ขณะที่เจเรมี่กำลังเดินขึ้นไปในชั้นบนเพื่อที่จะเข้าไปในห้องนอน เขาก็ได้ยินเสียงของเมเดลีนเรียกขอความช่วยเหลือ
หัวใจของเขาเต้นเร็วราวกับจะหลุดออกมา ในขณะที่เขารีบวิ่งลงบันไดไปยังชั้นล่าง
เมื่อเขาวิ่งไปถึง ก็เห็นเมเดลีนกำลังเดินเข้าไปในรถ
"เกิดอะไรขึ้น?" เจเรมี่เดินเข้าไปถาม
“เปล่า ไม่มีอะไร” หญิงสาวตอบจากในรถ “เมื่อกี้ฉันนึกว่าเห็นหนูน่ะ ก็เลยตกใจ เจเรมี่ ฉันกลับบ้านก่อนนะ”
หลังจากพูดจบเธอก็ขับรถออกไป
เจเรมี่รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ แต่เขาไม่สามารถบอกได้ว่าคือเรื่องอะไร
เมื่อเขาหันหลังเพื่อที่จะเดินเข้าไปในบ้าน เขาก็ก้มหน้าลง ทำให้เห็นกระดุมบางอย่างหล่นอยู่บนพื้น
เขาหยิบมันขึ้นมาดูใกล้ ๆ กระดุมเคลือบสีทองนี้เป็นกระดุมบนเสื้อโค้ทของเมเดลีน ที่เธอสวมเอาไว้ แต่มันหลุดออกมาได้ยังไงกัน?
เมเรดิธที่กำลังขับรถของเมเดลีน เธอเงยหน้าขึ้นด้วยใบหน้าเคร่งขรึม และเหลือบมองกระจกหลัง
เมเดลีนกำลังหมดสติและเธอก็นอนอยู่บนเบาะข้างหลัง
เมเรดิธถอนหายใจอย่างโล่งอก โชคดีที่ยาสลบยังคงทำงานอยู่
แม้ว่าเมเดลีนจะพยายามดิ้นรนขนาดไหน แต่เธอก็ไม่สามารถต้านทานฤทธิ์ของยาได้
เมเรดิธไม่อยากพลาดอีกคร้ัง เธอรู้ว่าพวกอันธพาลมักจะชอบคุยคนเดียวจนเกินไป ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจลงมือด้วยตัวเอง โดยอาศัยประโยชน์จากการที่เจเรมี่อยู่ในสภาวะถูกสะกดจิตและเฟลิเป้ไม่ได้อยู่ในเกลนเดล เธอต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการจัดการกับเมเดลีน!
ในเขตชานเมืองช่วงฤดูหนาว พระจันทร์เต็มดวง ลมหนาวพัดผ่านใบไม้
เมเรดิธหยุดรถ เมื่อสังเกตเห็นว่าเมเดลีนกำลังจะตื่นขึ้น เธอจึงรีบเดินออกจากรถและลากเมเดลีนที่กำลังมึนงงออกมาด้วย
"ออกมา!" เธอดึงเมเดลีนอย่างรุนแรง
เมเรดิธไม่ได้ถูกยิงประหารชีวิต และคนเดียวที่ช่วยชีวิตเธอได้คือเฟลิเป้
เฟลิเป้...
เมเดลีนหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง
“เมเรดิธ เธอคิดจริง ๆ เหรอว่าถ้าฉันตายแล้วเจเรมี่จะรักเธอน่ะ แม้ว่าเธอจะมีใบหน้าที่เหมือนกับฉัน เขาก็ไม่มีวันที่จะรักเธอหรอก!”
"หุบปาก!" เห็นได้ชัดว่าเธอพูดกระทบจิตใจของเมเรดิธไปเต็ม ๆ เมเรดิธเอื้อมมือไปบีบคอเรียวยาวของเมเดลีน “เธอพูดถูก เขาคงไม่มีทางรักฉัน ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาเขาคิดว่าฉันเป็นแค่เด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่เขาให้คำมั่นสัญญาในตอนนั้น เขาแค่ต้องการเอาใจฉันเพียงเพราะความรับผิดชอบ ทั้งที่จริง ๆ แล้วเขาไม่เคยแตะต้องฉันเลย แม้แต่ครั้งเดียว! แต่แล้วไงล่ะ?”
รอยยิ้มของเมเรดิธดูน่ากลัวขึ้นในทันที
“แค่เขาคิดว่าฉันเป็นเธอ แค่นั้นก็พอแล้ว”
เมเดลีนขมวดคิ้วเล็กน้อย "เธอคิดจะทำอะไรของเธอ?"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...