถ้าคุณเห็นใจฉันสักนิด ฉันคงไม่ได้รับอันตรายจากเมเรดิธในสภาพที่น่าสังเวชแบบนี้!”

“คาเลนให้ฉันบอกคุณตรง ๆ นะ ฉันเกลียดคุณมานานแล้วล่ะ ฉันอยากให้คุณตายมาตลอด! ทั้งหมดเป็นเพราะการมีชีวิตอยู่ของแม่สามีที่โหดร้ายอย่างคุณทำให้ฉันทนทุกข์มาตลอดหลายปีที่ผ่านมา! เจเรมี่เป็นคนงี่เง่าจริง ๆ แต่คุณแย่กว่าเขามาก!"

ดวงตาของเมเดลีนเปล่งประกายแห่งความเกลียดชัง ขณะที่การจ้องมองที่เฉียบคมของเธอเป็นเหมือนดาบแทงไปยังคาเลน

“ตอนนี้ เป็นโอกาสที่ฉันจะได้ระบายความเกลียดชังที่ฉันอดทนมาทั้งหมดแล้ว!”

เมเดลีนคว้ามีดแล้วหรี่ดวงตาสวยงามของเธอให้แคบลง แรงกดดันมหาศาลที่เธอปล่อยออกมาทำให้คาเลนเสียสติ

อีวอนเห็นสิ่งนี้จากมุมหนึ่ง ก็รู้สึกพึงพอใจ เมื่อพิจารณาจากน้ำเสียงและการแสดงออกของเมเดลีน เห็นได้ชัดว่าความเกลียดชังของเมเดลีนที่มีต่อคาเลนมาถึงขีดสุดแล้ว

เมื่อเห็นเมเดลีนยกมีดขึ้นและกำลังจะเคลื่อนไหว คาเลนสูดลมหายใจเย็น ๆ เข้าลึก ๆ ขณะที่ร่างกายของเธอคลำปะป่ายไปทั่ว

เมื่อคาเลนคิดว่าเธอกำลังจะโดนเมเดลีนแทง เมเดลีนผลักเธอออกสุดแรงเป็นการบังคับ “วิ่งเร็ว!”

‘อะไรนะ?!’

คาเลนคิดว่าเธอมีอาการประสาทหลอนในการได้ยินเสียง

จากนั้นเธอก็รู้ว่าเมเดลีนได้ 'บังคับ' เธอให้ไปที่ประตูโดยที่เธอไม่รู้ตัว

“แก...” อีวอนกัดฟันกรอด เธอสั่งชายทั้งสอง “เร็วเข้า จับเธอมา!”

…

คาเลนวิ่งลงไปชั้นล่างด้วยความตื่นตระหนก จิตใจของเธอยังคงเปี่ยมไปด้วยการกระทำก่อนหน้านี้ของเมเดลีน

เธอไม่เคยวาดฝันมาก่อนว่าเมเดลีนจะช่วยชีวิตเธอ!

“คาเลน?!” วินส์ตันกำลังพาเจเรมี่ไปที่บันได ทันใดนั้นเขาบังเอิญชนกับคาเลนที่รีบร้อนราวกับกำลังจะตกบันไดลงมา

“วินส์ตัน! เจเรมี่!” คาเลนโล่งใจเมื่อเห็นลูกชายและสามีของเธอ เธอเหนื่อยหอบขณะชี้ขึ้นไปชั้นบนอย่างกระวนกระวายใจและกังวล “ไปช่วยเมเดลีนเร็วเข้า ฉันกลัวว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับเธอ!”

สีหน้าของเจเรมี่กลายเป็นดูชั่วร้ายที่สุดหลังจากได้ยินเช่นนั้น เขาสะบัดตัวเองออกจากวินส์ตันและวิ่งขึ้นบันได

“เจเรมี่! แกมองไม่เห็นอะไรเลย โปรดช่วยระวังตัวเป็นพิเศษหน่อยเถอะ!” วินส์ตันเป็นกังวลในขณะที่เขาเอ่ยเตือน

อย่างไรก็ตาม เจเรมี่รีบเร่งไปราวกับความเร็งแสง

เขาไม่สามารถมองเห็นได้ แต่หลังจากช่วงเวลานี้ เขาก็คุ้นเคยกับโลกแห่งความมืด

ด้วยความสามารถในการได้ยินของเขา เจเรมี่จึงค่อย ๆ เข้าใกล้สถานที่ที่เมเดลีนถูกขังอยู่