บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 987

“ลินนี่...”

“หยุดเรียกชื่อฉัน ฉันไม่อยากเจอคุณอีก” เมเดลีนขัดจังหวะเขาแล้วเช็ดน้ำตาตัวเอง

“ฉันไม่เคยตำหนิที่คุณลืมฉัน ฉันรู้ดีว่าที่คุณเจ็บตัวก็เพราะต้องการปกป้องฉัน และนั่นคือสิ่งที่ลาน่าใช้เป็นโอกาสในการจัดการกับคุณ แต่นี่ก็ไม่ใช่ข้ออ้างของคุณที่จะขาดมนุษยธรรมจนต้องฆ่าพ่อกับแม่ของฉัน!”

“เจเรมี่ ฉันไม่รู้ว่าต้องมองหน้าคุณยังไง ตอนที่ฉันเห็นคุณ ฉันก็เอาแต่คิดถึงการตายของพ่อกับแม่ตลอด ฉันหยุดคิดไม่ได้ คุณเข้าใจบ้างไหมว่าฉันต้องรู้สึกยังไง?”

เมเดลีนสูดหายใจลึกแล้วอุ้มเด็กน้อยที่ไร้เดียงสาขึ้นจากโซฟา ก่อนจะมุ่งหน้าเดินออกไปจากเลานจ์

เจเรมี่คุกเข่าลงกับพื้น ในสมองมีเพียงคำพูดของเมเดลีนพูดซ้ำไปซ้ำมา ในตอนนั้นเขารู้สึกเหมือนมีมีดคม ๆ นับพันทิ่มตรงเข้าสู่หัวใจตัวเอง

ถ้าหากว่าเป็นไปได้เขาอยากจะแลกชีวิตของเขากับเอโลอิสและฌอน

เขายอมทำทุกอย่างเพื่อแลกกับการที่เมเดลีนจะรู้สึกดีขึ้นอีกครั้ง

‘แต่ลินนี่ คุณไม่ให้โอกาสผมได้ขอโทษและไถ่โทษกับสิ่งที่ทำอีกต่อไปแล้ว’

หลังจากที่เมเดลีนออกไปจากเลานจ์ เธอก็เดินตรงไปเรื่อย ๆ

เมื่อเดินผ่านตรงบันได เธอก็ได้ยินเสียงของไรอัน “เลิกทำให้ผมเสียเวลากับเรื่องพวกนี้ได้แล้ว ดูแลคนของคุณให้ดีแล้วอย่าให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีก”

หลังจากที่เมเดลีนได้ยินแบบนั้นและอยากจะเดินจากไป ไรอันก็วางสายและเดินลงมาจากบันไดโดยบังเอิญ

เมื่อเห็นเมเดลีน เขาก็ตกใจ ทว่าก็ส่งยิ้มอบอุ่นกลับมาให้ เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายตาแดงก่ำและกำลังน้ำตาคลอ เขาก็เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง “คุณโอเคไหมครับ คุณนายวิทแมน?”

เมเดลีนส่ายหัว “ตอนนี้ฉันทนได้ทุกสิ่งแล้วล่ะค่ะ จะไม่ยอมให้ตัวเองเป็นอะไรไปเพราะเห็นแก่ลูก”

ไรอันไม่ได้ถามอะไรต่อ และเพียงแค่ส่งยิ้มกลับมา “ผมได้ยินมาว่าหลังจากวันนั้นคุณได้รับบาดเจ็บที่ตา เมื่อกี้ผมรู้สึกโล่งใจที่คุณไม่ได้ยอมให้ผู้หญิงสองคนนั้นกระทำต่อคุณเพียงฝ่ายเดียว”

“เป็นความจริงค่ะที่ก่อนหน้านี้ฉันอาจจะมองเห็นได้ไม่ชัดเจนนัก บางทีอาจจะเพราะอะไรสักอย่าง ทำให้ฉันกลับมามองเห็นได้ชัดเจนเมื่อไม่กี่วันก่อนหน้านี้” เมเดลีนอธิบาย เธอจำได้ว่าเธอรู้สึกเศร้าใจและสะเทือนใจเพียงใดในวันที่เจเรมี่มาเยี่ยมเธอที่โรงพยาบาล

หลังจากที่โยนใบหย่าให้กับเขา เธอก็ออกไปจากห้อง

เมื่อหญิงสาวออกมาได้ไม่นาน เธอก็รู้สึกเหมือนว่าตัวเองกำลังจะมองเห็นได้อีกครั้ง

ไรอันพยักหน้าราวกับว่ากำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่อย่างลึกซึ้ง แล้วเอ่ยว่า “ผมไม่รู้จริง ๆ ว่า ฮานส์ ซิมเมอร์แมน ที่ลาน่าพูดถึงคือเจเรมี่ วิทแมนสามีของคุณ ผมรู้ว่าเจเรมี่เป็นที่รู้จักกันดีในเกลนเดล แต่ก็ไม่เคยเห็นเขามาก่อน”

เขาพูดแล้วรำพึงว่า “ฤดูร้อนปีนั้นหลังจากที่จบมัธยมปลาย ผมไปเรียนต่อที่ต่างประเทศและเพิ่งกลับมาได้ไม่นาน พ่อกับแม่ก็หวังว่าผมจะมีครอบครัวเป็นตัวเป็นตนสักที จะได้ช่วยดูแลธุรกิจของครอบครัวอย่างเต็มตัว แต่ไม่รู้สิ ผมกลับชอบวาดภาพมากกว่า”