จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1509

จอมเทพโอสถ – ตอนที่ 1509 สาสน์จากเมืองจักรพรรดิ
ตอนที่ 1509 สาสน์จากเมืองจักรพรรดิ
โดย
Ink Stone_Fantasy
เย่หยวนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่พลางส่ายหัวกล่าวขึ้นว่า

“แม้ตอนนั้นข้าจะไม่รู้ว่านเหตุการณ์ระหว่างหารบรรยายของท่านบรรพชนโอสถเป็นอย่างไร แต่คิดว่าระดับชั้นของข้ายังแย่กว่าเขามากนัก เจาสามารถดูดซับเส่วนหนึ่งเพื่อนำมาสืบทอดต่อได้ ทว่าข้ากลับไม่สามารถ ดังนั้นแล้วขอบเขตปัจจุบันของข้ายังคงต่ำเกินไป หากเป็นเต๋าระดับสูงกว่านี้กลับไม่มีทางเข้าใจได้เช่นกัน สักวันหนึ่งหากข้าบรรลุกลายเป็นจักรพรรดิเทพสวรรค์ได้ ข้าคิดว่าระดับชั้นคงไม่แย่ไปกว่าท่านบรรพชนโอสถกระมัง”

เย่หยวนคนนี้มีความมั่นใจเกินกว่านักหลอมโอสถทั่วไปเป็นทุนเดิม

แม้ว่าบรรพชนโอสถจะเป็นการดำรงอยู่ที่เหล่านักหลอมโอสถทุกคนทั่วมหาพิภพถงเทียนเสาะหา แต่เย่หยวนเองก็ค่อนข้างมั่นใจเช่นกันว่าจนจะสามารถไล่ตามได้ทัน

วาจาคำกล่าวเหล่านี้อาจดูหยิ่งผยองหาที่เปรียบไม่ หากคนอื่นๆได้ยินเข้า

แต่หวูเฉินกลับเลือกที่จะเชื่อเย่หยวน เพราะทั้งความแกร่งกล้าและพรสวรรค์สุดท้าทายฟ้าดินของเขา!

สิ่งหนึ่งที่ควรทราบคือ ตั้งแต่เริ่มที่เย่หยวนก้าวเข้าสู่มหาพิภพถงเทียนจวบจนตอนนี้ นี่ยังไม่ถึงร้อยปีด้วยซ้ำ

แต่พัฒนาการความแข็งแกร่งของเขากลับรุดหน้ารวดเร็วอย่างคาดไม่ถึง

อย่างน้อยที่สุด ภายใต้สรรพสิ่งสุดขอบฟ้าไกลในขอบเขตความเข้าใจของหวูเฉิน นอกเหนือจากท่านบรรพชนโอสถแล้ว ก็ไม่มีผู้ใดสามารถเทียบเคียงเย่หยวนได้เลย

และเหตุการณ์ในวันนี้ที่เย่หยวนสร้างปรากฏการณ์ณ์ทำนองแห่งยอดเต๋ามาได้ สิ่งนี่ทำให้บรรดาเหล่านักปรุงโอสถปีศาจเกิดความโกลาหลครั้งใหญ่

“ท่านปรมาจารย์บรรพกาลราตรีช่างน่าเหลือเชื่อนัก! สิ่งที่ท่านกล่าวสอนได้ทำลายความเข้าใจเก่าๆต่อศาสตร์แห่งโอสถของข้าไหปจนหมด!”

“กล่าวไม่ถูกต้องสักทีเดียว! ข้ารู้สึกดั่งความรู้ความเข้าใจของข้าในอดีตที่ผ่านมาทั้งหมด เป็นเพียงผิวเผินเท่านั้น ทว่าความรู้ความเข้าใจของท่านปรมาจารย์ราตรีกลับแตกต่างจากเราโดยสิ้นเชิง!”

“สิ่งนั้นแน่นอนอยู่แล้ว! มิฉะนั้นท่านจะเรียกปรากฏการณ์ณ์ทำนายแห่งยอดเต๋าขึ้นมาได้อย่างไร?”

“ข้าคิดว่า บางทีท่านปรมาจารย์บรรพกาลราตรีอาจกลายมาเป็นท่านบรรพชนโอสถคนที่สองก็เป็นได้?”

“อืมม…ยากที่จะกล่าวเช่นนั้น การดำรงอยู่ของท่านบรรพชนโอสถหาใช่สิ่งที่เจ้าจะจินตนาการได้ ตอนนี้ท่านปรมาจารย์บรรพกาลราตรียังเป็นเพียงนักปรุงโอสถระดับสอง หนทางยังอีกยาวไกลนัก อย่างไรก็ตาม หากเขายังคงใฝ่ศึกษาเรียนรู้ต่อไป นี่ถือเป็นสัญญาที่ดีในอนาคต!”

“จุจุ…อย่าได้กล่าวเรื่องนี้อีกต่อไป ทางเบื้องบนสั่งให้พวกเราปิดปากเงียบ หากใครมาได้ยินอาจเกรงว่าตายไม่รู้ตัว!”

…

ภายในโถงโอสถปีศาจแห่งเมืองหลวงคาโปน เหล่านักปรุงโอสถจำนวนหนึ่งที่ได้เข้าฟังการบรรยายของเย่หยวน ยามนี้กระซิบกระซาบต่างสนทนากันอย่างลับๆ

เว้นเสียแต่ ทางโถงโอสถปีศาจได้ออกคำสั่งชี้ขาดให้ปิดปากห้ามแพร่งพราย แต่พวกเขามิอาจสะกดความตื่นเต้นได้ลง จึงต้องจับกลุ่มคุยกันเงียบงัน

ทุกคนต่างคาดเดากันไปว่า ท่านปรมาจารย์บรรพกาลราตรีจะสามารถไต่เต้าถึงระดับชั้นของท่านบรรพชนโอสถได้หรือไม่

ท้ายที่สุดแล้ว นักปรุงโอสถปีศาจที่สามารถสร้างปรากฏการณ์ณ์ทำนองแห่งยอดเต๋าขึ้นมาได้ สิ่งนี้นับเป็นเครื่องการันตีได้ว่าพรสวรรค์ของเขามิได้ด้อยไปกว่าเหล่าบรรพชนแห่งเต๋าเลย!

แน่นอน มหาพิภพถงเทียนแห่งนี้กว้างใหญ่ไพศาลเกินไป บางทีอาจมีนักปรุงโอสถปีศาจคนอื่นๆที่สามารถสร้างปรากฏการณ์ณ์ทำนองแห่งยอดเต๋าขึ้นมาได้เช่นกัน เพียงว่าพวกเขาไม่เคยรู้มาก่อนเท่านั้น

สามารถสร้างปรากฏการณ์ณ์ทำนองแห่งยอดเต๋าขึ้นได้ขณะที่เป็นเพียงนักปรุงโอสถปีศาจระดับสอง ไม่ว่าใครเห็นต่างต้องกล่าวกันเป็นเสียงเดียว นี่เป็นภาพเหตุการณ์ที่น่าตื่นเต้นที่สุดแล้ว

…

ผัวะ!

ผัวะ!

ผัวะ!

ภายในโถงโอสถปีศาจแห่งเมืองหลวงมรกตทมิฬ โม่หานกระหน่ำตบหน้าคงเซียวครั้งแล้วครั้งเล่าจนเละเป็นหัวหมู

เมื่อเขาได้ยินเรื่องราวที่เกิดขึ้นภายในการบรรยาย เขาก็โมโหแทบคลั่ง

ภาพในหัวของเขาตอนนี้ชัดเจนยิ่งกว่าอะไร มาตรฐานความสามารถของโถงโอสถปีศาจสาขาเมืองหลวงมรกตทมิฬจะถูกโถงโอสถปีศาจสาขาอื่นๆแซงหน้าพัฒนากันไปหมดในอีกไม่ช้า!

“ทำนองแห่งยอดเต๋า! นั้นคือปรากฏการณ์ณ์ในตำนาน ทำนองแห่งยอดเต๋า!! เจ้าเป็นหมูโง่หรืออย่างไร? ถึงกล้าสบประมาทนักปรุงโอสถปีศาจที่สามารถสร้างปรากฏการณ์ณ์ในตำนานได้?!”

“มีนักปรุงโอสถปีศาจสองดาวที่เข้าฟังบรรยายเลื่อนระดับชั้นถึงสี่สิบสามคน!”

“ครึ่งเดือนต่อมามีคนเลื่อนระดับชั้นได้อีกสองร้อยยี่สิบแปดคน!”

“แล้วตอนนี้ยังมีคนที่อยู่ระหว่างการเก็บตัวนับพันคน! ไม่สิ มากกว่าพันคนไปแล้ว!”

“แล้วพวกเราล่ะ? ไม่มีสักคน! ไม่มีแม้แต่คนเดียว!”

“ไอ้หมูโง่! ตอนนี้รู้สึกมีความสุขหรือไม่? อยากเสียหน้าก็เสียไปคนเดียว ไฉนถึงต้องลากประมุขโถงผู้นี้ลงไปด้วย!”

โม่หานคำรามใส่คงเซียวด้วยความฉุนเฉียว พร้อมตบสั่งสอนไปอีกระลอกหนึ่ง

ส่วนคนอื่นๆโดยรอบต่างนั่งนิ่งปิดปากเงียบราวกับจักจั่นในฤดูหนาว

ในเวลานี้จ้าวทัพปีศาจโกรธแค้นอย่างที่สุด เพลิงพิโรธแทบผลาญสรรสิ่งนับพันลี้ในอึดใจ!

แต่พวกเขาเองก็เข้าใจเหตุผลที่โม่หานโกรธเกรี้ยวเช่นกัน เพราะเรื่องนี้เองทำให้พวกเขาขุ่นเคืองใจไม่น้อยไปกว่าโม่หานเลย

ในความเป็นจริง เบื้องลึกภายในใจของพวกเขาทั้งหมดต่างก่นด่าสาปแช่งคงเซียวนับหมื่นแสนครั้งไม่มีสิ้นสุด

เพราะมันคนเดียวทำให้ทุกคนพลาดโอกาสดีๆเช่นนี้ไป!