บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 911

เมื่องมองสายตาที่จ้องจับผิดและประณามของเมเดลีน ท่าทีของเจเรมี่ก็ไม่เปลี่ยน “ใช่ ผมจะทำแบบเดิมอีก ผมจะไม่ให้คุณกินยานี้อีก”

เมเดลีนปล่อยมือที่กำลังจับคอเสื้อของเจเรมี่ เธอปวดใจขณะที่พูดว่า “เจเรมี่ พูดอีกทีสิ”

“เอวลีน ผมจะไม่ยอมให้คุณกินยานี้อีก”

เพี้ยะ!

เมเดลีนตบหน้าของเขา มือของเธอสั่นด้วยความโกรธ เธอรู้สึกว่าจิตใจของเธอยุ่งเหยิงมากในตอนนี้ ความคิดที่ฉุนเฉียวทำให้เธอมีสติที่ปั่นป่วนไปทั้งหมด มันยากที่เธอจะหายใจ

เธอจ้องเขม็งไปที่ชายคนนั้นซึ่งกำลังขมวดคิ้วด้วยความผิดหวัง

“เจเรมี่ คุณเป็นคนแบบไหนกัน?”

“คุณอยากเห็นฉันตายใช่ไหม หรือคุณอยากเห็นเด็กในท้องของฉันตาย?”

“ในเมื่อคุณเฉยชาต่อฉันและลูก ทำไมคุณถึงแกล้งทำเป็นรักนักรักหนากับฉันตั้งแต่แรก?”

เธอมองชายที่เอาแต่เงียบด้วยแววตาที่แดงก่ำและปล่อยมือของเธอไป

“คุณสนใจลาน่าใช่ไหม? คุณตกหลุมรักกับยัยผู้หญิงหน้าด้านนั่นงั้นเหรอ? ถ้าเป็นอย่างนั้น ฉันยอมให้พวกคุณทั้งสองก็ได้!”

เมเดลีนผลักชายที่อยู่ตรงหน้าออกและเดินออกไป

เจเรมี่รีบตามเธอและหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ

“คุณจะไปไหน?”

“ไปขอยาจากอดัม” เธอกล่าวอย่างแน่วแน่ “คุณอยากให้ฉันตายด้วยการคลอดเด็กคนนี้ แต่ฉันจะอยู่อย่างสบายดี! หลบไป!”

เมเดลีนผลักเจเรมี่ออกและอยากที่จะออกไป แต่ชายคนนั้นก็สวมกอดเธอ

“ผมจะไม่ยอมให้คุณไปหาอดัม และคุณจะกินยานี้อีกไม่ได้”

จิตใจของเมเดลีนยิ่งเยือกเย็นขึ้น เมื่อมองชายที่กำลังกอดเธอแน่น น้ำตาของเธอก็ไหลออกมา “เจเรมี่ ถ้าฉันไม่กินยาของอดัม ลูกและฉันก็จะตาย คุณอยากเห็นฉันตายมากเลยใช่ไหม?”

เจเรมี่มองน้ำตาของเมเดลีน ขณะที่หัวใจของเขาบีบคั้น

เธอบอกว่าเขาไม่ได้รักเธอมากขนาดนั้น

เจเรมี่กักขังเมเดลีนที่อยากจะหนีไปจากอ้อมแขนของเขา จากนั้นเขาก็ก้มหน้าและจูบเธอ

เมเดลีนคิดถึงภาพที่เขาจูบกับลาน่าเมื่อคืนนี้และอยากที่จะหลบเขา แต่เธอก็ไม่สามารถเอาชนะแรงของผู้ชายได้

มือทั้งสองของเธอถูกกดอยู่ข้างหลังของเธอ ขณะที่ปากของเขาจูบเธออย่างกดขี่และครอบครองความหอมหวานของเธออย่าป่าเถื่อน

เมเดลีนดิ้นรนแต่ก็ไม่เป็นผล ดังนั้นเธอจึงทำได้แค่อดทนไปกันมัน

เธอไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนก่อนที่เจเรมี่จะถอนจูบเธอ ตาเรียวของเขาแบกรับสัมผัสของความรักที่เข้มข้น ในขณะเดียวกัน ดวงตาของเธอกลับเต็มไปด้วยน้ำตาขณะที่เธอจ้องมองเขา

“เอวลีน เราผ่านอะไรกันมามาก ผมแค่อยากจะบอกคุณว่าหัวใจของผมที่มีต่อคุณไม่เคยเปลี่ยน”

เมเดลีนเม้มปาก “ฉันเห็นคุณกับลาน่านัวเนียกัน คุณจูบเธอด้วยซ้ำ”

“สิ่งที่คุณเห็นมันไม่จริงเลย” เจเรมี่อธิบาย เมื่อเห็นสายตาที่โศกเศร้าของเมเดลีน เขาก็กอดเธออย่างอ่อนโยน “ลินนี่ อย่าให้คนอื่นที่มีแรงจูงใจซ่อนเร้นทำลายความรู้สึกที่เรามีต่อกันสิ ผมมีแค่คุณและมีแค่คุณเท่านั้นที่เป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวของผม คุณคือเพียงหนึ่งเดียวในชีวิตของผมนะ”