เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 732

เธอเคยสัญญากับเด็กน้อยตัวเล็ก ๆ ว่าจะพาเธอมาที่นี่เมื่อเธอโตขึ้น

ทว่า เธอไม่คิดว่าพวกเขาจะไม่มีวันนั้นที่เธอได้โตขึ้น

เมเดลีนหยิบจี้เล็ก ๆ ที่คล้องคอเธอออกมา ก่อนหน้านี้ลิเลียนจะพกจี้นี้ติดตัวไปด้วยเสมอ

เธอลืมตาที่แดงก่ำเพราะแรงลมและลูบไล้จี้ไปมา “ลิลลี่ แม่จะพาลูกไปที่ดินแดนโจรสลัดเดี๋ยวนี้ ลูกเห็นไหม?"

เธอฝืนยิ้ม ความเจ็บปวดในหัวใจที่แตกสลายของเธอนั้นยังคงชัดเจน

เมเดลีนไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของเธอได้ เธอจับจี้ไว้และเริ่มร้องไห้

“ลิเลียน...”

อย่างไรก็ตาม เธอก็กลับมาคิดถึงแจ็คสันอย่างรวดเร็ว เธอไม่ต้องการแสดงอารมณ์ลบ ๆ ต่อหน้าเด็กอีกคน

เมเดลีนเช็ดดวงตาของเธออย่างรวดเร็วและมองไปด้านข้างของเธอ

แต่ทว่า เมื่อเธอมองไปกลับไม่มีใครอยู่ข้าง ๆ เธอเลย นอกจากคนที่อยู่ข้างหลังเธอในแถว เธอก็ไม่เห็นแจ็คสันที่ไหนเลย

เมเดลีนรู้สึกราวกับว่าหัวใจของเธอจมดิ่งลงไปในเหวลึก เธอตกใจจนทำให้ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีขาว

“แจ็ค? แจ็ค!”

เธอเริ่มค้นหาเขาทุกหนทุกแห่ง

เธอทนความเจ็บปวดจากการสูญเสียอีกครั้งไม่ได้อีกแล้ว

“แจ็ค!”

เมเดลีน กรีดร้องเสียงดัง ทำให้คนรอบข้างมองเธอด้วยความสงสัย

พวกเขาไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงร้องไห้หนักมากมายขนาดนั้น

“ทำไมถึงเป็นแบบนี้?” เมเดลีนยืนอยู่ในสวนสนุกที่มีผู้คนพลุกพล่าน และทุกอย่างที่อยู่ข้างหน้าเธอเป็นสีดำ เธอรู้สึกเหมือนกำลังจะหายใจไม่ออกได้ในทุกวินาที

“ลินนี่!”

เจเรมี่วิ่งฝ่าฝูงชนไปยังเมเดลีน และเห็นว่าใบหน้าของเธอซีดแค่ไหน เมื่อเขาเห็นเธอร้องไห้อย่างบ้าคลั่ง เขาก็รู้สึกราวกับว่ามีบางอย่างแทรกซึมเข้าไปในหัวใจของเขา และเขาเองก็กำลังหายใจอย่างลำบาก

“ลินนี่ เป็นอะไรไป? ลินนี่?”

“แจ็ค…” เธอพึมพำขณะรู้สึกมืดมน “แจ็คหายไป ทำไมฉันถึงเป็นแม่ที่ไม่ได้เรื่องแบบนี้? ฉันไม่สามารถปกป้องลูกสาวของฉันได้ และตอนนี้ฉันก็ไม่สามารถแม้แต่จะดูแลลูกชายของฉันได้ด้วยซ้ำ ฉันมีคุณสมบัติอะไรพอจะเป็นแม่ของพวกเขา?”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ