บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 897

เจเรมี่คุ้นเคยกับการเป็นที่ชื่นชม แต่นี่เป็นครั้งแรกของเขาที่เจอกับใครบางคนที่เปิดเผยความเสน่หาของเธอเหมือนลาน่า

ไม่ได้เอ่ยถึงการที่เธอกำลังยืนเขย่งเท้าเพื่อจูบเขาซึ่งถูกทำไปเพื่อให้เมเดลีนเห็นอย่างโจ่งแจ้ง

อย่างไรก็ตาม เจเรมี่ไม่ยอมให้ลาน่าแตะต้องเขา เขาผลักเธอออกไปและพูดอย่างเยือกเย็นว่า “อย่ามายุ่งกับผม”

เขาตักเตือนก่อนที่จะเดินไปหาเมเดลีน

เมเดลีนดูเหมือนจะเจอกับเพื่อนคนหนึ่ง ดังนั้น เธอจึงไม่เห็นว่าลาน่าพยายามที่จะจูบเจเรมี่

เจเรมี่ถอนหายใจอย่างโล่งอก

เขาไม่อยากให้เมเดลีนเข้าใจผิดไม่ว่าเรื่องใดก็ตาม

จากนั้นบทสนทนาของเมเดลีนก็จบลง และเธอก็หันหลังไปเห็นเจเรมี่กำลังเดินเข้ามาหาเธอพร้อมกับกระเป๋าถือของเธอและรอยยิ้มที่อบอุ่น “จู่ ๆ ผมก็อยากกินอาหารสเปน ลินนี่ ไปกินที่อื่นกันเถอะครับ”

เมเดลีนรู้สึกว่าการตัดสินใจที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหันของเขาดูแปลก ๆ

เมื่อแอบมองลาน่าที่อยู่ไม่ไกลอย่างแนบเนียน เธอก็ยื่นแขนออกมาควงกับแขนของเจเรมี่ “ไปกันเถอะค่ะ”

หลังจากที่ออกจากร้านอาหาร เมเดลีนก็ถามเจเรมี่ว่า “ลาน่าพูดบางอย่างใช่ไหม? จู่ ๆ คุณคงไม่อยากินอาหารสเปนหรอก ใช่ไหม?”

เมื่อไม่อยากให้เมเดลีนหัวเสีย เจเรมี่ก็ให้ข้ออ้างที่มีเหตุผล “เธอบอกว่าธุรกิจของเธอถูกกฏหมาย แต่เธอก็ยังเป็นน้องสาวของโยริค ผมว่าเราควรพยายามลดการติดต่อกับสเตเจี่ยน จอห์นสัน ให้น้อยที่สุดจะดีกว่า”

คำพูดของเจเรมี่ดูสมเหตุสมผล ดังนั้น เมเดลีนจึงทิ้งไว้แค่นั้น

คืนนั้น จู่ ๆ เมเดลีนก็ได้รับสายจากลาน่าในขณะที่เธอกำลังทำงานฝีมือกับลูก ๆ

ลาน่าพูดถึงของความต้องการของเธอที่จะเป็นหุ้นส่วนกับเมเดลีนในการผลิตน้ำหอม แต่ก็ถูกเมเดลีนปฏิเสธอย่างอ่อนโยน ขณะที่เธอนึกถึงสิ่งที่เจเรมี่ได้พูดไว้กับเธอในวันนี้

“ฉันอยากจะเป็นหุ้นส่วนกับคุณจริง ๆ นะคะ คุณหญิงวิทแมน” น้ำเสียงของลาน่าดูเป็นมิตรในขณะที่เธอยิ้มอย่างใจดี

“ผมไม่ถือที่จะแนะนำแบรนด์ที่เหมาะสมให้กับคุณนะครับ คุณจอห์นสัน แต่เราจะไม่เป็นหุ้นส่วนกับคุณครับ” เจเรมี่ปฏิเสธอย่างเยือกเย็นก่อนที่จะออกจากออฟฟิศไปพร้อมกับจูงมือของเมเดลีนไว้ในมือ

ลาน่ายิ้มด้วยริมฝีปากสีแดงขณะที่เธอชื่นชมรูปร่างที่ล่าถอยไปของเจเรมี่ พลางความปรารถนาที่จะครอบครองก็เพิ่มขึ้นในดวงตาของเธอ

หลังจากการประชุมในตอนเช้า เมเดลีนก็ไปที่ห้องปรุงกลิ่นเพื่อทดลองจับจดกับน้ำหอมในขณะที่เจเรมี่กลับไปทำงานในออฟฟิศ

หลังจากนั้นไม่นาน พนักงานต้อนรับก็เคาะประตูกระจกของออฟฟิศและบอกว่ามีใครบางคนส่งกระถางดอกไม้มาให้แก่เขา

เจเรมี่เงยหน้าขึ้นและรู้ตัวว่ามันเป็นกระถางของดอกราชินีเที่ยงคืน

เจเรมี่กำลังสงสัยว่าใครที่มอบดอกไม้ให้กับเขาในตอนที่โทรศัพท์ของเขาดังขึ้น