“เฟลิเป้ ขอบคุณที่ช่วยชีวิตฉัน แต่ตอนนี้ฉันจำทุกอย่างได้แล้ว”
เมื่อเฟลิเป้ได้ยินเช่นนี้ เขาก็ถึงกับอึ้งไป
เจเรมี่อุ้มเมเดลีนที่กำลังเลือดออกไว้ และวิ่งไปที่รถซึ่งจอดอยู่ข้างถนนโดยไม่ลังเล
“ลินนี่ อดทนไว้นะ!” เขาวิ่งไปข้างหน้าพร้อมกับน้ำตาที่เอ่อล้นออกมาจากนัยน์ตาของเขา
เมเดลีนลืมตาที่พร่ามัวของเธอ เธอเห็นความกลัวและความกังวลอยู่ในนัยน์ตาของเจเรมี่
มันเหมือนกับตอนที่เธออาเจียนเป็นเลือดระหว่างงานหมั้นของเมเรดิธ
เมเดลีนเริ่มเข้าใจอย่างช้า ๆ เจเรมี่กำลังรู้สึกกลัว แต่เขากลัวอะไร? เขากลัวว่าเธอจะตายเหรอ?
ที่โรงพยาบาล
เจเรมี่นั่งอยู่นอกห้องฉุกเฉินขณะที่รู้สึกกระสับกระส่าย
แม้ว่ากระสุนจะกระทบไหล่ของเมเดลีนเท่านั้น แต่มันเป็นบาดแผลจากกระสุนปืนและไม่ใช่บาดแผลปกติ
หลังจากนั้นสักพัก การผ่าตัดก็เสร็จสิ้น
แพทย์บอกเขาว่าเมเดลีนพ้นขีดอันตรายแล้ว และพวกเขาก็เอากระสุนออกไปด้วย อย่างไรก็ตาม บาดแผลบนไหล่ของเธอค่อนข้างลึก ดังนั้นเธอจึงต้องใช้เวลาสักพักกว่าจะฟื้นตัวได้เต็มที่
หัวใจที่เต้นแรงของเจเรมี่รู้สึกผ่อนคลายลงเล็กน้อยในขณะนี้
หลังจากย้ายเมเดลีนไปยังห้องพักผู้ป่วยปกติ เจเรมี่ก็อยู่เคียงข้างเธอตลอดเวลา
เมื่อมองดูใบหน้าที่ขาวซีดแต่งดงามของเธอ เขาอดไม่ได้ที่จะร้องไห้ออกมาด้วยความกลัว
เขาไม่รู้ว่าเขาเริ่มอ่อนแอและเปราะบางลงเมื่อไร
บางทีอาจเป็นตอนที่เขารู้ว่าเขารักเธอเมื่อหนึ่งปีก่อน
…
เฟลิเป้กลับไปที่บ้านอย่างหมดหวัง เขายังคงลืมฉากนั้นไม่ได้ในตอนที่เมเดลีนเสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยเจเรมี่
เฟลิเป้ยืนขึ้น ร่างสูงของเขาเดินเข้ามาใกล้เธอด้วยท่าทางที่เอาแต่ใจ
นิ้วยาวของเขายกคางของเธอ “เธอบอกว่าเธอรักฉันใช่ไหม?”
ดวงตาของเคธี่เป็นประกาย ขณะที่เธอพยักหน้า "ใช่ค่ะ"
"มากแค่ไหน?" เขาถามก่อนจะขยับริมฝีปาก “รักฉันมาก จนยอมตายเพื่อฉันได้ไหม?”
เมื่อเคธี่ได้ยินดังนั้น สันหลังของเธอก็เย็นวาบ
ความคิดแรกของเธอ เธอไม่ได้เป็นห่วงตัวเอง แต่เธอเป็นห่วงลูกในท้อง
เธอสามารถตายเพื่อเขาได้โดยไม่คิดอะไร แต่ตอนนี้เธอลังเล
“หึ” เฟลิเป้เย้ยหยันและมองดูเคธี่ที่อยากรู้อยากเห็นด้วยท่าทีเยาะเย้ย จากนั้นเขาก็ผลักเธอออกไปอย่างแรง เขาไม่ได้มองเธอและทำเพียงหันหลังให้กับเธอเท่านั้น "ออกไป!"
หลังจากที่เคธี่ถูกผลักออกไป ท้องของเธอก็กระแทกกับมุมโต๊ะ ทันใดนั้นความเจ็บปวดทำให้เธอชาไปทั้งหนังศีรษะ จากนั้นของเหลวอุ่น ๆ ก็เริ่มไหลออกจากร่างกายของเธอ เธอก้มหน้าด้วยความตกใจ และมองไปที่ท้องของเธอ...
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...