เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 692

เขามองเข้าไปในใบหน้าที่ดูคล้ายกับใบหน้าของเมเดลีนมาก เขาโบกมือของเขาเบา ๆ ขณะที่สีและภาพอันคมชัดฉายในแววตาของเขา

'ฉันสามารถมองเห็นสิ่งต่าง ๆ ได้ อย่างงั้นเหรอ?

'ฉันกลับมามองเห็นได้อีกครั้งแล้วจริง ๆ'

เมื่อนึกย้อนกลับไป เขาได้กลับมามองเห็นได้ ตั้งแต่เมื่อคืนนี้ เขาเห็นอีวอนผลักเมเดลีนตกหน้าผา และเขาก็คว้าเมเดลีนเอาไว้

“อืม…”

ในขณะนั้นเมเดลีนก็ส่งเสียงครางออกมา ทำให้เจเรมี่หลุดออกจากห้วงความคิดของเขา เขากอดเมเดลีนที่ยังสะลึมสะลืออยู่ในอ้อมแขนของเขาไว้

เมื่อเขาอุ้เมเดลีนขึ้น เขาค้นพบว่าใต้บริเวณที่เธอนอนอยู่นั้นเป็นหิน หลังศีรษะของเธอกระแทกกับมันตอนที่หล่นลงมา

หัวใจของเขาเต้นผิดจังหวะ ขณะที่เขาอุ้มเมเดลีนไว้ในอ้อมแขนและเดินตรงไปข้างหน้า

เขาพยายามค้นหาเส้นทางออกไป แต่หลังจากเดินไปรอบ ๆ มาเป็นเวลานาน เขาก็พบกับความล้มเหลว

เขามองลงไปที่เธอซึ่งอยู่ในอ้อมแขนของเขา เธอยังคงหมดสติ เจเรมี่กังวลใจและเริ่มเร่งฝีเท้า

“เจเรมี่”

ทันใดนั้นเขาก็หยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงของเมเดลีน “ลินนี่ ฟื้นแล้วเหรอ?”

เมเดลีนลืมตาขึ้นด้วยความงุนงงและพยักหน้าตอบ “วางฉันลง”

“ไม่ คุณยังอ่อนแอมากอยู่นะ”

“ฉันไม่ได้อ่อนแออย่างที่คุณคิดหรอก”

เจเรมี่ไม่กล้าต่อต้านเธอ หลังจากที่เห็นเธอมีความมุ่งมั่นมาก

เขาวางเธอลงอย่างระมัดระวังและเหลือบมองเธอด้วยสายตากังวล “ลินนี่ คุณรู้สึกไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า?”

เมเดลีนส่ายหัว และเมื่อเธอกำลังจะพูด เธอสังเกตเห็นว่าเจเรมี่จ้องมาที่เธอใจจดใจจ่อ

เธอยกมือขึ้นและโบกมือต่อหน้าเขา

ในวินาทีถัดมา เจเรมี่ก็จับมือเธอไว้

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ