เธอคิดว่าเจเรมี่จะคล้อยไปตามเฟลิซิตี้ แต่เขากลับยกแก้วไวน์ในมือของเขาและสาดสิ่งที่อยู่ในแก้วลงบนใบหน้าของเธอ
เมเรดิธกรีดร้องโวยวาย ไม่คาดคิดว่าเจเรมี่จะทำเช่นนั้น
เธออึ้งไปชั่วขณะ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยของเหลวสีแดง เธอมองด้วยความสยดสยอง ขณะที่ชายตรงหน้าก็เธอลุกขึ้นอย่างช้า ๆ “เจเรมี่ ทะ ทำไมคุณถึงสาดไวน์ฉันล่ะ?”
เจเรมี่ไม่อยากแม้แต่จะมองเธอด้วยซ้ำ เขาเบือนหน้าหนีด้วยความรังเกียจ “ไวน์แดงไม่ใช่แค่เพียงช่วยทำให้ผ่อนคลายนะ แต่มันยังสามารถปลุกคนบางคนให้ตื่นได้อีกด้วย”
น้ำเสียงของเขาช่างเย้ายวน แต่กลับฟังดูเยือกเย็น “ตอนนี้คุณตื่นได้หรือยัง?”
“...” เมเรดิธทำหน้างง ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความโกรธ แต่เธอยังถามด้วยความไร้เดียงสา “เจเรมี่ เป็นอะไรไป? ฉันทำไปก็เพื่อช่วยให้คุณได้กลับมามองเห็นได้เร็วขึ้น นี่เป็นวิธีบำบัดทางจิตวิทยาวิธีหนึ่งนะ”
“ช่างเป็นวิธีที่แปลกดีจริง ๆ” เมเดลีนเดินเข้าไปพร้อมกับเอ่ยขึ้นมาช้า ๆ
เมเรดิธต้องการออดอ้อนเจเรมี่ให้มากกว่านั้นในตอนที่เธอได้ยินเสียงของเมเดลีน เธอหันกลับมาและเห็นเมเดลีนเดินเข้ามาหาเธออย่างสง่างาม
“เมเดลีน?” เมเรดิธตกใจมาก ถึงอย่างไรก็ตามเธอเปลี่ยนวิธีการพูดกับเมเดลีนทันที “คุณมอนต์โกเมอรี คุณมาที่นี่ทำไมคะ? แล้วนี่คุณเข้ามาได้ยังไง?”
“ฉันมาที่นี่ เพื่อจะมาดูว่านักจิตวิทยาอย่างคุณจะลงมือรักษาคนไข้อย่างไรไงคะ” เมเดลีนยิ้มด้วยความสนใจ ก่อนจะสำรวจดูชุดของเมเรดิธ
“โอ้ นี่คุณต้องสวมชุดนอนที่บางกว่ากระดาษตอนคุณรักษาคนไข้ของคุณเหรอคะ? คุณต้องฟังเพลงและดื่มไวน์ด้วยหรือเปล่า?”
“...” เมเรดิธดูเหมือนจะเสียอาการ จากนั้นเธอก็มองไปที่เจเรมี่ “เจเรมี่คะ คุณมอนต์โกเมอรีเธอแค่พูดเรื่องไร้สาระ ฉันเล่นดนตรีและให้คุณดื่มไวน์ก็เพื่อช่วยให้คุณผ่อนคลาย นอกจากนี้ฉันก็ไม่ได้สวมชุดนอน ฉันมีความเป็นมืออาชีพและจริงจังเวลารักษาคนไข้ของฉันเสมอ ฉัน ไม่เคยทำอะไรที่มันผิดศีลธรรมและผิดจรรยาบรรณทางการแพทย์ของฉันทั้งนั้น!”
เมเรดิธปฏิเสธอย่างจริงจัง น้ำเสียงของเธอฟังดูมั่นใจด้วยความถูกต้อง แม้ว่าเธอจะทำหน้าบึ้งตึงและพูดจาข่มขู่ดูถูกใส่เมเดลีน
เธอคิดว่าเจเรมี่มองไม่เห็น เธอจึงไม่ได้ปิดบังสีหน้าของเธอ
“คุณมอนต์โกเมอรี คุณกำลังพยายามยุยงให้ฉันกับเจเรมี่ทะเลาะกันด้วยคำพูดเหล่านั้นของคุณอย่างนั้นเหรอคะ? นี่คุณกำลังพยายามทำลายภาพลักษณ์ของฉันในหัวใจของเจเรมี่หรือเปล่า? ฉันหวังว่าคุณจะจำได้ระว่าคุณเป็นแค่อดีตภรรยาของเขา ในทางกลับกันฉันคือ แฟนคนปัจจุบันของเขา”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...