เมเดลีนรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องเมื่อเจเรมี่เดินเข้ามาใกล้เธอมากขึ้นเรื่อย ๆ จากนั้นริมฝีปากได้รูปของเขาขยับเอ่ยขึ้นว่า “ผมบังเอิญได้ยินมาว่าเดิมทีอาเฟลิเป้ต้องการใช้ที่ดินผืนนี้สร้างรีสอร์ทให้กับคุณผู้หญิงวิทแมน ใช่ไหมครับ? ต้องขออภัยด้วยจริง ๆ ครับ ที่ผมเองก็ต้องการที่ดินผืนนี้เพื่อสร้างปราสาทให้กับผู้หญิงที่ผมรักที่สุดเหมือนกัน”
เขามองไปที่เมเดลีนอย่างจงใจถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้กำลังมองเขาอยู่ก็ตาม
“ผมหวังว่าสักวันหนึ่ง ผู้หญิงที่ผมรักจะอาศัยอยู่ในปราสาทนั้นและเป็นเจ้าหญิงที่ปราศจากเรื่องกังวลใจ ผมยินดีที่จะปกป้องเธออย่างไม่มีเงื่อนไข ดูแลเธอ และเป็นอัศวินที่อยู่ข้างเธอไปตลอดชีวิต”
หลังจากคำพูดของเขาจบลง อีเวตต์ก็รีบตรงเข้ามาหาเจเรมี่และพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานว่า “เจเรมี่ คุณใจดีกับฉันจังเลยค่ะ"
เมเดลีนเบือนหน้าหนีกับภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้าขณะที่เธอถูกฉีกทึ้งด้วยความเศร้าโศก เธอยิ้มออกมาให้กับเฟลิเป้ขณะที่อดกลั้นกับความเจ็บปวดใจ “ ฉันหิวแล้วค่ะ เฟลิเป้ เราไปหาอะไรกินกันสักหน่อยดีไหมคะ?"
“ได้สิ” เฟลิเป้ยิ้มและยืนขึ้น เขามองเจเรมี่ด้วยท่าทางสงบ “เหมือนว่าฉันจะประเมินความสามารถของหลานชายตัวเองต่ำไป ในตอนที่บริษัทวิทแมนถูกเปลี่ยนมือ ดูเหมือนว่าจะไม่มีอะไรเลวร้ายเกิดขึ้นกับนายเลยสักนิด”
เจเรมี่ยิ้มอย่างไม่ทุกข์ร้อน แต่สายตาของเขายังคงไม่ละไปจากใบหน้าของเมเดลีน “ผมเองก็ประเมินความสามารถของคุณอาเฟลิเป้ต่ำเกินไปเช่นกัน ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผู้หญิงที่ผมพยายามทุ่มเททุกอย่างให้จะตกอยู่ในอ้อมแขนของคุณซะแล้ว”
เมื่อเมเดลีนได้ยินคำพูดประชดประชัดพวกนั้นของเจเรมี่ เธอก็เผยยิ้มเฉยเมยออกมา เธอดึงแขนของเฟลิเป้เบา ๆ และหันหลังจากไป
ก่อนที่เฟลิเป้จะหันหลังจากไป ดวงตาสีเข้มของเขาชำเลืองไปที่อีเวตต์ซึ่งยืนอยู่ข้างเจเรมี่ไม่ห่าง
อีเวตต์ยกมุมปากยิ้มให้เฟลิเป้อย่างสุภาพ ลักยิ้มที่ข้างริมฝีปากของเธอทำให้เฟลิเป้มองเธอนานขึ้นอีกสองสามวินาที
หลังจากที่ทั้งคู่ออกจากโรงแรม เฟลิเป้ก็ส่งเมเดลีนขึ้นรถ “ผมจะให้คนไปส่งคุณที่วิลล่าก่อน”
“ฉันอยากกลับไปที่บ้านพ่อกับแม่ของฉันมากกว่า” เมเดลีนพูดอย่างเย็นชา
เฟลิเป้ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ตกลงคุณกลับไปได้ แต่...”
“ไม่ต้องเตือนฉันแล้วค่ะ เพื่อความปลอดภัยของลิเลียนแล้ว ฉันจะไม่พูดอะไรทั้งนั้น”
“เอวลีน ผมไม่ได้ตั้งใจที่จะข่มขู่คุณ ผมก็แค่อยากให้คุณอยู่เคียงข้างผมก็เท่านั้น” เฟลิเป้ขมวดคิ้วและเปิดประตูให้เมเดลีนเข้าไป
เมเดลีนไม่ต่อความยาวสาวความยืดกับเรื่องนี้อีกและขึ้นรถไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...