จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1471

ร่างเย่หยวนแปรผันเป็นเงาทับซ้อนพุ่งโฉบลอบโจมตีจากด้านหลังกองทัพปีศาจ

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ เย่หยวนรีดเร้นพลังดาบไร้ขอบเขตสัญจรฟาดฟันไม่หยุดหย่อนเป็นแนวยาวขยายกว้างออกไป

เหล่าปีศาจยามนี้มุ่งสนใจเพียงเบื้องหน้า หันเข้าโรมรันพันตูเต็มกำลัง หาได้สนใจท้ายหลังไม่ เช่นนั้นแล้วด้านหลังของพวกมันจึงไร้ด่านปราการป้องกันและกลวงยิ่งกว่าอะไร

แม่ทัพอาณาจักรบรรพชนพระเจ้ารีบไต่กำแพงเมืองทันทีในเวลานี้ ส่วนทัพด้านหลังส่วนใหญ่เป็นปีศาจอาณาจักรปฐมพระเจ้า ผสมกับอาณาจักรปัจฉิมพระเจ้าจำนวนหนึ่ง

เย่หยวนเข้าพิฆาต หนึ่งดาบต่อหนึ่งตน เสมือนพญาเสือไล่ต้อนฝูงแกะอย่างมืดฟ้ามัวดิน

ต่อหน้าเขาผู้นี้ ไร้ซึ่งคู่ต่อสู้คนใดเทียบเทียมต่อกรเย่หยวนได้

สยบดาราสาดสะบั้นฉีกห้วงอากาศเป็นจุญ เหล่าทหารปีศาจกลุ่มใหญ่บรรลัยสิ้นในพริบตา เสียงคราวญครางแสนน่าสังเวทดังกึกก้องโดยพร้อมเพรียง

“แย่แล้ว! มีกองทัพมนุษย์ดักลอบโจมตีเราจากด้านหลัง!”

“กองทัพบิดาเจ้าเถอะ! มันมาคนเดียว!”

“แค่คนเดียว? เช่นนั้นยังรออะไร? ช่วยกันฆ่ามัน!”

…

เย่หยวนเข้าทะลวงฝ่าพิฆาตกองทัพปีศาจด้วยตัวเพียงลำพัง

เขาปราดพุ่งล่าสังหารด้วยความเร็วสูงสุด ศัตรูเบื้องหน้าที่พบพานยามนี้กลับมีมากขึ้นเรื่อยๆ มีแม้กระทั่งแม่ทัพอาณาจักรปัจฉิมพระเจ้าขั้นสุดปรากฏกายออกมา

แต่หลังจากที่เย่หยวนเลื่อนระดับชั้นขึ้นสู่อาณาจักรปัจฉิมพระเจ้าชั้นกลางได้ ความแกร่งกล้าของเขาก็ยกทวีขึ้นเป็นหลายเท่าตัว

วรยุทธเคลื่อนไหวที่เขาสำแดงใช้ช่างรวดเร็วเกินไปนัก แม้แต่เซียนอาณาจักรปัจฉิมพระเจ้าขั้นสุดยังมิอาจไล่ตามอีกฝ่ายได้ทัน

“ไม่ดีแล้ว! รับหยุดเขาโดยเร็ว! มันคิดจะทำลายพลหน้าไม้!”

เสียงคำรามของแม่ทัพปีศาจตนหนึ่งคำรามกึกก้อง

กลุ่มทหารปีศาจยืนอ้าปากค้างด้วยความตกตะลึงเจือสยดสยอง ยามนี้ทำตามสั่งการ เร่งสกัดกั้นเย่หยวนราวกับผืนทะเลเข้ามาฉีกแยกออกจากกันเป็นสองฝั่ง

สิ่งที่แม่ทัพตนนั้นกลับไปล้วนถูกต้องทั้งหมด เป้าหมายที่แท้จริงของเย่หยวนคือ ทำลายแนวทัพของพลหน้าไม้และพลหอกอสูรมังกร!

แน่นอนว่ากลยุทธ์จับกลุ่มระดมรวมกันนั้นได้ผล!

เส้นทางเบื้องหน้าของเย่หยวนล้วนถูกปิดกั้นโดยกลุ่มมวลทหารมากมายนับไม่ถ้วน

ขุมพลังความแกร่งกร้าวของเย่หยวนนั้นเหนือชั้นเกินพรรณนา แต่ยามนี้มีเพียงเขาแค่คนเดียว

มวลทหารปีศาจยามนี้ เขาไม่สามารถล่าสังหารได้ทั้งหมด

ในที่สุดความเร็วของเย่หยวนก็เริ่มลดลง

ตัวเขาอยู่ห่างจากพลหน้าไม้และพลหอกอสูรมังกรแค่ไม่กี่ร้อยฉื่อ ทว่าไม่กี่ร้อยฉื่อนี้ช่างห่างไกลดั่งสุดขอบฟ้า

เมื่อล่าสังหารกลุ่มปีศาจฝูงใหญ่เสร็จสรรพ พวกมันกลับเข้ามาขัดขวางอีกระลอกหนึ่ง

“เราไม่สามารถจัดการมันลงได้! มนุษย์คนนี้แข็งแกร่งเกินไป! ทางที่ดีหยิบใช้กลยุทธ์จับกลุ่มต้านรับจนกว่ามันจะเหนื่อยตาย!”

“ทั้งหมดผสานช่วยกันโจมตี! ยามนี้มันหนีไม่รอดแล้ว! ไม่ว่าแกร่งกล้าเพียงใด แต่มันมีตัวคนเดียวอีกไม่นานมันก็หมดแรงตายไปเอง!”

“ฆ่า! ฆ่า! ฆ่า! ฆ่าเจ้ามนุษย์!”

…

ทะเลเลือดที่เย่หยวนล่าสังหารไม่ยั้งมืออย่างบ้าคลั่ง ทำให้เหล่าปีศาจพวกนี้หวาดกลัวไม่น้อย แต่ในขณะเดียวกัน มันก็ยิ่งไปกระตุ้นความบ้าดีเดือดของพวกมันมากขึ้นเช่นกัน ทำให้พวกมันวิ่งเข้าใช่ไม่หยุดยั้งราวกับเสียสติกันไปแล้ว

“เหอะ กลยุทธ์โถมโจมตีด้วยคลื่นมนุษย์ จะใช้ได้ผลแน่รึ?”

เย่หยวนรวนหัวเราะคำหนึ่งเสียงเย็นสะท้าน แต่ยามนี้ความเร็วในการปราดพุ่งเคลื่อนไหวไม่มีลดลงสักนิด เขายังคงฆ่าสังหารพวกมันต่อเนื่องประดุจดาวพิฆาตไม่หยุดมือ

คล้อยหลังที่เย่หยวนตรงเข้ากลางวงล้อมซัดโหมโรมรันอย่างหนักจวบจนตอนนี้ ทั้งหมดเกิดขึ้นเพียงไม่กี่สิบอึดใจสั้นๆ ทว่าเขาก็ล่าสังหารสิ่นไปกว่าร้อยตนได้แล้ว

จำนวนที่ตายลงเทียบเท่ากับกองทหารได้กลุ่มใหญ่พอดี

ในทางตรงกันข้าม เย่หยวนกลับมิได้รับบาดเจ็บเลยแม้สักนิด

จันทร์สลาย!

ทันทีทันใด คลื่นพลังอันทรงอานุภาพพลันปะทุขึ้นบนร่างกายของเย่หยวน พร้อมพุ่งเข้าใส่แม่ทัพตนหนึ่งด้วยความเร็วเกินคาดจินตนาการถึงได้

แม่ทัพตนนั้นไม่คิดไม่ฝันแม้นสักนิด เย่หยวนยังเก็บรอนไพ่ตายอันน่าสะพรึงขนาดนี้ไว้อีกด้วย ซ้ำยังอยู่ภายใต้สถานการณ์ที่ตกเป็นรอง ถูกกองทัพปีศาจตีล้อมห้อมกรอบ

โพล๊ะ!

เมื่อแตะสัมผัสกับกระบวนโจมตีของเย่หยวน ร่างของมันระเบิดแหลกเละออกไปโดยตรง เศษซากร่างที่ยังหลงเหลือทรุดลงบนพื้นทั้งแบบนั้น

เหล่าทหารปีศาจต่างตกตะลึงอย่างหนักจนปิดปากไม่อยู่ แม่ทัพอันทรงพลังของพวกมันกลับตายลงทันทีภายในหนึ่งกระบวนดาบ?

มนุษย์คนนี้ไม่วิปลาสเกินไปใช่หรือไม่?

ในช่วงเวลาสั้นๆ ที่ยังไม่มีใครรู้สึกสัมผัสได้ เย่หยวนก็ปราดพุ่งเข้าถึงตรงหน้าอีกฝ่ายราวกับสายฟ้า!

ชวิ้ง ชวิ้ง ชวิ้ง!