บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 909

เมเดลีนเพิ่งจะได้สติ สิ่งล่าสุดที่เธอได้เห็นในทันทีที่เธอลืมตาขึ้นคือเจเรมี่และลาน่ากำลังคุยกันอยู่หน้าประตูห้องผู้ป่วย

และสิ่งสุดท้ายที่เธอคาดการณ์ว่าจะได้เห็น คือ การที่จู่ ๆ ลาน่าก็จูบเจเรมี่อย่างกะทันหันด้วยรอยยิ้มที่สดใส

ทันใดนั้น เมเดลีนก็กำหมัดและลุกขึ้นนั่ง เธอกำลังจะลงจากเตียงในตอนที่รู้สึกถึงความเจ็บปวดซึ่งกระเพื่อมเป็นระลอกในท้องของเธอ เธอกุมหน้าท้องโดยอัตโนมัติ

ลาน่ารู้ว่าความพยายามของเธอในครั้งนี้จะไม่ประสบความสำเร็จ และก็เป็นอย่างนั้นจริง ๆ เธอถูกเจเรมี่ผลักออกไปอย่างรุนแรงอีกครั้ง

อย่างไรก็ตามตำแหน่งของพวกเขาและการกระทำเมื่อกี้ก็เพียงพอที่จะทำให้เมเดลีนคิดว่าลาน่าจูบเจเรมี่

เจเรมี่ยังคงอยากที่จะถามลาน่าเรื่องยา แต่ในตอนที่เขาได้ยินเสียงในห้องพักผู้ป่วยและหันกลับไป เขาก็พบว่าเมเดลีนตื่นแล้ว

“ออกไปจากนี่ซะ อย่ามาขัดหูขัดตาต่อหน้าภรรยาของฉัน”

เขาไล่ลาน่าไปด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นและผลักประตูเข้าไปในทันที เมื่อเห็นเมเดลีนกำลังขมวดคิ้วและกุมหน้าท้อง เขาก็ยิ่งรู้สึกกังวล

“ลินนี่ คุณหมดสติที่บ้านเมื่อกี้นี้ ตอนนี้คุณเป็นไงบ้าง? ท้องของคุณยังไม่หายดีใช่ไหม?” เจเรมี่เดินไปจับมือของเมเดลีน แต่เธอก็เลี่ยงมือของเขาอย่างเฉียบขาด

เจเรมี่รู้ว่าเมเดลีนอยู่ภายใต้ฤทธิ์ของยา มันจึงทำให้เธอเข้าใจเขาผิด เขาอยากที่จะอธิบายกับเธออย่างชัดเจน แต่เขาจะพูดอะไรได้?

ถ้าเขาพูดว่า อดัม บราวน์ กำลังปฏิบัติกับเมเดลีนเหมือนหนูทดลองและที่เธอเห็นทั้งหมดเป็นเพียงภาพหลอนของตัวเธอเอง อารมณ์ของเธอมีแต่จะแย่ไปกว่าเดิมเท่านั้น

“ฉันไม่อยากเห็นคุณตอนนี้ ออกไป” เมเดลีนไล่เขาออกไปและกลับไปนอนบนเตียง

เจเรมี่ไม่อยากให้เมเดลีนอารมณ์เสียในครั้งนี้ ดังนั้นเขาจึงเดินออกไปจากห้องผู้ป่วยเพื่อยืนเฝ้า

เขาโทรหาอดัม สายถูกต่อติด แต่ไม่มีใครรับสาย

เขาโทรอีกสายถึงแดเนียล ความสัมพันธ์ของแดเนียลและอดัมถือว่าดี แต่ในตอนที่เขาถามเรื่องอดัมอยู่ที่ไหน แดเนียลก็ไม่รู้อะไรเลยเช่นกัน

เจเรมี่วางสายโดยไม่บอกแดเนียลถึงสถานการณ์ของเมเดลีน

ระหว่างทาง เจเรมี่ก็ขอเด็ก ๆ ไม่ให้บอกปู่ย่าตายายของพวกเขาเรื่องอาการป่วยของแม่ สองพี่น้องก็พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง

เจเรมี่ซื้อดอกไม้ช่อหนึ่ง เขาเข้าไปในโรงพยาบาลในขณะที่อุ้มลิเลียนและจูงมือข้างหนึ่งของแจ็คสัน

“คุณสุดหล่อ เรายังจะออกไปข้างนอกและเล่นกับคุณแม่ได้ไหมคะ?” ลิเลียนถามขณะที่กะพริบตากลมโตใส่ของเธอ

เจเรมี่ผิดหวังเล็กน้อย “ลิเลียน ฉันคือคุณพ่อของหนูนะ เรียกพ่อว่า ‘แดดดี้’ สิ”

ลิเลียนยิ้มอย่างไร้เดียงสา แต่หน้าของเธอจริงจัง “คุณคือคุณสุดหล่อ คุณพ่อของลิเลียนไม่ได้อยู่ที่นี่”

ความหมายนั้นชัดเจน ลิเลียนยังคงถือว่าเฟลิเป้เป็นพ่อทางสายเลือดของเธอ

เจเรมี่ก็ทำได้แค่ผิดหวังด้วยความเงียบงันขณะที่เขาไม่โทษเจ้าซาลาเปาน้อย

ขณะที่พวกเขามาถึงยังแผนกผู้ป่วยในพร้อมกับลูก ๆ ทั้งสองของเขา พยาบาลก็วิ่งเข้ามาและบอกกับเขาว่า “ภรรยาของคุณเพิ่งจะออกจากโรงพยาบาล มีผู้ชายคนหนึ่งมารับเธอไปค่ะ”