เมื่อเธอมาถึง คนเดียวที่นั่งอยู่ ณ สถานที่นัดหมาย คือ นาโอมิ ไลโอเนล
เมื่อนาโอมิเห็นเมเดลีนกำลังเดินเข้ามาหล่อนก็แต้มรอยยิ้มบนใบหน้า แต่อย่างไรก็ตามในดวงตาของเธอกลับเต็มไปด้วยความอิจฉาริษยา
‘เอวลีน มอนต์โกเมอรี เธอมีภูมิหลังที่ดี แต่งงานกับตระกูลที่ดี มีทั้งลูกและชื่อเสียง’
‘เธอเพิ่งคลอดลูก แต่ร่างกายของเธอก็ได้กลับคืนสู่สภาพอย่างน่ามหัศจรรย์ ยิ่งกว่านั้นใบหน้าที่สวยจนชวนตะลึงของเธอ ฉันได้ยินผู้คนต่างยกให้เธอเป็นผู้หญิงที่สวยอันดับหนึ่งของเกลนเดล’
เมเดลีนสัมผัสได้ว่านาโอมิไม่ได้คิดดีอะไรเมื่อพบกับเธอ อย่างไรก็ตามเพื่อไรอันเธอจึงนั่งลงแต่โดยดี
“ต้องขอโทษด้วยนะคะ คุณนายวิทแมน ไรย์ต้องออกไปตอนสิบเอ็ดโมงเพราะธุระด่วนบางอย่าง ฉันว่าคุณคงจะไม่ถือโทษต่ออะไรก็ตามที่เกิดขึ้นที่บ้านของฉันในวันก่อนโน้น วันนี้ฉันตั้งใจจะเชิญคุณมาเพื่อแสดงความเสียใจ”
นาโอมิกวักมือเรียกพนักงานเสิร์ฟและเปิดไวน์แดงขวดหนึ่งเพื่อเทลงในแก้วเล็กของเมเดลีน
“งั้นคุณไลโอเนล จุดประสงค์ของคุณคือการเชิญฉันมาเพื่อบอกว่าขอโทษเหรอคะ? ในกรณีนี้ฉันยอมรับ ดังนั้นตอนนี้ฉันคงต้องขอตัวก่อนเพราะฉันยังมีธุระอื่นที่ต้องไป”
นาโอมิไม่ได้ต้องการจะปล่อยเมเดลีนให้จากไปทั้งแบบนี้ “คุณนายวิทแมน เรื่องแบบร่างแหวนแต่งงานฉันอยากจะปรึกษาเกี่ยวกับรายละเอียดของมัน หวังว่าจะไม่รบกวนวลาของคุณมากจนเกินไปนะคะ”
ขณะที่พูดโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น เธอหยิบขึ้นมารับสาย “ไรย์คะ วางใจเถอะ ฉันกำลังคุยกับคุณนายวิทแมนอยู่”
เมื่อได้ยินดังนั้น เมเดลีนก็ตระหนักว่านาโอมิได้ใช้ชื่อไรอันเป็นข้ออ้างในการเรียกตนเองออกมา
นาโอมิหยิบไอแพดและเปิดไปยังแบบร่างที่เมเดลีนเคยส่งให้ก่อนหน้านี้ แม้จะบอกว่าใช้เวลาไม่นาน ทว่าเธอก็พูดพล่ามอยู่ค่อนข้างนาน
เมเดลีนทำหน้าที่ของตนเองอย่างมืออาชีพ เธอจดสิ่งที่อีกฝ่ายต้องการ หลังจากงานทั้งหมดเสร็จสิ้นเมเดลีนก็ลุกขึ้นและตรงไปยังห้องน้ำ
อันที่จริงนาโอมิกำลังคอยให้เมเดลีนเดินไปห้องน้ำ เธอหยิบยาเม็ดเล็กที่ลาน่าให้มาแล้วโรยมันลงในแก้วไวน์ของเมเดลีน จากนั้นเธอจึงปั้นหน้าไม่รู้ไม่ชี้แล้วเล่นโทรศัพท์ของตัวเอง
รอยยิ้มฉาบบนใบหน้าของนาโอมิเมื่อเมเดลีนเดินกลับมา เธอชี้ชวนและกล่าวว่า “คุณนายวิทแมน ดูเหมือนว่าคุณจะใช้พลังงานไปค่อนข้างมากในการสนทนาเมื่อครู่นี้ ทำไมไม่สั่งอะไรมาทานหน่อยล่ะ? ลองชิมไวน์แดงดูหน่อยสิ รสชาติดีออก”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...