จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1465

วูบ!

วูบ!

…

เหล่าเซียนของเผ่าปีศาจต่างเคลื่อนไหวปราดทะยานออกไปราวกับสายฟ้าฟาด จุดมุ่งหมายคือบริเวณที่พวกเย่หยวนยืนอยู่ ก่อนจะเห็นภาพฉากที่สองคนนั้นกระโดดลงเหวไปทั้งแบบนั้น

สีหน้าของการแสดงออกของซูเชียนดูทะมึนน่ากลัวอย่างหาที่เปรียบไม่ และกล่าวว่า

“แค่เซียนอาณาจักรปัจฉิมพระเจ้าชั้นต้นสองคน พวกเขาสามารถจัดการทั้งห้าจนไม่เหลือร่องรอยได้อย่างไร?”

“เรียนท่านแม่ทัพ บางทีอาจมีคนอื่นซ่อนตัวเร้นกายอยู่? ถึงแม้ว่าเซียนอาณาจักรปัจฉิมพระเจ้าชั้นต้นทั้งสองคนนี้จะแข็งแกร่ง แต่ไม่มีทางเลยที่พวกเขาจะเข้าคู่กับหัวหน้าหน่วยทั้งห้า แถมพวกมันเองยังดูขี้ขลาด กระโดดลงเหวไปแล้ว”

ชูเลียนพยักหน้าพลางถอนหายใจเฮือกใหญ่ ขณะกล่าวว่า

“ดูเหมือนว่า…แผนการที่พวกเราอยู่ที่นี่จะถูกเปิดเผยแล้ว ความปรารถนาที่จะโค่นเมืองกระแสพิรุณภายในชั่วข้ามคืน กับแผนการที่พยายามนับสิบปีกลับพังพลายลงในชั่วข้ามวัน!”

คนอื่นๆเองอดผิดหวังมิได้เช่นกัน เดิมทีพวกเขาเตรียมการมาพร้อมอย่างมากต่อการดำเนินแผนในคราวนี้ แต่ใครจะไปทราบว่า แผนการที่วางไว้กลับรั่วไหลออกไปแล้วจริงๆเพียงข้ามวัน

แต่ในความเป็นจริง พวกเขากลับไม่รู้เลยว่า สิ่งที่ทุกคนทำไปทั้งหมดใกล้จะประสบความสำเร็จแล้ว

โชคร้ายเกินไปเสีย พวกเย่หยวนในตอนนี้ไม่รู้ชะตาเป็นตายร้ายดีหลังกระโดดลงเหว ส่วนกลุ่มทหารที่เหลือก็ยังไม่รู้เรื่องเหล่านี้

ลำพังอาศัยเพียงขุมพลังของเหลียงเฟิง จะสามารถย้ายจิตและความคิดส่งผ่านไปยังคนอื่นๆจากทางไกลได้อย่างไร? เขาไม่สามารถโทรจิตสื่อสารได้เสีย?

ชูเลียนเหลือบมองเหวลึกไร้สิ้นสุดเบื้องล่างเล็กน้อยและกล่าวว่า

“ไอ้มนุษย์ทั้งสอง ขอให้โชคดี!”

…………………..

หลังจากที่พวกเย่หยวนดิ่งพสุธาลงเหว ร่างทั้งสองลู่ลมดิ่งลงด้วยความเร็วสูงยิ่ง

เนื่องด้วยสนามแม่เหล็ก ทำให้ร่างของพวกเขาดิ่งลงเร็วกว่าปกติถึงสิบทวีเท่า

เหลียงเฟิงในยามนี้สิ้นหวังแล้ว เขารู้สึกราวกับว่าร่างกายของเขาถูกสนามแม่เหล็กกดทับจนไม่สามารถขยับเขยื้อนใดๆได้เลย มีหวังแต่รอจมดิ่งสู่พื้นด้านล่าง และมีเพียงความตายรั้งรออยู่

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ แม้แต่ร้องไห้ยังทำไม่ได้

และยิ่งดิ่งลึกลงไปเท่าไหร่ พลังของสนามแม่เหล็กก็ยิ่งรุนแรงขึ้นเท่านั้น เหลียนเฟิงในยามนี้รู้สึกราวกับเส้นเลือดภายในร่างกำลังจะแตกออกมา

แต่ทันใดนั้นเอง สีหน้าการแสดงออกของเหลียงเฟิงก็เปลี่ยนไป จู่ๆร่างของเขาที่ลู่ลมดิ่งพสุธาพลันช้าลงจนน่าตกใจ ผลจากสนามแม่เหล็กที่มีต่อตัวเขากำลังลดลง!

นี่มันเกิดเรื่องบ้าอันใดขึ้น?

ยิ่งดิ่งลึกเข้าไปใกล้เท่าไหร่ สนามแม่เหล็กก็ยิ่งรุนแรงขึ้นเท่านั้น และนี่หาใช่สิ่งที่มนุษย์จะสามารถต่อกรด้วยได้

เหลียงเฟิงเคยได้ยินมาว่า ครั้งหนึ่งเคยมียอดเซียนอาณาจักรราชันพระเจ้าพยายามลงไปสำรวจในก้นเหวลึก แต่จนถึงตอนนี้เขาคนนั้นก็ยังไม่เคยกลับมา

นับแต่นั้นเป็นต้นมา จึงไม่มีใครกล้าลงไปสำรวจอีกต่อไป

เหลียงเฟิงหันมองเหลียวตาซ้ายขวา ก่อนจะจับจ้องเย่หยวนด้วยแววตาเปี่ยมล้นความเหลือเชื่อ

ดวงตาคู่นั้นของเย่หยวนหลับสนิทปิดลง พร้อมเปล่งพลังงานผิดประหลาดออกมาจากร่าง

ก่อนหน้านี้ เหลียงเฟิงไม่เคยสังเกตมาก่อน จนตอนนี้เขาสะดุ้งเฮือกด้วยความเหลือเชื่อ สถานแม่เหล็กในยามนี้กำลังเกิดสภาวะไร้ความเสถียรอย่างไร้เหตุผล

จู่ๆเหลียงเฟิงก็รู้สึกราวกับมีสนามแม่เหล็กอีกแห่งกำลังต้านผลักกันอยู่กับบริเวณด้านล่าง ยิ่งดิ่งลงลึกเท่าไหร่แรงผลักนั้นก็ยิ่งมหาศาลขึ้นเท่านั้น

จนในที่สุดร่างของทั้งสองก็หยุดชะงักนิ่งกลางอากาศ!

เหลียงเฟิงมาไปที่เย่หยวนด้วยความไม่อยากจะเชื่อ ก่อนเอ่ยถามอย่างประหลาดใจว่า

“เจ้า…เจ้าทำอะไรลงไป?”

บนฝ่ามือของเขาคลายปรากฏเป็นพฤกษาชนิดหนึ่งขึ้นมา นี่คือพฤกษาวิญญาณหยวนฉืออย่างแม่นยำ!

“บริเวณนี้มีสถานพลังแม่เหล็กประหลาดซ่อนอยู่ภายในก้นเหวแห่งนี้ มันเป็นยาบำรุงชั้นเยี่ยมสำหรับพฤกษาวิญญาณหยวนฉือของข้า ดังนั้นยิ่งสนามแม่เหล็กนี้รุนแรงเท่าไหร่ พฤกษาวิญญาณหยวนฉือของข้าก็ยิ่งทวีเติบโตอย่างบ้าคลั่ง จึงส่งผลให้เกิดแรงผลักระหว่างสองขั้วแม่เหล็ก จนอยู่ในสภาวะสมดุลกัน”

พฤกษาวิญญาณหยวนฉืออยู่ในตัวของเย่หยวนตลอดเวลา ทว่ามันติดอยู่ในระดับเก้าขั้นสุดมานานมาแล้ว และไม่ทะลวงขึ้นสู่ระดับศักดิ์สิทธิ์เสียที

แต่การเผชิญพบกับสนามแม่เหล็กอันแปลกประหลาดในเหวแห่งนี้ กลับเป็นโอกาสทองสำหรับพฤกษาวิญญาณหยวนฉือ