จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1404

จอมเทพโอสถ – ตอนที่ 1404 รากความคิด
ตอนที่ 1404 รากความคิด
โดย
Ink Stone_Fantasy
เฉวียนซุยเซิงอ้าปากคล้ายต้องการพูดอะไรออกมา แต่คล้อยหลังกลับพบว่าเขาพูดอะไรไม่ออกสักอย่าง

จินอวี้ในฐานะอันดับหนึ่งแห่งงานชุมนุมร้อยเมือง พ่ายให้แก่เย่หยวนในท้ายที่สุด

ตัวเขาไม่แม้แต่จะโค่นจินอวี้ลงได้ด้วยซ้ำ แล้วนี่นับประสาอะไรกับเย่หยวน?

เฉวียนซุยเซิงเป็นดั่งความภาคภูมิใจของสวรรค์ นอกจากจินอวี้แล้ว ทอดสายตาทั่วร้อยเมืองหลวงเกรงว่าหาผู้ใดทัดเทียมไม่ แต่ตอนนี้…เขากลับไม่มีแม้กระทั่งกล้าที่จะท้าเย่หยวนสู้! ความภาคภูมิใจของสวรรค์เฉกเช่นเขาพบทางแถบที่ยากจะข้ามผ่านแล้ว!

ภายใต้สถานการณ์จนมุมแบบเมื่อครู่ ตามธรรมชาติไม่ว่าใครล้วนต้องกลับลำเปลี่ยนรูปแบบเป็นตั้งรับเพื่อรักษาชีวิตก่อนโดยสัญชาตญาณ แต่เย่หยวนคนนี้กลับเลือกที่จะหันดาบเข้าใส่ความตายแทน! ถึงจะเป็นแบบนั้น อย่างน้อยที่สุดก็น่าจะเผยท่าทีลังเลอะไรเสียบ้าง แต่เย่หยวนกลับยกดาบฟาดฟันโดยไม่ลังเลแม้สักนิด!

ในเวลานั้นเอง เฉวียนซุยเซิงพลันนึกถึงคำกล่าวก่อนหน้าของฉินส่าวอย่างอดมิได้ เด็กหนุ่มคนนี้เกิดมาเพื่อสร้างปาฏิหาริย์! เฉวียนซุยเซิงแอบสบถหยามเหยียดวาจาประโยคนี้ของฉินส่าวอย่างลับๆในตอนนั้น ทว่ายามนี้เขาค้นพบแล้วว่า ฉินส่าวหาได้พูดเกินจริงแม้แต่น้อย

“ตอนนี้มันบาดเจ็บหนัก ฆ่ามันแล้วชิงแหวนเก็บของทั้งหมดในตัวมันมา!”

ท่ามกลางฝูงชน จู่ๆ ใครมิทราบตะโกนดังลั่นเข้าปลุกระดมฝูงชนโดยรอบในทันที

ในศึกสัประยุทธ์รอบที่สองนี้ มีผู้คนมารวมตัวและเฝ้าดูการต่อสู้นี้กว่าพันคนแล้ว!

คล้อยหลังสุ่มเสียงปลุกระดมนี้ ผู้คนจำนวนมากริเริ่มความคิด ต้องการดักจับปลาในน่านน้ำที่ไม่พร้อมเสียแล้วเสี้ยวอึดใจต่อมา ปรากฏกลุ่มคนจำนวนมากเข้าปิดล้อมโดยมีเย่หยวนที่คลานอยู่บนพื้นเป็นจุดศูนย์กลาง ซึ่งที่มิใช่แค่เขา กระทั้งทางด้านจินอวี้เองก็มีคนอีกกลุ่มเตรียมดักฆ่าแล้วเช่นกัน

“ไอ้พวกไร้ยางอาย! เมื่อครู่พวกเจ้าเป็นคนล้มจินอวี้ได้รึไง!?”

เฉวียนซุยเซิงแผดเสียงคำรามลั่นด้วยความโกรธจัด ยามนี้คู่เท้ากระตุกวูบปราดพุ่งออกไปโดยไวดุจฟ้าแลบ

สีหน้าการแสดงออกของฉินส่าวเองก็ไม่สู้ดีเช่นกัน ก่อนเร่งปรี่ไปช่วยเย่หยวนทันที

กวาดสายตาจับจ้องเหล่าศิษย์มากหน้าหลายตาที่เข้ารายล้อมดักจับตาย เย่หยวนพลางเค้นเสียงเย็นหัวเราะเยาะคำหนึ่ง ฝ่ามือกระชับดาบพิชิตมารฟ้าแน่นพร้อมฟันฟาดออกไปตรงหน้าอีกระลอก! แม้สภาพในตอนนี้ของเย่หยวนจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก แต่หากมิใช่ยอดฝีมือระดับชั้นเดียวกับจินอวี้ การจะโค่นเขาลงเกรงว่าคงฝันไป!

วรยุทธ์บ่มเพาะกายเนื้อของเย่หยวนเป็นถึงสุดยอดวิชาในตำนานอย่าง เคล็ดสมบัติศักดิ์สิทธิ์กายาเต่าดำแห่งเผ่าเต่าดำ แม้นี่จะมิอาจเทียบเทียมได้กับสุดยอดวรยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์บนมหาพิภพถงเทียน แต่พลังป้องกันของมันกลับสูงเข้าขั้นวิปลาส เหนือชั้นกว่าวรยุทธ์กายเนื้อทั่วไปอย่างหาที่เปรียบไม่ จุดเด่นของเผ่าเต่าดำคือพลังป้องกันอันแกร่งกล้าและทนทานจนน่าอัศจรรย์ใจ ดังนั้นวรยุทธบ่มเพาะกายเนื้อของพวกเขาย่อมหาใช่ชนชั้นกินเจเช่นกัน

แม้การปะทะครั้งนี้จะค่อนข้างหนักหน่วง แต่มันก็ไม่ถึงขนาดจะทำให้เย่หยวนสูญเสียพลังการต่อสู้ทั้งหมดไปเพียงจัดการกับขยะกองนี้ เศษเสี้ยวพลังของเขาก็เพียงพอแล้ว!

ชวิ้ง!

เย่หยวนสับคลื่นคมดาบพลังสุดน่าสะพรึงออกไปอย่างไร้ปรานี ฝูงคนที่ห้อมล้อมเย่หยวนไว้ต่างหน้าถอดสีกันเป็นแถวด้วยความหวาดกลัว พวกเขามีหรือจะคาดคิด เย่หยวนบาดเจ็บสาหัสขนาดนี้แท้ๆ แต่ไฉนยังสามารถปลดปล่อยการโจมตีที่น่าสะเทือนขวัญขนาดนี้ได้? เหล่าศิษย์ที่อยู่แถวหน้าไม่แม้แต่จะมีเวลาทำลายจี้หยก พวกเขาถูกเย่หยวนกำจัดทิ้งไม่เหลือซากโดยตรง ส่วนพวกที่อยู่แถวหลังถัดไป ยามนี้รู้ตัวว่าถอยหนีไม่ทันการณ์แล้ว จึงหยิบจี้หยกขึ้นมาทำลายกันชุลมุนพร้อมถูกส่งกลับไปยังแท่นบูชาทันที

“อย่าไปกลัวมัน! สภาพตอนนี้ไม่ต่างจากลูกธนูแรงปลาย กระบวนดาบเมื่อครู่มันขู่ให้พวกเราหวาดกลัวเสียขวัญเท่านั้น บุกเข้าโจมตีพร้อมกัน!” มีใครบางคนกลางฝูงชนตะโกนปลุกกระตุ้นฝูงชนอีกครั้ง

เหล่าศิษย์อีกหลายคนที่กำลังจะทำลายจี้หยกพลันหยุดชะงักทันที พลางคิดกันไปว่า การโจมตีเมื่อครู่คงเป็นพลังทั้งหมดที่เย่หยวนเหลืออยู่แล้ว หลังจากนี้ย่อมไร้พิษสง!

เย่หยวนได้ยินดังนั้นพลันฉีกยิ้มแสยะเย็นกว้าง ต่อหน้าคนพวกนี้เขาหาได้ใส่ใจแม้แต่น้อย

มาหนึ่งตายหนึ่ง!

มาสองตายคู่!

คนเหล่านี้ช่างโง่งมเสียจริงที่คิดว่าเย่หยวนไม่เหลือเรี่ยวแรงแล้ว

พวกเขาหารู้ไม่ว่า วรยุทธบ่มเพาะพลังของเย่หยวนมันน่ากลัวเพียงใด ปริมาณพลังปราณเทวะที่นำจ่ายออกไปในอัตราเพียงเท่านี้ กลับไม่นับว่าเป็นปัญหาอันใดสำหรับตัวเย่หยวนเลย ต่อให้พลังปราณเทวะในกายเขาเหลือไม่มากนัก แต่ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ย่อมมีอีกหลากหลายหนทางให้เลือกใช้

คมดาบโบกสะบัดพลิ้ว เย่หยวนล่าสังหารเด็ดชีพของเหล่าศิษย์โง่งมพวกนั้นอย่างไร้ปรานี

ทว่าภายในฝูงชนเหล่านั้นกลับมีสายตาหนึ่งจ้องเขม็งไปที่เย่หยวนไม่คลายอ่อน ดุจอสรพิษเตรียมฉกเหยื่ออันโอชะของมัน