เมเดลีนตะโกนชื่อของเจเรมี่ด้วยความโหยหวน
เมื่อเธอมองไปที่เลือดซึ่งสาดกระเซ็น เธอรู้สึกราวกับว่าเลือดในร่างกายของเธอทั้งหมดถูกแช่แข็ง
เธอกดแผลถูกยิงของเจเรมี่อย่างเร่งรีบด้วยมือของเธอ แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผล มือสวย ๆ ของเธอเปื้อนไปด้วยสีแดงอย่างรวดเร็วและเลือดสีแดงเข้มกำลังทำร้ายสายตาของเธอ
“เจเรมี่ เจเรมี่” หัวใจของเมเดลีนกำลังเต้นผิดทาง มือที่เปื้อนเลือดของเธอจับที่ใบหน้าอันหล่อเหลาของเจเรมี่ขณะที่น้ำตาคลอเบ้า
เจเรมี่ขมวดคิ้วและอดทนต่อความเจ็บปวดรวดร้าวจากบาดแผลถูกยิง จากนั้นเขายกมือของเขาขึ้นอย่างช้า ๆ เพื่อจับใบหน้าที่เปียกน้ำตาของเมเดลีน “เอวลีน อย่าร้องไห้สิ อย่าร้องไห้ให้กับคนขี้ขลาดอย่างผมเลย”
หัวใจของเขากำลังแตกสลายขณะที่เขาหรี่ตาลง พวกมันเต็มไปด้วยความรักที่ลึกซึ้งเช่นเดิมที่เขามีให้กับเธอ
“ผมจะไม่ตายก่อนที่คุณกลับมาหาผม”
แม้ว่าเขาจะพูดอย่างอ่อนแอ มันก็ไม่ได้ขัดขวางความกระตือรือร้นในสายตาของเขาเลย
เฟลิเป้วางปืนพกของเขาและเดินไปด้านหลังของเจเรมี่ “วิดีโออยู่ไหน?” เขาถามอย่างตรงไปตรงมา
เจเรมี่เพ่งไปที่เขาและยิ้มเยาะ “ถ้ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับฉัน วิดีโอจะถูกเปิดเผยต่อสาธารณะในโลกออนไลน์ เฟลิเป้ แกอยากจะเสี่ยงเรื่องนี้ใช่ไหม?”
เฟลิเป้ขมวดคิ้ว เห็นได้ชัดว่าเขากระวนกระวาย
เขาไม่ชอบการถูกข่มขู่
เมื่อเขาเห็นเมเดลีนกำลังร้องไห้ขณะที่กอดเจเรมี่ เฟลิเป้ก็ยกปืนพกของเขาขึ้นอีกครั้ง
อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอเห็นเช่นนี้ เมเดลีนวิ่งไปอยู่ตรงหน้าของเฟลิเป้และฉวยปืนพกไปจากเขา
มันเกิดขึ้นอย่างกะทันหันเกินไปจนเฟลิเป้ช้าเกินไปที่จะตอบสนอง
เมื่อเขาได้สติ เมเดลีนก็กำลังเล็งปืนพกไปที่เขาด้วยท่าทางที่น่าเกรงขาม
“บอกให้ใครสักคนส่งเจเรมี่ไปที่โรงพยาบาล!”
เธอกำลังสั่งเขาและไม่นั่นใช่การวิงวอน
‘ในตอนที่ฉันให้กำเนิดแจ็คและลิลลี่ คุณไม่อยู่กับฉัน ฉันอยากให้คุณอยู่กับฉันในตอนที่ฉันให้กำเนิดเด็กคนนี้ ไม่ว่ายังก็ตาม…’
เธอคิดเรื่องนั้นขณะที่หัวใจของเธอเต้นรัว เมื่อประตูของห้องผ่าตัดเปิดออกเธอก็รีบเข้าไปดู จากนั้นเธอเห็นหมอกำลังเดินไปหาเฟลิเป้และพูดอย่างให้ความเคารพว่า “ท่านครับ แม้ว่ากระสุนถูกนำออกมาแล้ว แต่เขาเสียเลือดมาก ผมเกรงว่าเขาอาจจะไม่รอดพ้นคืนนี้ครับ”
เฟลิเป้ไม่ใส่ใจหลังจากได้ยินสิ่งที่หมอกล่าว
เขาเพ่งพินิจไปยังเมเดลีน ถ้าไม่ใช่เพราะน้ำตาที่อยู่ในตาของเมเดลีน เขาคงจะคิดว่าเธอได้กลายเป็นหินไปแล้ว
เฟลิเป้เดินเข้าไปและยกมือเช็ดน้ำตาออกจากตาของเธอ “คุณคงจะใจสลายถ้าเขาตาย ใช่ไหม?”
แปลกดี เมเดลีนหัวเราะคิกคักอย่างใจเย็นหลังจากที่เธอได้ยินเช่นนี้ จากนั้นเธอก็เงยหน้าขึ้นมอง “เฟลิเป้ ฟังนะ ฉันไม่อยากให้เขาตาย คุณเข้าใจไหม?”
เฟลิเป้ขมวดคิ้ว “ทำไมคุณถึงยังห่วงเขามากอีกล่ะ?”
“ฉันก็อยากรู้ด้วยเหมือนกันว่าทำไมผู้หญิงดี ๆ อย่างเคธี่ถึงรักผู้ชายอย่างคุณจนหมดใจ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...