สรุปตอน บทที่ 82 – จากเรื่อง บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ โดย เด็กลำดับที่สิบหก
ตอน บทที่ 82 ของนิยายนิยาย จีนเรื่องดัง บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ โดยนักเขียน เด็กลำดับที่สิบหก เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
มาเดลีนจับแก้มขวาข้างที่พึ่งโดนตบอย่างปวดร้าว เธอรู้งงงวยกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอันรวดเร็วนี้
“มาเดลีน ยัยผู้หญิงสารเลว! ยัยแม่มดชั่วร้าย!” เอโลอิสกรีดร้องขณะที่เธอชี้ไประยะจมูกของมาเดลีน
มาเดลีนไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงรู้สึกอกสั่นขวัญผวาเมื่อเห็นการจ้องมองที่กินเลือดกินเนื้อของ เอโลอิส
“คุณนายมอนต์โกเมอรีเหตุใดคุณถึงตบฉัน?” มาเดลีนพยายามสงบสติอารมณ์แต่หัวใจของเธอกลับเต้นแรง
“เธอยังมีหน้าจะถามฉันอีกหรอว่าทำไม?” เอโลอิสชี้ไปที่มาเดลีนอย่างโกรธเกรี้ยว “เธอร่วมมือกับคนอื่นลักพาตัวหลานชายของฉันไปหนำซ้ำเธอยังกล้ารังแกลูกสาวที่แสนเลอค่าของฉัน เมเรดิธ! และตอนนี้ เธอกำลังยั่วยุผู้ชายอีกคนเพื่อให้เขาอยู่ข้างเธอ เขาส่งจดหมายของทนายความให้เมอร์และบอกว่าเธอจงใจทำร้ายคนด้วยกาแฟร้อน!”
หลังจบประโยคเพียงเสี้ยววินาที จดหมายถูกโยนไปที่ใบหน้าของมาเดลีนด้วยความโกรธ
“มาเดลีน เธอมันเป็นหญิงที่ร้ายกาจ! ขอบคุณพระเจ้าที่พ่อแม่ของเธอเสียชีวิตเร็ว ถ้าไม่อย่างนั้นพวกเขาจะต้องตายเพราะความอับอาย! หากเธอเป็นลูกสาวของฉันล่ะก็นะ ฉันคงตัดหางปล่อยวัดไม่เหลียวแลเธออีกต่อไป!”
เมื่อมาเดลีนได้ยินเอโลอิสตะคอกใส่เธอ คำพูดแต่ละคำของหญิงกลางคนแทงเข้ามาในหัวใจของเธอขณะรับฟังราวกับเศษแก้วนับพัน
ตอนนี้เธอเข้าใจถึงสาเหตุแล้ว ที่เอโลอิสมาที่นี่และทำทุกอย่างนั้นเธอต้องการมาระบายความแค้นแทนเมเรดิธ ลูกสาวที่มีค่าของเธอ
เฮ้อ
ช่างเป็นแม่ที่ยอดเยี่ยม เธอไม่รู้ความจริงหรือสิ่งที่เกิดขึ้น เป็นเรื่องปกติ ที่แม่มักจะเชื่อลูกโดยไม่มีเงื่อนไขใดๆ ใช่ไหม?
มาเดลีนรู้สึกว่ามีน้ำตาไหลออกมาที่มุมตาของเธอ เธอรู้สึกราวกับว่าหัวใจของเธอถูกบีบคั้นด้วยมือที่มองไม่เห็น เธอรู้สึกเลวร้ายมากจนเจ็บแม้กระทั่งหายใจ
“มาเดลีน ฉันขอเตือนเธอไว้ก่อน อย่าคิดว่าเธอจะทำอะไรก็ได้เพราะมีคนคอยหนุนหลังเธอ! ฉันจะให้เธอเจ็บเป็นสองเท่ากับสิ่งที่เธอทำกับเมอร์และหลานชายของฉัน!”
เอโลอิสชี้ไปที่มาเดลีนพร้อมกับคำเตือนที่ชี้ขาดของเธอ นั้นคือ ก่อนเธอจะหันหลังจากไปพร้อมกับใบหน้าที่มืดมัวของเธอได้แสดงออกมา
“ฉันคิดว่าพวกเขาแค่มีชื่อที่เหมือนกันเท่านั้น แต่ฉันไม่คิดว่าเธอจะเป็นมาเดลีน ครอว์ฟอร์ด ตัวจริง”
“เธอเป็นคนที่ฉกแฟนของพี่สาวตัวเองและทำให้หล่อนแท้งลูก”
"ชิส์ เราจะทำงานกับคนแบบนี้ต่อไปได้ไง?”
มาเดลีนรู้สึกว่าเธอจะไม่มีโอกาสได้มีส่วนร่วมกับโครงการของอลิซาเบธอีกแล้วเนื่องจากทุกคนไม่ยอมเชื่อใจเธอ แต่แล้ว อลิซาเบธเองกล่าวอย่างชอบธรรมว่า “ทุกคนทำผิดพลาดเป็นเรื่องปกติ มันดีอยู่แล้วถ้าเธอแก้ไขตัวเองเพื่อเปลี่ยนแปลง โครงการนี้มีความสำคัญมาก ดังนั้นทุกคนต้องร่วมมือกัน”
เธอตั้งใจเดินมาหยุดที่ข้างตัวมาเดลีนและให้กำลังใจเธอ “มาเดลีน ทำให้ดีที่สุด อย่าทำให้ฉันผิดหวัง”
ถึงแม้ว่ามาเดลีนจะสงสัยเกี่ยวกับการเปลี่ยนไปในเชิงปฎิบัติอย่างกะทันหันของอลิซาเบธที่มีต่อเธอ แต่เมื่อมันเป็นเช่นนั้น เธอก็ไม่กล้าที่จะประมาท
ได้เวลาเลิกงานแล้วเพื่อนร่วมงานของเธอก็เริ่มเก็บของเพื่อกลับบ้าน มาเดลีนจิบน้ำและตั้งหน้าตั้งตาทำงานต่อ
อลิซาเบธเดินออกจากห้องทำงานและเห็นมาเดลีนยังคงอยู่ที่นี่ “เธอไม่กลับบ้านเหรอ”
มาเดลีนเงยหน้าขึ้น “ฉันต้องการทำแบบร่างสำหรับสร้อยข้อมือเสร็จก่อน”
“กลับไปทำให้เสร็จที่บ้านก็ได้ ไม่มีประโยชน์ที่จะแสร้งทำเป็นทำงานหนักที่นี่” เอลิซาเบธพูดอย่างเย็นชาและกลอกตาไปมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...