บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 776

อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้คาดคิดเลยว่าเจ้าสาวของเจเรมี่จะกลายเป็นเมเดลีน และเมเดลีนเองก็ตามน้ำไปเพื่อรับฉโนดที่ดิน

เมื่อเห็นดวงตาที่แน่วแน่และเฉียบคมของเมเดลีน เฟลิเป้ก็ไม่อยากตกเป็นเป้าสายตาของคนอื่นอีกต่อไป

เขาไม่เข้าใจท่าทีของเจเรมี่เลย เห็นได้ชัดว่าเจเรมี่กำลังถูกสะกดจิตไม่ให้สามารถมีความรู้สึกใด ๆ ต่อเมเดลีนได้ แต่ดวงตาของเจเรมี่เมื่อมองไปที่เมเดลีนนั้นอ่อนโยนมาก ทั้งยังเต็มไปด้วยความรักใคร่

ยิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิด

ผู้หญิงคนนั้น เมเรดิธ เมื่อวานนี้เธอสัญญากับเขาไว้อย่างเต็มปากเต็มคำว่าจะจัดการเรื่องนี้ให้สำเร็จ แต่ตอนนี้ ดูเหมือนกับว่าเขาจะโดนเมเดลีนเล่นงานเข้าแล้ว

เฟลิเป้รีบโทรหาเมเรดิธทันทีหลังจากที่เดินออกจากงานเลี้ยง แต่เธอก็ไม่ได้รับสายเขา

เมเดลีนและเจเรมี่ดำเนินงานแต่งงานของพวกเขาต่อไป

พวกเขาแลกแหวนกันพร้อมกับพูดว่า 'รับครับ/รับค่ะ' ให้กันและกัน และในตอนท้าย เขาก็ก้มศีรษะลงก่อนจะจุมพิตริมฝีปากของเธออย่างแผ่วเบา

หลังจากพิธีเสร็จสิ้น เมเดลีนก็สวมชุดราตรีและกลับไปที่ห้องแต่งตัว ทันทีที่เธอเข้าไปในห้องแต่งตัว เธอก็ได้ยินเสียงกรอบแกรบจากภายในห้องลองเสื้อ

เมเดลีนเดินไปเปิดม่าน เมเรดิธตื่นแล้วและกำลังพยายามดิ้นรนเพื่อจะหลุดจากเชือกที่มัดมือและผ้าขนหนูในปากของเธอ

เมื่อเห็นว่าเมเรดิธกำลังพยายามดิ้นรน เมเดลีนก็รู้สึกมีความสุขมาก “อะไรคะ เจ็บมากไหม ไม่สบายตรงไหนเหรอ ลองคิดดูสิ ว่าเธอเคยทำอะไรให้ฉันบ้าง ฉันก็แค่ทำคืนเอง ให้มันเท่าเทียมไง”

เมเดลีนเดินไปดึงผ้าที่อุดปากของเมเรดิธออกมา “เอวลีน ปล่อยฉัน!”

"เธอต้องการให้ฉันปล่อยเหรอ? ได้ อ้อนวอนสิ"

"แก..."

"อะไร? เธอคิดว่าตอนนี้เธอมีสิทธิจะต่อรองด้วยเหรอ?"

เมเดลีนก้มลงจับคางของเมเรดิธด้วยมือที่สวยงามของเธอ

ตอนนี้ เธอจริงใจและจริงจัง เธออยากจะให้ชายคนนี้ได้ชดเชยและมีโอกาสที่จะรักเธอเป็นอย่างดี

หลังจากอาบน้ำเสร็จแล้ว เมเดลีนก็นั่งลงที่ฟากหนึ่งของเตียงและส่งข้อความถึงแจ็คสัน หลังจากนั้นไม่นาน เจเรมี่ก็เดินออกมาจากห้องน้ำ

เขาสวมเพียงเสื้อคลุมอาบน้ำหลวม ๆ และเมื่อเห็นว่าเมเดลีนไม่สนใจเขา เขาจึงนั่งลงข้างเธอ นิ้วของเขาจิ้มไปยังหน้าจอโทรศัพท์ของเธอ “ทำไมคุณยังส่งข้อความถึงผู้ชายคนอื่นอยู่อีกล่ะ? มองผมสิ”

เมเดลีนเงยหน้าขึ้นเมื่อได้ยินคำพูดนั้น เธอเห็นใบหน้าที่หล่อเหลาของเจเรมี่โน้มเข้ามาใกล้เธอด้วยความจริงจัง ริมฝีปากบางของเขาจูบเธอเบา ๆ

การกระทำนี้ทำให้เมเดลีนประหลาดใจ เธอเงยหน้าขึ้นมองเขา ใบหน้าที่ขาวกระจ่างห่างไปเพียงหนึ่งฝ่ามือเช่นเดียวกับดวงตาที่ใสสะอาดปราศจากสิ่งเจือปน ใบหน้าของเขาทำให้เมเดลีนรู้สึกถึงเมื่อก่อน

“ต่อได้ไหม?” เขาถามทันที

หัวใจของเมเดลีนสั่นสะท้านราวกับถูกสะกดด้วยดวงตาคู่นี้ เธอจึงเป็นคนเริ่มจูบริมฝีปากบางของเขา...