ฝนตกที่ลงมาจากท้องฟ้านอกหน้าต่างนั่นเป็นเพียงละอองเล็กน้อย แต่สำหรับเขาแล้วราวกับว่ามันตกลงมาอย่างหนักหน่วง
“ตอนที่ฉันเดินขึ้นมาที่นี่ ฉันเห็นว่าเธอดูไม่ค่อยจะสู้ดีขณะที่รีบวิ่งออกจากห้องไป มีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่าคะ?” อีเวตต์เดินเข้ามาในห้องหนังสือช้า เธอดูเป็นกังวลและเดินเข้าไปหาเจเรมี่ที่ไม่ได้พูดกับเธอแม้แต่คำเดียว “คุณไม่เป็นอะไรนะ?”
“เธอพูดว่าเธอเกลียดผมจนถึงขั้นอยากให้ผมตายไปซะให้พ้น ๆ” เจเรมี่เลื่อนลูกตาแดงก่ำของตัวเองขึ้นไปข้างบน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความไม่พอใจและความเศร้าโศกมากมายในขณะที่เขาพูดออกมา “เธอกำลังตั้งท้องลูกของเฟลิเป้ ดูเหมือนว่าเธอไม่ได้รักผมแล้วจริง ๆ”
“หรือบางทีเธออาจจะมีปัญหาที่ทำให้ไม่สามารถพูดออกมาได้” อีเวตต์ปลอบเขา
“ปัญหายากลำบากแบบไหนกันที่ทำให้เธอเต็มใจสั่งให้คนจำนวนมากมาฆ่าผม?” เจเรมี่เผยรอยยิ้มเย้ยหยันออกมา ก่อนที่เขาจะหันหน้ามาเอ่ยเพิ่มเติมว่า “ในวันนั้นที่ประเทศเอฟ ถ้าไม่ใช่เพราะความช่วยเหลือของคุณ ผมคงตายไปแล้วจริง ๆ”
“ไม่เลย ฉันช่วยตัวเองในขณะที่ช่วยคุณไปด้วยต่างหาก" อีเวตต์ยิ้มออกมา “พวกเขาอาจจะกำลังกลับกันแล้ว คุณอยากจะไปดูเธอก่อนที่เธอจะจากไปไหม?”
“ผมจะทำแบบนั้นไปเพื่ออะไร? เธอไม่อยากแม้แต่ปรายสายตาของตัวเองมามองผมด้วยซ้ำ” เจเรมี่หัวเราะเยาะอย่างสมเพชตัวเอง “คุณควรไป คุณเองต่างหากที่ต้องการจะเจอเขา”
ไร้คำพูดใด ๆ โต้กลับ อีเวตต์จ้องเจเรมี่ตอบก่อนจะลงไปข้างล่าง
เมื่อเธอเห็นว่าเมเดลีนและเฟลิเป้กำลังจะกลับกันแล้ว อีเวตต์ก็รีบเดินเข้าไปหาพวกเขาด้วยรอยยิ้ม “เจเรมี่เมามากและกำลังพักผ่อนอยู่ในห้อง ฉันขออนุญาตทำหน้าที่แทนเขามาส่งคุณทั้งสองคนค่ะ”
เมเดลีนที่หันหน้าออกไปแล้ว แต่เธอรีบหันหลังกลับมามองอย่างรวดเร็วเมื่อได้ยินเสียงของอีเวตต์
เป็นอีกครั้งที่เธอรู้สึกว่าใบหน้านี้ช่างคุ้นเคยมาก แต่เธอไม่สามารถนึกออกว่าเป็นของใคร
เฟลิเป้มองดูอีเวตต์อย่างเลื่อนลอย
อย่างไรก็ตาม เขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา เขาเอามือของตัวเองไปจับเอวเมเดลีนไว้แล้วพากันหันหลังเดินจากไปแทน
อีเวตต์มองดูเงาสูงตระหง่านที่เดินจากไปแล้วเหยียดยิ้มขึ้นมาเงียบ ๆ คนเดียว
‘คุณพูดถูกเฟลิเป้ เราเคยรู้จักกันมาก่อน’
‘นี่แสดงว่าคุณยังสัมผัสได้ถึงความคุ้นเคยจากใบหน้านี้ของฉัน แบบนี้ฉันควรจะขอบคุณดีไหมที่ฉันยังอยู่ในความทรงจำของคุณอยู่?’
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...