จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1457

จอมเทพโอสถ – ตอนที่ 1457 สะบั้นทุกความสัมพันธ์
ตอนที่ 1457 สะบั้นทุกความสัมพันธ์
โดย
Ink Stone_Fantasy
“ท่านประมุขหอห่าน คราวนี้เย่หยวนทำเกินไปจริงๆ เราชายชรา…เฮ้อ!”

เหวินอี้หยางถอนหายใจเฮือกใหญ่ โดยไม่รู้ว่าตนเองควรทำอย่างไรต่อไป

เมื่อเขาได้ยินว่าเย่หยวนสังหารอัจฉริยะของสถานศึกษารวดเดียวห้าคน เขาเองก็พูดไม่ออกไปเป็นเวลานาน

กล่าวตามตรง ศิษย์ยามเย่หยวนคนนี้ทรงศักยภาพเกินไป!

แต่ผืนพิภพแห่งนี้หาได้เรียบง่ายดั่งพื้นผิว

หากเหวินอี้หยางไม่ออกโรงเอง เกรงว่าเป็นเรื่องยากในการจัดการแก้ไขปัญหา

โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับตระกูลฉิน แรงกดดันของฝ่ายนี้ที่มีต่อสถานศึกษากลับมีไม่น้อย

ยอดเซียนอาณาจักรราชันพระเจ้าครึ่งขั้นถึงสามคนออกโรงพร้อมกัน แม้แต่ห่านเทียนยังรู้สึกกดดันเกินพรรณนา

ห่านเทียนตระหนักดีถึงปัญหาที่เย่หยวนก่อขึ้นในวันนี้ แต่เขาก็ไม่คิดว่าจะกลายเป็นเรื่องใหญ่ขนาดนี้เช่นกัน

สี่ยอดเซียนอาณาจักรราชันพระเจ้าครึ่งขั้นหันหน้าเข้าเผชิญกัน ภาพฉากสุดยิ่งใหญ่เช่นนี้ไม่รู้ว่าเกิดขึ้นครั้งล่าสุดกี่ร้อยปีแล้ว

ฉินจ้าวหยุนเหลือบมองไปที่ห่านเทียนด้วยสายตาสุดเดือดดาล เค้นเสียงเย็นกล่าวขึ้นว่า

“เจ้าเด็กนี้เห็นชีวิตของศิษย์สหายเป็นผักปลา แม้เขาจะเป็นอาคันตุกะนักหลอมโอสถของหอมหาสมบัติก็ตาม แต่ก่อจลาจลต่อหน้าสาธารณชน! วันนี้มันต้องตาย! หากหอมหาสมบัติยังกล้าปกป้องมัน เกรงว่าต่อไปคงอยู่ในเมืองหลวงหวูเมิ่งยากแล้ว!”

จ่าวอี้ที่ปิดปากเงียบมาโดยตลอด ยามนี้เอ่ยขึ้นเสียงเรียบว่า

“เย่หยวนฆ่าคนบริสุทธิ์ไม่เลือกหน้า นี่ถือว่าท้าทายศักดิ์ศรีของตำหนักเจ้าเมือง!”

สีหน้าการแสดงออกของห่านเทียนบิดเบี้ยวน่าเกลียดอย่างหาที่เปรียบไม่ เขาถูกบังคับไล่ต้อนไปยังขอบหน้าผาแล้ว ยามนี้ขี่อยู่บนหลังเสือ กลับยากที่จะลงมา

เย่หยวนตบโอสถเม็ดหนึ่งเข้าปากเพื่อระงับอาการบาดเจ็บภายใน ก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นเงยหน้าขึ้นฟ้า และระเบิดหัวเราะลั่นพลางกล่าวว่า

“ช่างสรรหาคำพูดได้ดี! ฆ่าคนบริสุทธิ์ไม่เลือกหน้า! เห็นชีวิตศิษย์สหายเป็นผักปลา? เจ้าท้วมสหายข้าต้องกลายเป็นคนพิการเพราะพวกมันทั้งห้า ตอนนั้นพวกเจ้าอยู่ที่ไหน? ฉินเทียนละเมิดกฎ ไม่สนใจทำตามกติกาและไล่ล่าหวังสังหารข้าในงานชุมนุมร้อยเมือง เหล่าศิษย์สาวกของพวกเจ้าไปอยู่ที่ไหน? ข้ากลายเป็นวีรบุรุษนำชัยชนะมาสู่เมืองหลวงหวูเมิ่ง นำโอสถศักดิ์สิทธิ์สี่ดาวมาให้ท่านเจ้าเมือง แต่กลับตอบแทนข้าโดยการยัดสินบนปิดปากข้า แถมยังไม่เอาเรื่องพวกที่ไล่ล่าข้าอีก? หวาดกลัวพวกมันจนหัวหดไร้ศักดิ์ศรี! วันนี้ข้า เย่หยวนขอยุติความสัมพันธ์ทั้งหมดกับสถานศึกษาหวูเมิ่ง!”

เย่หยวนยืนตระหง่านอยู่เช่นนั้นอย่างภาคภูมิเผชิญหน้ากับเหล่ายอดเซียนอาณาจักรราชันพระเจ้าครึ่งขั้นทั้งสามโดยไม่เกรงกลัวแม้แต่น้อย

ตำหนักเจ้าเมืองและสถานศึกษาหวูเมิ่งก้าวออกมาอยู่ตรงข้ามกันเขาอย่างพร้อมเพรียง นี่เกินพอแล้วสำหรับทัศนคติของท่านเจ้าเมืองว่าอยู่ฝ่ายใด

การปรากฏคตัวของจ่าวอี้และเหวินอี้หยาง ทำให้โซ่ตรวณเส้นสุดท้ายระหว่างเย่หยวนและสถานศึกษาหวูเมิ่งขาดสะบั้นลง

เขาทำเพื่อสถานศึกษาหวูเมิ่งมามากพอแล้ว

เขามิได้ติดหนี้อะไรกับสถานศึกษาหวูเมิ่งอีกต่อไป

ในทางตรงกันข้าม แต่ละสิ่งที่สถานศึกษาหวูเมิ่งทำกลับทำให้เขาผิดหวังอย่างที่สุด

“ปรากฏว่าสิ่งที่ตระกูลฉินลงมือต่อเย่หยวนกลับชั่วช้าเกินไป ไม่น่าแปลกที่เย่หยวนจะขุ่นเคืองและไล่ฆ่าศิษย์สาวกคนอื่นเช่นนี้ ทั้งหมดที่ทำไปก็เพื่อล้างแค้นให้แก่สหายเขา!”

“ตอนนั้นเป็นฉินหยวนหลงที่ออกไปคุมกลุ่มศิษย์ที่ไปงานชุมนุมร้อยเมืองมิใช่รึ? แต่กลับซุ่มโจมตีกลุ่มเยาวชนอาณาจักรปฐมพระเจ้า? ช่างไร้ยางอายเกินไปจริงๆ!”

“ก่อนหน้านี้เย่หยวนต้องทนกับพวกเขาที่ทำเรื่องชั่วๆไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง แต่ครั้งนี้ที่ออกโรงเป็นเพราะล้างแค้นในสหาย ปรากฏว่าเย่หยวนเป็นคนรักมิตรสหายถือคุณธรรมนำชีวิต!”

“ไม่เข้าใจเลยจริงๆ เย่หยวนเป็นคนที่มีพรสวรรค์อันน่าวิปลาสขนาดนี้ แต่ไฉนท่านเจ้าเมืองยังเอาแต่เข้าข้างตระกูลฉิน! ไม่น่าแปลกว่าทำไมตระกูลฉินถึงได้ใจเรื่อยๆในช่วงหลายปีมานี้ ปรากฏว่ามีท่านเจ้าเมืองอยู่เบื้องหลัง!”

…

คำกล่าวของเย่หยวนเข้ากระตุ้นให้ทุกคนรู้สึกเห็นอกเห็นใจขึ้นในทันใด

ตระกูลฉินและตำหนักเจ้าเมืองบีบบังคับชายหนุ่มคนหนึ่งเช่นนี้ เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายจนตรอกจนเลือกที่จะทำเรื่องรุนแรงออกไป

สำหรับเย่หยวนที่อดทนได้ถึงขั้นนี้นับว่าน่าเหลือเชื่อยิ่งแล้ว

ฉินจ่าวหยุนเห็นว่าสถานการณ์ยามนี้ไม่ถูกต้อง เขาจึงเอ่ยกล่าวน้ำเสียงเยียบเย็นว่า

“วาจาดั่งมีดโกนคมคายดีนัก! เจ้าเองได้มีคนอยู่เบื้องหลังคอยสนับสนุนเช่นกัน! ตอนนี้เจ้ากล้าปลุกปั่นฝูงชนนับว่ามีความผิด! ห่านเทียน เราชายชราคนนี้ขอถามเจ้า! จะถอยหรือไม่ถอย?!”

ขณะที่ห่านเทียนกำลังจะเอ่ยตอบ เย่หยวนกล่าวแทรกขึ้นเสียงดังฟังชัด

“เรื่องในวันนี้ข้า เย่หยวนขอแบกรับไว้คนเดียว! ท่านอาวุโสห่าน ต้องขอบพระคุณอย่างมากในช่วงหลายปี เย่คนนี้โชคดีนักที่ได้พบเจอคนอย่างท่าน! หากวันนี้ข้า เย่หยวนริกลับไปได้จะตอบแทนอย่างไม่มีตระหนี่ แต่หากเป็นอะไรไป ฝากดูแลเซี่ยะจิ้งอวี้กับแม่นางหวางหรูด้วยในอนาคต!”

ห่านเทียนเปิดปากค้างแต่พูดไม่ออก