บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 787

เมเดลีนไม่ได้ขัดขืนอีกต่อไปแล้ว เมื่อคิดว่านี่อาจจะเป็นความสนุกและความสุขที่เธอสามารถมอบให้เจเรมี่ได้ก่อนที่พวกเขาจะแยกจากกัน เธอก็ค่อย ๆ ยกแขนขึ้นเพื่อกอดเขาแน่นและเริ่มจูบปากของเขา…

วันต่อมา

เมเดลีนตื่นขึ้นจากความฝันที่ยาวนานและลึกซึ้ง เจเรมี่ไม่อยู่ที่เตียงและความอบอุ่นที่หลงเหลืออยู่ของเขาก็จางหายไปด้วย แต่ถึงอย่างนั้นกลิ่นของเขาก็ยังคงคลุ้งอยู่ในจมูกของเธอ

เธอยื่นมืออกไปลูบหมอนที่เขานอนอย่างอ่อนโยน

‘เจเรมี่ ฉันเชื่อว่าถ้าคุณเป็นฉัน คุณคงจะตัดสินใจแบบเดียวกัน”

‘ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าความปลอดภัยและสุขภาพของลูก ๆ ของเรา’

หลังจากที่เมเดลีนทำความสะอาดร่างกายและเปลี่ยนเสื้อผ้า เธอเห็นคาเลนกำลังเดินเขามาหาเธอทันทีที่เธอออกจากห้อง

คาเลนบ่นพึมพำอย่างโกรธเคืองทันทีที่เธอเห็นเมเดลีน “เจเรมี่ตื่นตั้งแต่สามชั่วโมงก่อนและทำอาหารเช้าให้กับแจ็ค เขาทำแม้กระทั่งส่งลูกไปโรงเรียนอนุบาลหลังจากที่กินเสร็จและต้องไปทำงานแล้วตอนนี้ เธอในฐานะภรรยายังหลับสบายได้ยังไงกัน?”

เมเดลีนจัดเสื้อโค้ทของเธออย่างเอื่อยเฉื่อย “ลูกชายเป็นของฉันคนเดียวเหรอคะ? มีกฎหมายข้อไหนที่กำหนดให้ภรรยาต้องตื่นแต่เช้าเพื่อทำอาหารและส่งลูกไปโรงเรียนในทุก ๆ วันเหรอคะ?”

“ไม่มีกฎหมายข้อไหนบอกแบบนั้นหรอก แต่ธรรมเนียมนี้ถูกส่งต่อมาหลายพันปีแล้ว” คาเลนกล่าวอย่างมั่นใจ

เมเดลีนหัวเราะคิกคัก “ศตวรรษที่ 17 ได้ผ่านมานานแล้วนะคะ คุณแม่สามีขา คุณยังอยู่ในอดีตอีกงั้นเหรอ?”

“เธอ…”

“มีตอนไหนบ้างล่ะคะ ที่ฉันไม่เคยทำอาหารเช้าและอาหารเย็นให้กับเจเรมี่ตอนที่ฉันแต่งงานกับเขาเมื่อหกปีก่อน? แต่เขาสนใจไหม? ถึงเวลาต้องผลัดกันแล้วล่ะค่ะ”

“เธอหมายความว่าไงที่ว่าผลัดกัน? เธออยากให้เจเรมี่รับใช้เธอไปตลอดชีวิตงั้นเหรอ?”

ในตอนแรกเมเดลีนไม่อยากทะเลาะกับคาเลนอีกต่อไป แต่เมื่อเธอคิดถึงคำขู่และคำสั่งของเฟลิเป้

“ในตอนนั้น เขาทำลายการแต่งงานเหนือจินตนาการและความสุขทั้งหมดของฉัน วันนี้ ฉันจะคืนมันให้เป็นสองเท่า”

“เอวลีน เธอ…”

“คุณหมายความว่าไงที่ว่า ‘เธอ’ ? คุณนี่เหมือนกับลูกชายของคุณจริง ๆ คิดเหรอว่าฉันยังคงมีความรู้สึกดี ๆ ให้กับเขา คนขี้ขลาดที่โยนฉันลงนรกนั่นะเหรอ? หึ! ฉันแค่กำลังหลอกและเล่นตามน้ำไปกับเขา ฉันไม่รักเขาตั้งนานแล้ว แม้ว่าก่อนหน้านี้มีความชอบนิดหน่อย ตอนนี้ทั้งหมดก็หายไปแล้ว” เมเดลีนกล่าวอย่างใจเย็นและเฉียบขาดก่อนที่จะหันหลังไปอย่างสง่างาม

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เท้าของเธอเหยียบลงบนบันไดขั้นแรก ภาพของเจเรมี่ที่กำลังยืนอยู่ด้านล่างของบันไดก็สะท้อนเข้าในรูม่านตาของเธอ

ชายคนนั้นกำลังถือช่อดอกยิปโซสีฟ้าพาสเทล รูปร่างที่สูงและผอมเพรียวของเขาทั้งสูงส่งและสง่างาม แต่ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขากลับเต็มไปด้วยอารมณ์ที่ซับซ้อนและกระวนกระวาย

เมเดลีนมั่นใจว่าเจเรมี่ได้ยินสิ่งที่เธอกล่าวกับคาเลนเมื่อกี้

เขาได้ยินทุกถ้อยคำ