จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1290

เย่หยวนกลับคืนฟื้นสติขึ้นอีกครั้ง ทันทันใดสุ้มเสียงของหวูเฉินก็พลันดังขึ้น

เขาเพิ่งได้สติได้หมาดๆจึงยังไม่สามารถลืมตาขึ้นมาได้ในขณะนี้

ทันทีทันใด คลื่นความเจ็บปวดแสนระทมช้ำพลันถาโถมเข้าสู่จิตวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของเย่หยวนโดยตรงจนเนื้อตัวถึงกับสั่นเทา

ถึงแม้นจะเจ็บปวดทรมานเพียงใด แต่เขากลับไม่สามารถร้องคร่ำครวญระบายออกได้เลย

ร่างกายของเขาในปัจจุบันเสมือนดั่งว่าทั้งหมดมิใช่ร่างกายของเขาจริงๆ

“ท่านอาวุโสหวูเฉิน? ข้า…ข้ายังไม่ตาย?”

แวบแรกที่ฟื้นคืนสติ เย่หยวนรู้สึกประหลาดใจอย่างมากที่รอดชีวิตออกมาได้อย่างน่าอัศจรรย์

พลางระลึกถึงหลุมดำอวกาศนั้น เย่หยวนยังคงระทึกขวัญสั่นสะท้านใจจวบจนบัดนี้

ต่อหน้าห้วงพลังอวกาศ เย่หยวนกลับอ่อนแอราวกับมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่ง

เขาที่ดึงไพ่ตายทั้งหมดออกมาสำแดงใช้ แต่นั้นก็ยังไม่สามารถต้านทานความรุนแรงของหลุมดำอวกาศได้

แม้กระทั่งตอนนี้เอง ตัวเขาก็ยังไม่เข้าใจเลยว่า ตนรอดชีวิตออกมาได้อย่างไร?

“เราชายชราปรารถนาให้เจ้าตายนัก! เจ้าเด็กนี่มันประมาทใจเกินไป!”

หวูเฉินถึงคราวสบโอกาสก็สบถกล่าวดุทันที

แต่ถึงจะดุเสียงเข้มเช่นนี้ออกไป ทว่าภายในใจลึกๆ เห็นเย่หยวนฟื้นสติกลับมาได้แบบนี้ เขาเองก็แอบโล่งใจอย่างมากเช่นกัน

นอกจากนั้น เขายังไม่คิดไม่ฝันเลยว่า มิเพียงเย่หยวนจะรอดตายออกจากห้วงอวกาศได้ แต่ยังโชคดีมาถึงมหาพิภพถงเทียนได้เป็นผลสำเร็จ!

หากกล่าวเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้าตามหลักเหตุและผลคงเป็นไปไม่ได้

คำนิยามเดียวที่ทิ้งท้ายคือคำว่า ปาฏิหาริย์

ถึงจะไม่มีทางเป็นไปได้ แต่มันก็เป็นไปแล้ว

เย่หยวนเค้นหัวเราะแห้งด้วยความเก้อเชินและกล่าวว่า

“ท่านอาวุโสอย่าคิดตำหนิข้าเลย หากย้อนเวลากลับไปได้ หนทางอื่นอาจนำมาสู่ผลลัพธ์ที่เลวร้ายยิ่งกว่า!”

หวูเฉินเค้นเสียงเย็นคำโตและมิได้เอ่ยปากกล่าวอันใดอีก

เย่หยวนเอ่ยถามด้วยความสงสัยว่า

“ท่านอาวุโส พวกเรามาถึงมหาพิภพถงเทียนรึยัง?”

หวูเฉินกล่าวตอบทันควัน

“เจ้าก็แค่เด็กที่โชคดีคนหนึ่ง! อาจเป็นความโชคดีทั้งชีวิตของเจ้าแล้ว!”

นี่เท่ากับเป็นคำตอบของหวูเฉินไปโดยปริยาย พวกเขามาถึงมหาพิภพถงเทียนแล้วจริงๆ!

เย่หยวนคาดไม่ถึงเลยว่า ตัวเองจะโชคดีถึงเพียงนี้จริงๆ

“ฮ่าฮ่า! ต้องขอบคุณโชคชะตาโดยแท้! จะว่าไปท่านอาวุโส พวกเรามาถึงที่นี่ได้อย่างไร?”

เย่หยวนเอ่ยถามต่อทันทีอย่างอดสงสัยมิได้

ทันทีที่ได้ยินคำถามของเย่หยวน หวูเฉินเองก็เงียบไปชั่วขณะเช่นกัน

การที่ได้กลับมายังมหาพิภพถงเทียนอีกครั้ง แม้แต่หวูเฉินเองก็ยังรู้สึกดั่งว่ากำลังฝันไป

เย่หยวนสามารถฝ่าห้วงอวกาศมาได้จริงๆ นี่คือสิ่งที่เขาไม่เคยนึกไม่เคยฝันมาก่อน

ปรากฏว่า เซียนอาณาจักรปฐมพระเจ้าชั้นต้นสามารถเดินทางข้ามห้วงอวกาศได้สำเร็จ เรื่องราวเช่นนี้มันน่าเกินจริงไปมาก

“หลังจากที่เจ้าหมดสติไป ตัวเจ้าก็ตกลงไปยังใจกลางหลุมดำอวกาศนั้น! แต่ใครจะไปคิดว่า แท้ที่จริงแล้ว ภายในใจกลางหลุมดำอันน่าสะพรึงนั้นกลับเป็นบริเวณที่เงียบสงบปราศจากคลื่นพลังผันผวนใดๆ เจ้าลอยเคว้งอยู่ในหลุมดำอวกาศนานถึงครึ่งปี และด้วยความบังเอิญ ใจกลางหลุมดำกลับเกิดรอยแตกระหว่างมิติขึ้นพอดี เจ้าจึงเดินทางมาถึงมหาพิภพถงเทียนได้อย่างปาฏิหาริย์ แถมยิ่งไปกว่านั้น โชคดียังหล่นทับซ้ำสอง ที่เจ้าได้พบเจอกับสาวใบ้ผู้มีจิตใจเมตตามาคอยดูแลอีก เจ้านี่มันโชคดีจนเกินพรรณนาได้แล้วจริงๆ!”

หวูเฉินกล่าวอธิบาย

เย่หยวนที่ได้ยินแบบนั้นก็ประหลาดใจอย่างมาก เขาไม่คิดเลยว่าตนจะหมดสติไปนานถึงครึ่งปี!

และก็เป็นอย่างที่หวูเฉินกล่าวไว้ เขานี่มันโชคดีจริงๆ!

ล่องลอยอยู่ในห้วงอวกาศโดยไร้สิ้นสติ เขาอาจถูกกระแสพายุที่หลุดรอดเข้ามาฉีกกระชากร่างกายจนแหลกได้ทุกเมื่อ

ไม่เพียงรอดตายออกมาได้อย่างปาฏิหาริย์ แต่เขายังเดินทางมาถึงมหาพิภพถงเทียนแล้วจริงๆ

ในไม่ช้า หวูเฉินก็กล่าวต่อว่า

“แต่ถ้าหากเจ้าไม่ตัดสินใจพุ่งเข้าไปในใจกลางหลุมดำนั้น ปาฏิหาริย์เช่นนี้คงไม่เกิดเช่นกัน! เจ้าหนู เจ้าทำให้เราชายชราผู้นี้ทราบแล้วว่า เรามองเจ้าผิดไปจริงๆ!”