จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1246

ตอนที่1246 ดินแดนเนรเทศ

“กรรร!!”

เสียงมังกรคำรามแผดลั่นสะท้านสิบทิศ สีหน้าการแสดงออกของท่านบรรพบุรุษเปลี่ยนไปในทันที!

ท่านบรรพบุรุษย่อมทราบตระหนักดีว่า วรยุทธที่เย่หยวนปลดปล่อยชนิดนี้คืออะไร ดังนั้นแล้วจึงไม่มีใครประหลาดใจไปกว่าเขาแล้วใน ณ ที่แห่งนี้

เพียงว่าภายใต้สถานการณ์กะทันหันเช่นนี้ ท่านบรรพบุรุษไม่เหลือเวลามาตื่นตะลึงอันใดอีกต่อไป หากถูกเสียงแห่งจอมเทพมังกรของเย่หยวนเข้าเต็มสูบ กระทั้งเขาเองก็ไม่เหลือซากเช่นกัน!

แต่หลังจากชั่วอึดใจนี้เอง ปฏิกิริยาการตอบสนองของท่านบรรพบุรุษเองก็ใชว่าจะเชื่องช้า

ทันทีทันใดปรากฏคลื่นพลังผันผวนปลดปล่อยออกมาจากร่างของเขา!

และคลื่นพลังผันผวนนี้สามารถลดทอนพลานุภาพของเสียงแห่งจอมเทพมังกรได้โดยตรง!

“นี่…นี่มันเสียงแห่งจอมเทพมังกร! เจ้านี่ไปรู้จักเสียงแห่งจอมเทพมังกรจากแห่งหนใดกัน?! เป็น…เป็นไปไม่ได้!”

อ้าวลี่โพล่งกล่าวขึ้นด้วยสีหน้าตื่นตะลึงสุดขีด

สำหรับเผ่ามังกรแล้ว มีตำนานกล่าวขานกันว่า เสียงแห่งจอมเทพมังกรเป็นสุดยอดวรยุทธสมัยบรรพกาล ไม่ว่ากาลอดีตหรือปัจจุบัน ความน่าสะพรึงกลัวของยังคงถูกเล่าสืบต่อกันผ่านตัวหนังสือที่สลักไว้จากรุ่นสู่รุ่น

ถึงแม้สุดยอดวรยุทธนี้จะหายสาบสูญเป็นเวลาเนินนานแล้ว ทว่าสมาชิกเผ่ามังกรทุกคนยังคงตระหนักทราบถึงความแกร่งกล้าของมันอย่างดี!

“มิใช่ว่าเสียงแห่งจอมเทพมังกรเป็นวรยุทธที่หายสาบสูญไปนานแล้วรึ? ไฉนมนุษย์คนนี้ถึงสามารถสำแดงใช้สุดยอดวรยุทธแห่งยุคบรรพกาลชนิดนี้ได้?”

“เหลือเชื่อ! เหลือเชื่อเกินไปแล้ว! ในตอนที่เขาปลดปล่อยฝ่ามือมังกรสวรรค์วินาศฟ้าระดับศักดิ์สิทธิ์ออกมา ข้าก็แทบหยุดหายใจแล้ว แต่ใครจะไปคิด แม้กระทั้งเสียงแห่งจอมเทพมังกรเอง เขาก็สามารถใช้ได้เช่นกัน!!”

“นี่…นี่เขาใช่มนุษย์จริงๆรึ? หากกล่าวว่าเขาคือสมาชิกเผ่ามังกรที่ใช้วิชาปลอมแปลงมายังน่าเชื่อเสียยิ่งกว่า! ใครก็ได้บอกข้าที…ว่านี่เกิดบ้าอะไรขึ้นกันแน่?!”

………………

สุดยอดวรยุทธในตำนานที่หายสาบสูญไปเนินนาน ยามนี้ได้ปรากฏขึ้นอีกครั้งต่อหน้าสาธารณะ เหล่าสมาชิกเผ่ามังกรทุกคนรู้สึกดั่งฝันไป

ไม่เพียงแค่สมาชิกเผ่ามังกรเท่านั้น แม้แต่ผู้อาวุโสสูงสุดของอีกสามเผ่าที่เหลือยังแทบไม่อยากเชื่อสายตา

พวกเขาคาดไม่ถึงจริงๆว่า วรยุทธต่อสู้ของเผ่ามังกรในตำนานจะปรากฏขึ้นอีกครั้งบนตัวมนุษย์!

หนึ่งอึดใจ… สองอึดใจ!

เมื่อเย่หยวนเห็นว่า ตนไม่สามารถฝ่าแนวป้องกันของท่านบรรพบุรุษได้ เขาจึงกัดฟันแน่นผืนสำแดงใช้ต่อเป็นสามอึดใจเต็ม!

ในเวลานั้นเอง เสียงถอนหายใจอย่างเศร้าสร้อยพลันดังขึ้นจากภายในถ้ำ

เย่หยวนไม่สามารถทานทนได้ไหวอีกต่อไป เขาแทบหมดสติล้มทั้งยืน พร้อมเสียงมังกรคำรามที่หยุดลงในทันทีทันใด!

“พี่ใหญ่หยวน!”

เพียงสองอึดใจ ร่างกายเย่หยวนก็ถึงขีดจำกัดแล้ว แต่ครั้งนี้นับว่าฝืนเกินกำลังมากไปจริงๆ กระทั้งร่างกายยังไม่สามารถประคองได้อยู่ เย่หยวนทรุดฮวบล้มลงในทันใด แต่ยังดีที่ลี่เอ๋อพุ่งเข้ามาประคองเขาได้ทัน

“พร๊วดดด!!”

ใบหน้าของท่านบรรพบุรุษซีดเผือกลงอย่างมาก ก่อนกระอักพ่นเลือดสดคำโตออกมา

ท้ายที่สุดนี้ กระทั้งเขาก็ไม่สามารถต้านรับเสียงแห่งจอมเทพมังกรได้สมบูรณ์!

“ท่านบรรพบุรุษ! ท่านเป็นอะไรหรือไม่!?”

เมื่อเห็นท่านบรรพบุรุษกระอักเลือดไม่หยุด อ้าวลี่และคนอื่นๆต่างอุทานขึ้นด้วยความตื่นตะใจอย่างมาก

ท่านบรรพบุรุษโบกมือปัด และหันมองเย่หยวนด้วยแววตาหลากอารมณ์ ก่อนกล่าวขึ้นด้วยรอยยิ้มว่า

“เราชายชราเข้าใจแล้ว! ฮะ-ฮ่าฮ่า กลับกลายเป็นว่าสายตาคู่นี้ของข้าต่างหากที่ฝ้าฟาง! จุนเอ๋อ,เพราะเหตุนี้นี่เอง ที่เจ้ายังไม่ออกมาพบตั้งแต่แรก!”

หลังจจากสิ้นเสียงประโยคสุดท้าย ท่านบรรพบุรุษก็กวักมือเรียกเย่หยวนและชี้ไปยังด้านในถ้ำ

ความหมายช่างชัดเจนนัก เขากำลังเรียกเย่หยวนให้เข้าไป

“ท่านบรรพบุรุษ เรียกเขาเข้ามา”

ทันใดนั้นเอง พลันปรากฏเสียงหญิงสาวดังขึ้นจากภายในถ้ำ

สีหน้าการแสดงออกของอ้าวลี่และที่เหลือเปลี่ยนไปอย่างมาก เขาไม่เคยทราบมาก่อนเลยว่า นอกจากท่านบรรพบุรุษแล้ว ภายในถ้ำแห่งนี้ยังมีคนอื่นดำรงอยู่!

เมื่อได้ยินเสียงนี้ เย่หยวนยิ่งรู้สึกใจสั่นเข้าไปใหญ่

เห็นได้ชัดว่า สุ้มเสียงนี่เขาไม่เคยได้ยินหรือรู้จักมาก่อน ทว่านั้นกลับทำให้เขารู้สึกอาลัยอาวรณ์อย่างยิ่ง

“เจ้าเข้าไปข้างในได้แล้ว! แต่มีเพียงเจ้าเท่านั้นที่ข้าอนุญาต”

ท่านบรรพบุรุษกล่าวขึ้นเสียงเรียบ

เย่หยวนพยักหน้ารับคำและตรงเข้าไปภายในถ้ำทันที

“ท่านบรรพบุรุษ ภายในถ้ำนั้น…”

อ้าวลี่อดใจเอ่ยปากถามมิได้