ด้วยเหตุผลบางอย่าง ความไม่แยแสอะไรเลยบนใบหน้าเล็ก ๆ ของเมเดลีนได้ทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจ
เขาได้แต่สวดอ้อนวอนที่จะได้เห็นความยินดีและความลังเลใจจากสายตาของเมเดลีน แต่ตอนนี้ราวกับว่าเขากำลังเผชิญกับหนองน้ำที่ดูนิ่งสงบเกินไป
เมเดลีนกัดริมฝีปากอย่างเงียบงัน “คุณตาบอดเพราะฉันคุณวิทแมน ดังนั้นตอนนั้นฉันจึงตัดสินใจช่วยคุณตอนที่คุณกำลังจะประสบอุบัติเหตุที่มหาวิทยาลัยเกลนเดล”
“คุณช่วยฉัน ตอนที่ฉันลื่นและตกลงไปในน้ำบนเกาะที่ฉันเกือบจะจม ดังนั้นครั้งนี้ฉันจึงช่วยคุณในตอนที่คุณกำลังตกอยู่ในอันตราย”
เมเดลีนอธิบายถึงครั้งที่สองเธอยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยเจเรมี่
“คุณเข้าใจแล้วใช่ไหม คุณวิทแมน? ฉันไม่ได้ทำเพราะความรัก ฉันแค่ไม่อยากเป็นหนี้คุณ”
เจเรมี่มึนงง เขาไม่อยากเชื่อเธอ
“ไม่ ลินนี่ นั่นไม่ใช่” เขาปฏิเสธมัน
“ไม่ใช่เหรอ? แล้วคุณอยากให้มันเป็นยังไงล่ะ คุณวิทแมน?” เมเดลีนหัวเราะ “คุณคิดว่าฉันจะยังเป็นยัยโง่เง่าเมเดลีนที่รักคุณอยู่เหรอ?”
“ลินนี่” เจเรมี่มองเธอที่เขารักอย่างสุดซึ้ง “เราเริ่มต้นกันใหม่ไม่ได้เหรอ?”
"เริ่มต้นใหม่?" เมเดลีนทวนคำพูดนั้นด้วยปากของเธอก่อนจะแค่นหัวเราะออกมา หลังจากนั้นครู่หนึ่งดวงตาของเธอก็มีน้ำตาคลอซึ่งตรงข้ามกับความต้องการของเธอ
“ได้โปรด ลินนี่ อย่าปฏิเสธผมเลย ถ้าคุณได้ความทรงจำกลับมา ผมสัญญาว่าคุณจะจำได้ว่าคุณเคยรักผมมากแค่ไหน”
เมเดลีนตอบอย่างไม่ใส่ใจในขณะที่เธอจ้องไปที่ความหวังอันเปี่ยมล้นในดวงตาของเจเรมี่ "บางที ที่ผ่านมาฉันรักคุณมากเกินไปเสียจนสูญเสียตัวเองไป จนถึงจุดที่ฉันไม่รู้สึกอะไรกับมันเลยและยินยอมรับมัน ทั้ง ๆ ที่คุณทำฉันเจ็บก็ตาม”
เจเรมี่รู้สึกว่าหัวใจของเขากำลังบีบแน่นอย่างเจ็บปวดขณะที่ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเสียใจ “ลินนี่…”
“แต่ฉันขอโทษนะ คุณวิทแมน ฉันจำไม่ได้ และฉันก็ไม่อยากจำเวลาที่คุณพูดถึงอีก” เธอซ่อนความจริงที่ว่าความทรงจำของเธอกลับมาแล้วไว้ เมเดลีนกล่าวต่อว่า “ลิเลียนจากไปแล้ว เราไม่สามารถย้อนเวลากลับไปแก้ไขมันได้ อย่าว่าแต่เริ่มต้นใหม่เลยคุณวิทแมน เรื่องระหว่างเรามันจบไปแล้ว”
เมื่อพูดจบแล้ว เมเดลีนก็หันหลังเดินจากไป
เจเรมี่ก้าวเข้าไปกอดเธอจากด้านหลัง
แม้ว่าจะรู้สึกอบอุ่นเพียงใด แต่ความอบอุ่นก็ไม่สามารถละลายหัวใจที่เยือกเย็นของเธอลงได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...