จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1468

จอมเทพโอสถ – ตอนที่ 1468
ตอนที่ 1468 ตัดขาดเส้นทางถอยทัพ
โดย
Ink Stone_Fantasy
“เหอะ ความแข็งแกร่งของเจ้านับว่าไม่เลว ไม่ถึงขั้นทำให้ข้าเบื่อเกินไป แต่ตอนนี้ถึงเวลาที่ต้องส่งเจ้ากลับบ้านเก่าแล้ว!”

สุ้มเสียงเย่หยวนเปล่งดังขึ้นประหนึ่งระฆังงานศพถูกตีกึกก้อง

ปรากฏเห็นเป็นร่างของเย่หยวนกระตุกวูบเป็นเงาซ้อน พวกมันไม่มีใครสามารถตรวจจับร่องรอยของเย่หยวนได้แม้สักนิด!

เร็วเกินไป!

เย่หยวนที่ทะลวงขึ้นสู่อาณาจักรปัจฉิมพระเจ้าชั้นกลางแล้ว ส่งผลให้ความแกร่งกล้าของเขาเพิ่มทวีสูงขึ้นไปอีกระดับ

เดิมทีพวกทหารปีศาจเหล่านี้ยังพอสู้รบปรบมือได้บ้างเล็กน้อย ทว่าตอนนี้พวกมันกลับอ่อนแอเกินไป ไม่สามารถทานทนได้ไหวแม้ต้านรับการโจมตีเพียงกระบวนเดียว

หัวหน้าปีศาจตนนั้นเผยท่าทีเริ่มหวาดกลัวขึ้นมา ยามนี้ยังมาคอยเป็นห่วงเหล่าลูกน้องได้อย่างไร มันเร่งขยับร่างไสววูบหนีตายออกไปทันที

“หึหึ คิดหนี?”

เย่หยวนเค้นเสียงหัวร่อเย็นเอ่ยดัง ร่างของเขาแปรสภาพกลายเป็นควันไฟเข้าแผดเผาร่างของหัวหน้าปีศาจตนนั้น ไม่แม้แต่จะมีโอกาสได้ส่งเสียงกรีดร้อง มันถูกฆ่าทิ้งในบัดดล

ส่วนที่เหลือต่างหนีเตลิดไปคนละทิศละทาง ทว่าเย่หยวนหรือจะให้โอกาสพวกมัน ส่งคมดาบวาดลวดลายออกไปราวกับสายลมพัดชำระล้าง พวกมันนับร้อยรวมไปถึงระดับหัวหน้าถูกฆ่าตายสิ้น

จากนั้นก็มีเรือเหาะลำหนึ่งค่อยๆแล่นเข้ามา

บนเรือเหาะนั้นมีปีศาจบางตนบังเอิญเห็นภาพฉากเย่หยวนสังหารหมู่พอดี เช่นนั้นมันกู่ร้องตะโกนลั่นว่า

“ไอ้บัดซบนั้นกำลังทำบ้าอันใด! รนหาที่ตายแล้ว!”

กลิ่นอายแรงกดดันของปีศาจที่เพิ่งมาถึงตนนี้ทรงพลังไร้เทียมทานยิ่ง แท้จริงแล้วมันเป็นถึงปีศาจระดับชั้นอาณาจักรบรรพชนพระเจ้า! ดูท่าจะเป็นแม่ทัพกองระดับสูง

เย่หยวนซ่อนสายตาจับจ้องอีกฝ่ายจากทางไกล ทันทีทันใดรอยยิ้มสุดเย้ยหยันพลันปรากฏขึ้นบนมุมปาก

“พวกรนหาที่ตาย…กลับเป็นพวกเจ้า!”

ภายใต้ทุกสายตาบนเรือเหาะนั้น ปีศาจแต่ละตนจับจ้องเย่หยวนด้วยความตกตะลึง ขณะที่เย่หยวนย่างสามขุมก้าวตรงออกไป

เย่หยวน ณ ตอนนี้ยืนอยู่บนหน้าขอบผา หากก้าวออกไปอีกเพียงก้าวเดียว เขาจะตกเหวลึกลงไปแน่นอน

“มันกำลังทำบ้าอันใดอยู่? พอตระหนักได้ว่าตนเองมิอาจหนีไปได้อีกต่อไป จึงคิดจะฆ่าตัวตาย?”

“มนุษย์ตัวน้อยคนนี้มันหาใช่คนโง่กระมัง? ถึงคิดที่จะกระโดดเหวตาย!?”

“ใจกล้าเด็ดเดี่ยวดี! เช่นนั้นข้าขอดูอยู่ตรง! กระโดดลงไป! หากแน่จริงจงกระโดดลงไป!”

…

ทว่าอย่างไร ในความเป็นจริงกลับไม่เป็นอย่างที่พวกมันคิดไว้เลย!

เย่หยวนก้าวย่างออกไปอย่างมั่นคงคล้ายกำลังเดินอยู่บนพื้นราบ!

เขาในตอนนี้กำลังเดินแช่มอยู่กลางอากาศได้จริงๆโดยไม่ตกลงมา!

เหล่าทหารปีศาจลูกตาแทบถลนทะลักออกมา จับจ้องภาพฉากนี้ด้วยความเหลือเชื่อ

มนุษย์คนนี้สามารถเดินบนอากาศได้ หรือเขากำลังบินอยู่หรืออย่างไร?

นี่ต้องล้อเล่นกันไปแล้ว!

ภายใต้สนามแม่เหล็กรุนแรง กลับมีใครบางคนสามารถลอยอยู่บนอากาศได้จริงๆ!

“แย่แล้ว! มัน…มันกำลังจะทำอะไร?”

แม่ทัพกองชนชั้นอาณาจักรบรรพชนพระเจ้าสะดุ้งเฮือกในทันที ก่อนจะพบว่านี่มิใช่เวลามายืนตกใจมอง

เย่หยวนที่สามารถเดินบนอากาศได้ มันคิดจะทำอะไรต่อกันแน่?

“ฆ่ามัน! อย่าให้มันเข้าใกล้เรือเหาะได้! ห้ามให้มันเข้าใกล้เรือเหาะเด็ดขาด!”

สุ่มเสี่ยงของแม่ทัพกองเอ่ยดังลั่น น้ำเสียงสั่นคลอนเผยถึงความหวาดกลัวสุดหัวใจ!

เขารีดเร้นพลังทั้งหมดและตบฝ่ามือเข้าหาเย่หยวนทะลวงฉีกห้วงอากาศออกไป

อานุภาพฝ่ามือของขุมพลังแห่งอาณาจักรบรรพชนพระเจ้า ย่อมน่าสะพรึงกลัวอย่างหาที่เปรียบไม่

วูบบบ!

ร่างของเย่หยวนดิ่งพสุธาร่วงลงในเสี้ยวอึดใจ แต่นี่ก็สามารถหลบเลี่ยงฝ่ามือของอีกฝ่ายได้โดยตรง

“มันอยู่ไหน? มันอยู่ไหนแล้ว?!”

“หรือเป็นไปได้ไหมว่า มันตกไปตายแล้ว?”

“ฮ่าๆๆ ท่านแม่ทัพกองหลี่คงช่างทรงพลังนัก! อยากจะเห็นเสียจริงว่าไอ้เด็กนั้นยังจะเล่นกลได้อย่างไร!”

บูมมม!

สุ้มเสียงเย้ยเยาะยังไม่ทันจางหายไป จู่ๆทั่วทั้งตัวเรือเกินแรงสั่นสะเทือนรุนแรง และเริ่มเอียงเล็กน้อย เหล่าปีศาจทั้งหมดยืนโซซัดโซเซราวกับถูกของแข็งฟาดเข้าใส่

“ห่ะ! เกิดอะไรขึ้น ไฉนเรือเหาะถึงเอียง!?”

“ไอ้เด็กนั้นมัน…มันกำลังจะคว่ำเรือเหาะ!”

“เป็นไปไม่ได้! เรือเหาะลำนี้ถูกสร้างขึ้นจากโลหะทองคำทมิฬ แม้แต่เซียนอาณาจักรบรรพชนพระเจ้าก็ยังไม่สามารถผลักมันให้ขยับได้! แล้วเด็กน้อยอาณาจักรปัจฉิมพระเจ้าจะทำได้อย่างไร?!”