จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1260

ตอนที่1260 ดวงตาอีกาดำ!

“กา กา กา…”

ประหนึ่งว่าวาจาคำกล่าวของเย่หยวนจะไม่เข้าหูพวกมันอย่างมาก

อิ้งหมัวหู่โหมพิโรธเดือดขึ้นอย่างอดมิอยู่ พลางตบฝ่ามือซัดกระหน่ำออกไปทันที!

เย่หยวนมิได้คิดหยุดยั้งอิ้งหมัวหู่ใดๆ เพราะเขาเองก็ต้องการจะเห็นเช่นกันว่า พฤกษาวิญญาณมรณะนี้น่าสะพรึงกลัวเพียงใด

อย่างไรก็ตาม ภาพฉากต่อจากนั้นพลันทำเอาทั้งสามตื่นตกใจยิ่งยวด!

พลังปราณฟ้าดินที่อิ้งหมัวหู่ระดมสั่งสมพร้อมปลดปล่อยออกไปเต็มสูบ ยามนี้ยังไม่ทันปราดถึงเกินสามสิบฉื่อ การโจมตีนี่กลับสลายหายไปทันที!

ราวกับว่าสถานที่แห่งนี้สามารถควบคุมพวกเขาทั้งสามได้อยู่หมัด!

“นี่…”

อิ้งหมัวหู่อดหันจับจ้องเย่หยวนพร้อมใบหน้าเปี่ยมตะลึงมิได้

พฤกษาวิญญาณมรณะนี้สมชื่อยิ่งแล้วจริงๆ!

ทว่าเวลานี้เอง ทั้งสามกลับไม่นึกไม่ฝัน พฤกษาวิญญาณมรณะนี้ทรงพลังกว่าตำนานเล่าลือเสียอีก

เย่หยวนประจักชัดแจ้งดีถึงความแกร่งกล้าของอิ้งหมัวหู่

กายวิญญาณพยัคฆ์ขาวสมบูรณ์และวรยุทธศักดิ์สิทธิ์แสงทมิฬพยัคฆ์ขาว ทั้งสองสิ่งนี้ล้วนเป็นสุดยอดกายวิญญาณและสุดยอดวรยุทธบนดินแดนศักดิ์สิทธิ์

ความแกร่งกล้าของอิ้งหมัวหู่เหนือชั้นไปกว่าบรรดาสิบจอมราชันย์ไปหลายขุมแล้ว กระทั้งจอมราชันย์แห่งความมืด,ซือกงซานเองก็มิอาจใช่คู่มือ

ทว่าฝ่ามือเมื่อครู่กลับไม่สามารถคงสภาพได้ถึงสามสิบฉื่อตรงหน้าด้วยซ้ำ!

เย่หยวนไม่เคยพานพบสิ่งใดแปลกประหลาดขนาดนี้มาก่อนเลยชีวิต!

ถึงแม้ตอนนี้เขาจะตรวจจับอะไรบางอย่างได้บ้าง แต่ด้วยขอบเขตความเข้าใจในปัจจุบันกลับไม่อาจทราบได้เลยว่านั้นคือสิ่งใด

“นี่น่ะรึ…พฤกษาวิญญาณมรณะ? เป็นไปตามคาด มันแกร่งกร้าวของมันแม้แต่เซียนอาณาจักรพระเจ้ายังมิอาจหยั่งถึงได้ ดูท่าสิ่งนี้จะอยู่ในอาณาจักรพลังที่พวกเราไม่มีทางเข้าใจเลย และอาณาจักรพลังนั้น…เหนือกว่าอาณาจักรพระเจ้าไปแล้ว!”

เย่หยวนพรูไอเย็นแช่มออกพร้อมกล่าวขึ้น

ทันทีทันใด สุ้มเสียงโหยหวนดุขบ่อน้ำบรรพกาลพลันกรีดร้องระงมขึ้น อีกาทั้งสามร้องแจ๋วราวกับกำลังพูดอยู่

หากพินิจมองให้ละเอียด ปรากฏว่าเป็นอีกาตัวกลางที่ร้องดังขึ้นว่า

“ในที่สุด… ช่างเป็นวิญญาณที่สดใหม่กระไรเช่นนี้ มันถึงกับประเคนให้ข้าถึงหน้าบ้าน! อืมมม…ดูท่าวิญญาณของเจ้าคงอร่อยยิ่ง!”

สีหน้าการแสดงออกของเย่หยวนเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง เพียงปราดสายตาจับจ้อง เขาก็รู้สึกราวกับว่าวิญญาณของตนกำลังถูกดูดออกไป

อีกาคนนั้นช้อนสายตาจับจ้องตอบ และนี่ยิ่งทำให้จิตวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของเย่หยวนเหือดแห้งแทบแตกสลายออก!

เบื้องลึกภายในทะเลแห่งจิตใจ ถูกคลื่นความผันผวนเดข้าก่อกวนโดยตรงเช่นนี้ ในที่สุดไข่มุกสยบวิญญาณพลันมีปฏิกิริยาตอบสนอง มันสั่นสะท้อนคลื่นพลังประหลาดออกไปเล็กน้อย สภาวะเสียสมดุลของเย่หยวนก็ได้กลับเป็นปกติอีกครั้ง

“ท่านอาวุโสทั้งสาม พวกเรามิได้มีเจตนารบกวน เราหลงเข้ามาในสถานที่ของพวกท่านโดยบังเอิญ โปรดเมตตาปล่อยพวกเราไปสักครา นี่นับเป็นบุญคุณใหญ่หลวง”

เย่หยวนพยายามระงับความปั่นปวนภายในใจและเอ่ยกล่าวขึ้น

“หื้ม? เจ้าสามารถทนต่อแรงกดดันจากจิตวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของข้าได้? น่าสนใจ น่าสนใจยิ่งนัก!”

เพียงว่าเสียงนี้ทำเอาทุกคนใจสั่นจับขั้วกระดูกเยือกแข็ง

“มองเข้าไปในตาข้า!”

ในขณะที่อีกาตัวนั้นกำลังกล่าวประหนึ่งว่ามันได้ท่องเวทย์อาคมบางอย่างผสานลงไปในน้ำเสียง

เป็นอีกครั้ง เย่หยวนรู้สึกราวกับจิตวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของตนกำลังจะสลายลง วาจาแผดเสียงเพียงหนึ่งคำทำเอาความรู้สึกนึกคิดทั้งหมดแทบล้มสลาย!

ห้ามมอง! ห้ามมองเด็ดขาด!

เย่หยวนหาได้ตระหนักชัดแจ้งดีเกี่ยวกับขีดจำกัดของไข่มุกสยบวิญญาณว่าทรงพลังถึงขอบเขตใด ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าพึ่งพาเจ้าสิ่งนี้จนเกินไป

สุดท้ายนี้ สิ่งหนึ่งที่เย่หยวนสามารถการันตีได้ก็คือ พฤกษาวิญญาณมรณะนี้เป็นสิ่งมีชีวิตที่เหนือชั้นกว่าอาณาจักรพระเจ้าไปแล้วแน่นอน!

ในยุคสมัยที่ศาสตร์แห่งสวรรค์สูญสิ้น สิ่งมีชีวิตระดับชั้นนี้ย่อมอยู่เหนือจินตนาการและขอบเขตความเข้าใจทั้งหมดไปโดยสิ้นเชิง!

ดังนั้น ไม่ว่าอย่างไรเขาจะไม่มองดวงตาอีกาตรงหน้าเด็ดขาด

เว้นเสียแต่ ร่างกายของเขาดูเหมือนจะไม่เชื่อฟังเลยสักนิด ศีรษะของเย่หยวนค่อยๆเงยขึ้นหันทองอีกาตัวกลางอย่างแช่มช้า

เหงื่อเย็นหลั่งไหลทั่วร่างเย่หยวนจนชโลมชุ่มประหนึ่งเพิ่งขึ้นจากน้ำ