บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 708

เมเดลีนอยากวางสายทันที แต่เมื่อเธอจำได้ว่าใครเป็นคนลักพาตัวลิเลียนไป เธอก็บอกให้คนขับเปลี่ยนเส้นทาง และตรงไปที่บ้านทันที

เจเรมี่รอเมเดลีนอย่างใจจดใจจ่อ เขาเริ่มสติแตกหลังจากที่รู้ว่าคนที่ลักพาตัวลิเลียนไปคือ อีวอน

คาเลนกำลังจะเดินออกไปเมื่อเธอเห็นเมเดลีนเข้ามา เธออยากหลบหนีความรู้สึกผิด เธอหันหลังกลับไป แต่กลับพบวินส์ตันแทน

วินส์ตันรู้สึกสับสน เมื่อเห็นเธอตื่นตระหนกและพยายามหนีห่าง

“คุณทำตัวแปลก ๆ หลังจากที่คุณได้รับการช่วยเหลือจากเรื่องอีวอนครั้งล่าสุด มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?"

"ไม่นะคะ" คาเลนปฏิเสธ จากนั้นเธอก็มองไปที่เมเดลีนด้วยสีหน้าหงุดหงิด “ฉันสงสัยว่าเธอมาที่นี่ทำไม ฉันคิดว่าเธอคงจะหยุดหลังจากที่เธอฆ่าพวกเราทุกคนแล้วเท่านั้นแหละ”

ในที่สุดวินส์ตันก็เห็นเมเดลีนที่กำลังคุยกับเจเรมี่อยู่ที่ประตู จากนั้นเขาก็ขมวดคิ้วและเริ่มบ่น “ถ้าเมเดลีนไม่ได้ช่วยไถ่ตัวคุณ คุณคงถูกหลานสาวที่น่ารังเกียจของคุณฆ่าไปแล้ว”

“ฮึ” คาเลนเยาะเย้ยด้วยความรังเกียจ “คุณคิดว่าเธอเต็มใจจะช่วยฉันรึเปล่าล่ะคะ? ถ้าผู้อาวุโส​วิทแมนไม่ได้ขอให้เธอจ่ายเงินค่าไถ่ เธอคงอยากให้ฉันตาย ๆ ไปแล้ว”

"คุณรู้อะไรไหม?" วินส์ตันโกรธจัด “หลังจากที่ผู้อาวุโส​วิทแมนไปโรงพยาบาลแล้ว เขาไม่มีโอกาสได้เจอแมดดี้เลยด้วยซ้ำ แมดดี้เป็นคนอาสาที่จะจ่ายเงินค่าไถ่เอง เธอเสี่ยงชีวิตเพื่อขับรถไปหาคุณ”

“...” คาเลนถึงกับผงะอีกครั้งเมื่อรู้ความจริง

จนถึงตอนนี้ เธอแทบไม่เชื่อเลยว่าเมเดลีนเป็นคนช่วยชีวิตเธอ เธอคิดว่าเมเดลีนทำไปเพราะเธอถูกบังคับ เมเดลีนเกลียดเธอมาก แล้วเธอจะช่วยเธอไปทำไม? แต่เมื่อดูตามสถานการณ์ตอนนี้แล้ว ดูเหมือนว่าเธอจะเต็มใจช่วยจริง ๆ

ผ่านไปสักพัก คาเลนเงยหน้าขึ้นเพื่อดูว่าวินส์ตันอยู่ที่ประตูหรือเปล่า จากนั้นคาเลนได้ยินเมเดลีนพูดว่า ลิเลียนลูกสาวของเธอถูกอีวอนลักพาตัวไป

อีวอนเธอเสียสติไปแล้วเหรอ?

เธอยังคงลักพาตัวคนไปทีละคน

คราวนี้ เธอลงมือแม้กระทั่งเด็กตัวเล็ก ๆ

…

อีวอนตามรอยเมเดลีนมาสองสามวันแล้ว หลังจากการลักพาตัวในวันนั้น เธอสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างและหมดหนทาง เธอรู้ว่าตำรวจกำลังตามล่าเธอ เธอจึงทำได้แค่ซ่อนตัวอยู่ทุกวัน เธอรู้สึกเหมือนกำลังจะเป็นบ้า

เมื่อเธอจนตรอกแล้ว เธอก็ยอมทำทุกอย่าง

ในที่สุดโอกาสของเธอก็มาถึง

เธอสงสัยว่าอีวอนจะทิ้งลิเลียนไว้ที่นี่ให้ดูแลตัวเอง

อย่างไรก็ตาม เมเรดิธอดใจไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เธอมองไปรอบ ๆ และเดินเข้าไปใกล้รถอย่างช้า ๆ

เมื่อเธอไปถึงที่รถ ลิเลียนเห็นเธอและร้องไห้ออกมาอย่างเจ็บปวด "แม่คะ!"

'แม่?'

'เธอกำลังเรียกฉันเหรอ?'

เมเรดิธกลับมารู้สึกตัวอีกครั้งหลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เธอเคยทำศัลยกรรมมาก่อน ดังนั้นเธอจึงดูเหมือนเมเดลีน เพราะฉะนั้นเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ คนนั้นจึงเข้าใจผิดว่าเธอคือเมเดลีน

เธอไม่คิดอะไรมาก เธอต้องการเปิดประตูรถและบีบคอลิเลียน เพื่อที่เธอจะได้โยนโทษทั้งหมดให้อีวอน ขณะที่เธอเปิดประตูก็มีคนดึงคอเธอออกมาและเธอก็ถูกตบหน้าอย่างแรง

“เมเดลีน นังตัวดี! กล้าดียังไงที่ตามฉันมาที่นี่?!” อีวอนดึงผมของเมเรดิธ เห็นได้ชัดว่าเธอไม่ได้สังเกตว่านี่ไม่ใช่เมเดลีน จากนั้นเธอก็ยกขาขึ้นและเตะไปที่ท้องของเมเรดิธ ดวงตาของเธอราวกับว่าถูกอาบไปด้วยพิษร้าย ขณะที่เธอหยิบมีดสั้นออกมาจากกระเป๋าของเธอ เธอเริ่มโกรธและตะโกนโวยวาย

“ในเมื่อแกอยากตายกับยัยเด็กน้อยนั่นมากนัก ฉันก็จะสนองให้แกเอง!”