เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 787

เมเดลีนไม่ได้ขัดขืนอีกต่อไปแล้ว เมื่อคิดว่านี่อาจจะเป็นความสนุกและความสุขที่เธอสามารถมอบให้เจเรมี่ได้ก่อนที่พวกเขาจะแยกจากกัน เธอก็ค่อย ๆ ยกแขนขึ้นเพื่อกอดเขาแน่นและเริ่มจูบปากของเขา…

วันต่อมา

เมเดลีนตื่นขึ้นจากความฝันที่ยาวนานและลึกซึ้ง เจเรมี่ไม่อยู่ที่เตียงและความอบอุ่นที่หลงเหลืออยู่ของเขาก็จางหายไปด้วย แต่ถึงอย่างนั้นกลิ่นของเขาก็ยังคงคลุ้งอยู่ในจมูกของเธอ

เธอยื่นมืออกไปลูบหมอนที่เขานอนอย่างอ่อนโยน

‘เจเรมี่ ฉันเชื่อว่าถ้าคุณเป็นฉัน คุณคงจะตัดสินใจแบบเดียวกัน”

‘ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าความปลอดภัยและสุขภาพของลูก ๆ ของเรา’

หลังจากที่เมเดลีนทำความสะอาดร่างกายและเปลี่ยนเสื้อผ้า เธอเห็นคาเลนกำลังเดินเขามาหาเธอทันทีที่เธอออกจากห้อง

คาเลนบ่นพึมพำอย่างโกรธเคืองทันทีที่เธอเห็นเมเดลีน “เจเรมี่ตื่นตั้งแต่สามชั่วโมงก่อนและทำอาหารเช้าให้กับแจ็ค เขาทำแม้กระทั่งส่งลูกไปโรงเรียนอนุบาลหลังจากที่กินเสร็จและต้องไปทำงานแล้วตอนนี้ เธอในฐานะภรรยายังหลับสบายได้ยังไงกัน?”

เมเดลีนจัดเสื้อโค้ทของเธออย่างเอื่อยเฉื่อย “ลูกชายเป็นของฉันคนเดียวเหรอคะ? มีกฎหมายข้อไหนที่กำหนดให้ภรรยาต้องตื่นแต่เช้าเพื่อทำอาหารและส่งลูกไปโรงเรียนในทุก ๆ วันเหรอคะ?”

“ไม่มีกฎหมายข้อไหนบอกแบบนั้นหรอก แต่ธรรมเนียมนี้ถูกส่งต่อมาหลายพันปีแล้ว” คาเลนกล่าวอย่างมั่นใจ

เมเดลีนหัวเราะคิกคัก “ศตวรรษที่ 17 ได้ผ่านมานานแล้วนะคะ คุณแม่สามีขา คุณยังอยู่ในอดีตอีกงั้นเหรอ?”

“เธอ…”

“มีตอนไหนบ้างล่ะคะ ที่ฉันไม่เคยทำอาหารเช้าและอาหารเย็นให้กับเจเรมี่ตอนที่ฉันแต่งงานกับเขาเมื่อหกปีก่อน? แต่เขาสนใจไหม? ถึงเวลาต้องผลัดกันแล้วล่ะค่ะ”

“เธอหมายความว่าไงที่ว่าผลัดกัน? เธออยากให้เจเรมี่รับใช้เธอไปตลอดชีวิตงั้นเหรอ?”

ในตอนแรกเมเดลีนไม่อยากทะเลาะกับคาเลนอีกต่อไป แต่เมื่อเธอคิดถึงคำขู่และคำสั่งของเฟลิเป้

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ