จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1245

ตอนที่1245 ขุมพลังแห่งอาณาจักรพระเจ้า!

เมื่อชายชราผู้นี้ปรากฏตัวขึ้น เย่หยวนสัมผัสได้ถึงภัยคุกคามเข้าปะทะแผ่นหน้าแสบร้อน

ความรู้สึกเช่นนั้นเสมือนกับเบื้องหน้าของเขาคือฟางเทียนที่ยืนอยู่

แรกพบประสบเจอชายชราผู้นี้ เย่หยวนคิดออกอยู่อย่างเดียวคือคำว่า แข็งแกร่ง!

และยังแข็งแกร่งอย่างยิ่ง!

กระนั้นเองยิ่งเขาเข้าใกล้ถ้ำแห่งนี้มากเท่าใด หัวใจของเขาพลันสั่นระรัวเต้นแรงยิ่งขึ้นเท่านั้น

ณ ปัจจุบัน เย่หยวนรู้สึกราวกับหัวใจของเขาแทบกระโจนออกจากคอเขาแล้ว

และที่เย่หยวนใจสั่นขนาดนี้มิใช่เพราะชายชราตรงหน้าแน่นอน

ทว่าเป็นบางสิ่ง…ที่อยู่ภายในถ้ำ

“เย่หยวน หยุดอวดดีได้แล้ว!”

ในเวลานั้นเองอ้าวลี่และเหล่าผู้อาวุโสสูงสุดของทั้งสี่เผ่าก็เร่งรุดตามมาเช่นกัน

เย่หยวนในยามนี้มิได้ใส่ใจพวกเขาเลยสักนิด ไม่ว่าอย่างเขาต้องทราบให้ได้ว่ามีสิ่งใดอยู่ในถ้ำกันแน่

“ท่านอาวุโส เย่หยวนคนนี้มิได้เจตนารบกวนท่าน ข้าแค่ต้องการเข้าไปดูในถ้ำเพื่อคลายความร้อนรนนี้เท่านั้น โปรดอนุญาตให้เข้าไปได้หรือไม่?”

เย่หยวนเร่งสงบสติอารมณ์ทันทีและเอ่ยเสียงเรียบสนทนากับชายชราผู้นั้นด้วยความใจเย็น

“สถานที่แห่งนี้เป็นบริเวณเก็บตัวของเราชายชรา หากมิใช่เรื่องคอขาดบาดตายจริงๆ เจ้าไม่คิดหรือว่านี่จะเป็นการเสียมารยาทกันเกินไป?”

ชายชราผู้นั้นกล่าวตอบเสียงเย็น

เย่หยวนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนกล่าวว่า

“ผู้น้อยทราบดีว่าการกระทำนี้ของข้าค่อนข้างเสียมารยาทเกินไป ทว่าผู้น้อยกลับมีเหตุผลที่ต้องเข้าไปจริงๆ!”

ทั้งชาติก่อนหน้าและชาตินี้ สิริรวมเป็นเวลากว่าห้าร้อยปี แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เย่หยวนรู้สึกใจสั่นกระวนกระวายรุนแรงถึงเพียงนี้

เขามั่นใจอย่างยิ่งว่า ถ้ำแห่งนี้จะต้องมีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกับตัวเขาแน่นอน!

“ช่างน่าขันสิ้นดี! ถ้ำแห่งนี้เป็นสถานที่เก็บตัวของท่านบรรพบุรุษเป็นเวลาเนินนานแล้ว แล้วเจ้าคิดลบหลู่กันเช่นนี้รึ?”

อ้าวลี่กล่าวตะคอกสวนด้วยความโกรธ

เย่หยวนเหลียวมองอีกฝ่ายเล็กน้อยและกล่าวอย่างไม่แยแสขึ้นว่า

“มิใช่ธุระของเจ้า อย่ามาแส่!”

“เจ้า!”

อ้าวลี่โมโหจัดจนอกแทบระเบิดออกมา

ท่านบรรพบุรุษผู้นั้นสาดสายตาจับจ้องเย่หยวนอย่างพอเป็นพิธีและกล่าวขึ้นเสียงเรียบนิ่งว่า

“สหายตัวน้อย มีความลับของพวกเราเผ่าสี่สัตว์เทวะเก็บซ่อนอยู่ภายในถ้ำ เจ้ามีสายเลือดมังกรฟ้าที่แกร่งกร้าวก็จริง ทว่าสุดท้ายนี้ก็ปฏิเสธมิได้เลยว่าพื้นเพของเจ้าคือมนุษย์!”

คู่แววตาของเย่หยวนพลันหรี่แคบลงเล็กน้อย แม้วาจาคำกล่าวหรือกระทั้งน้ำเสียงของท่านบรรพบุรุษจะฟังดูไม่มีอะไรมาก ทว่านั้นกลับเป็นความจริงที่มิอาจฏิเสธได้เลย

ที่แห่งนี้เป็นของเผ่าสี่สัตว์เทวะ แต่เย่หยวนเป็นเผ่ามนุษย์!

เพียงวาจาคำกล่าวเดียวของท่านบรรพบุรุษก็เปรียบดั่งอาญาสิทธิ์สวรรค์ที่มิอาจฝ่าฝืน

แต่ทันใดนั้น เย่หยวนก็เรียกแท่งโลหะปรากฏขึ้นในมือทันที

แรงกดดันของเผ่ามังกรที่แผ่สะพัดออกมาจากแท่งโลหะนี้ ล้วนแล้วทำให้สีหน้าการแสดงออกของทุกคนเปรียบไปทันทร

กระทั้งท่านบรรพบุรุษที่รักษาความสงบเยือกเย็นมาโดยตลอด บัดนี้ยังต้องเบิกตากว้างด้วยความตื่นตะลึง!

“ตรามังกรศักดิ์สิทธิ์! หากย้อนกลับไปในปีนั้น ท่านประมุขรุ่นก่อนได้นำมันติดตัวไปและไม่เคยกลับมาอีกเลย! แต่ไฉนสิ่งนี้ถือปรากฏขึ้นในมือเจ้าได้?”

ท่านบรรพบุรุษโพล่งกล่าวขึ้นทันทีอย่างไม่น่าเชื่อ

“จงสดับต่อหน้าตรามังกรศักดิ์สิทธิ์! ในเมื่อท่านกล่าวว่า นี่เป็นความลับของเผ่าสี่สัตว์เทวะ เช่นนั้นข้าสงสัยว่า ตัวข้าในฐานะประมุขเผ่ามังกรรุ่นปัจจุบันมีคุณสมบัติตรวจสอบบางสิ่งที่อยู่ภายในถ้ำแห่งนี้ได้..หรือ..ไม่!?”

เย่หยวนลั่นวาจาดังสนั่นดุจประกาศิตสวรรค์จุติ

สีหน้าการแสดงออกของท่านบรรพบุรุษไสวรวนเรไม่หยุดหย่อน เขาไม่คิดไม่ฝันจริงๆว่า เย่หยวนจะมีสมบัติเช่นนี้อยู่ในมือ

เห็นตรามังกรศักดิ์สิทธิ์ประทับอยู่เบื้องหน้า เท่ากับประมุขมมังกรเสด็จมาเอง แม้ปัจจุบันเขาจะมีตำแหน่งเป็นถึงท่านบรรพบุรุษ แต่ก็มิอาจขัดคำสอนของเหล่าบรรพชนมังกรแห่งยุคบรรพกาลได้!

ทว่าเหล่าสมาชิกเผ่าโดยรอบ, ผู้อาวุโสสูงสุดของทั้งสี่เผ่า รวมไปถึงอ้าวลี่เองล้วนแต่จับจ้องภาพฉากเหล่านี้อย่างโง่งม

พวกเขารู้สึกได้ว่า ตรามังกรศักดิ์สิทธิ์นี้ต้องมิใช่สิ่งของธรรมดาทั่วไปแน่นอน แต่พวกเขาทั้งหมดต่างเกิดและเติบโตขึ้นในดินแดนสัตว์เทวะแห่งนี้ และไม่รู้ว่าตรามังกรศักดิ์สิทธิ์อันนี้มีความสำคัญอย่างไร

“ท่านบรรพบุรุษ สิ่งนี้คืออะไรกัน?”

อ้าวลี่อดใจเอ่ยปากถามมิได้

สิ่งนี้ถึงขั้นทำให้ท่านบรรพบุรุษรักษาความสงบไว้ไม่อยู่ เห็นได้ชัดว่ามันมิใช่เครื่องรางธรรมดาทั่วไป

“นี่คือ ตรามังกรศักดิ์สิทธิ์! เครื่องรางศักดิ์สิทธิ์สวรรค์ประจำเผ่ามังกร! ส่วนท่านประมุขท่านนั้นที่หายสาปสูญไปพร้อมกับตรามังกรศักดิ์สิทธิ์ก็คือ ผู้คิดค้นวรยุทต่อสู้ของเผ่ามังกรที่พวกเจ้าใช้ในปัจจุบัน! และคำสอนของเหล่าบรรพชนที่สืบทอดจากรุ่นสู่รุ่นมีดังนี้ : ผู้ใดครอบครองตรามังกรศักดิ์สิทธิ์ ผู้นั้นคือประมุขเผ่ามังกร!”

ท่านบรรพบุรุษกล่าวอธิบายเสียงดังฟังชัด

แน่นอน คำอธิบายนี้ของท่านบรรพบุรุษทำเอาสีหน้าการแสดงออกของทุกคนเปลี่ยนไปอย่างมาก

อ้าวลี่อ้างปากค้างหุบไม่อยู่ ก่อนหันมองเย่หยวนด้วยสายตาสุดตะลึง

“เขา…เขาจะขึ้นกลายเป็นประมุขเผ่ามังกรได้อย่างไร? ขะ-เขา…เขาเป็นเพียงมนุษย์เท่านั้น!”