จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1556

ตอนที่ 1556 หากข้าบุกถล่มกลุ่มพวกเจ้าทั้งหมดล่ะ?
โดย
Ink Stone_Fantasy
หนิงซื่ออวี๋มองไปที่เย่หยวน คู่สายตาชวนสับสนรวนเรมากขึ้นเรื่อยๆ

สื่งที่ชายหนุ่มคนนี้กำลังสนทนาเอ่ยกล่าวออกไปเป็นความรู้ในศาสตร์แห่งโอสถระดับสามจริงๆงั้นรึ?

แต่ในทางตรงกันข้าม เซียวเฟิงที่รับฟังด้วยใจที่เปิดกว้าง ยิ่งเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ ดวงตาของเขาก็ยิ่งเปร่งประกายเผยให้เห็นถึงความรู้แจ้ง

เมื่อเอ่ยปากตอบโต้กันมันก็เป็นการคลายข้อสงสัยได้ในทันใด

เซียวเฟิงที่รับฟังในขณะนั้น เขาเองก็รู้สึกตกใจสุดขีดยิ่งภายในใจ

เป็นเวลากว่าสิบปีแล้วที่พวกทั้งสองสนทนาแลกเปลี่ยนความรู้กันในครั้งล่าสุด

ทว่าตอนนี้เซียวเฟิงค้นพบแล้วว่า ตนไม่สามารถสนทนาแลกเปลี่ยนกับเย่หยวนได้อย่างเท่าเทียมอีกแล้ว

ทุกสิ่งที่เย่หยวนเอ่ยกล่าวถึงเสมือนว่าเขาหลุดไปอยู่ในอีกโลกหนึ่ง เสมือนภูเขาไท่ซานตั้งตระหง่านตรงหน้า

อย่างไรก็ตามแต่ เมื่อได้ฟังคำอธิบายราวกับเขาได้บรรลุรู้แจ้งเห็นจริงในทันใด ปัญหาบางอย่างที่เขาไม่สามารถหาคำตอบได้มากกว่าหลายปี แต่ภายใต้คำอธิบายของเย่หยวน ทุกอย่างกลับถูกไขออกได้อย่างง่ายดาย

“เจ้าเด็กคนนี้นับว่ายิ่งน่าทึ่งโดยแท้! แค่ช่วงเวลาสิบปีสั้นๆ เจ้าก็ก้าวหน้าขึ้นอย่างมาก! ข้า…ข้าไม่สามารถสนทนากับเข้าในฐานะสหายร่วมอาชีพได้อีกแล้ว เสมือนเจ้าเป็นอาจารย์ข้าเสียมากกว่า!”

เซียวเฟิงอุทานขึ้นตื่นตะลึงใจนัก

เย่หยวนยิ้มและกล่าวว่า

“ข้าบอกไม่ถูกจริงๆว่าตอนนี้ตนพัฒนาไปไกลเพียงใดแล้ว แต่เท่าที่รู้สึกได้คือ ความเข้าใจของข้าในอดีตกลับไม่สามารถเทียบชั้นได้อีกเลยแม้แต่ปลายนิ้ว”

สำหรับเรื่องนี้ที่ได้ยินไป เซียวเฟิงพรูไอเย็นแสนครั่นคร้ามใจ เขากล่าวว่า

“ข้าไม่รู้จริงๆว่า เจ้าไปทำอีท่าไหนถึงพัฒนาได้สุดโต่งปานนี้ ดูเหมือนว่าชายชราคนนี้จะมิอาจเลือกเดินสุ่มสี่สุ่มห้าได้อีกต่อไป จากนี้คงต้องให้ความสำคัญกับรากฐานตนเองให้มากขึ้นเสีย”

เห็นว่าเซียวเฟิงเริ่มเข้าใจบ้างแล้วในระดับหนึ่ง เย่หยวนจึงยิ้มและกล่าวว่า

“ก่อสร้างอาคารสูงต้องพินิจจากรากฐานให้มั่นคงเสีย มิฉะนั้นอาจเป็นพืชไร้ราก กลับพังทลายลงได้ทุกเมื่อ ไม่ว่าจะเป็นศาสตร์แห่งโอสถหรือศาสตร์แห่งการต่อสู้ก็ตาม”

เซียวเฟิงเองก็รู้สึกแบบนั้นเช่นกัน เขากล่าวว่า

“สิ่งที่น้องเย่กล่าวไปล้วนเป็นความจริง เราชายชราคงหยุดเพื่ออซ่อมแซมต้นทางเสียก่อนเพื่อเดินหน้าต่อ!”

ขณะที่ทั้งสองกำลังสนทนากันได้ไม่นานนัก เจ้าท้วมก็ผลักประตูออกมาด้วยความภาคภูมิ

เซียวเฟิงจับจ้องภาพฉากนี้ดวงตาแทบถลนออกมา

สิ่งที่เกิดขึ้นกับเจ้าท้วมในปัจจุบันเปลี่ยนแปลงราวกับฟ้ากับเหว

ใบหน้าโทรมเปี่ยมล้นไปด้วยความสิ้นหวังของเขาถูกกวาดล้างชำระออกโดยสิ้น พลังปราณเทวะและพลังจิตวิญญาณกลับมาอุดมสมบูรณ์ดังเดิม ทุกอย่างดูเปลี่ยนแปลงแตกต่างก่อนหน้าโดยสิ้นเชิง

สิ่งเดียวที่ไม่เปลี่ยนแปลงคงมีแต่ พุงอันกลมโตนั้น

และระดับพลังของเจ้าท้วมเองก็เพิ่มขึ้นเร็วทันตา ยามนี้เขาทะลวงขึ้นสู่อาณาจักรบรรพชนพระเจ้าครึ่งขั้นแล้ว!

อีกเพียงก้าวเดียวก็กล่าวได้ว่าสามารถทะลวงขึ้นสู่อาณาจักรบรรพชนพระเจ้าขนานแท้ได้

พบเห็นภาพฉากนี้ เซียวเฟิงตื่นตะลึงจนขากรรไกรแทบร่วงกราว

โอสถตราสวรรค์ฟื้นฤทัยของเย่หยวน กลับมีประสิทธิภาพน่าอัศจรรย์แสนเหลือเชื่อ!

“เย่หยวน โอสถที่เจ้าให้มาช่างวิเศษโดยแท้! หลังจากที่ข้ากลืนมันลงไปก็รู้สึกราวกับได้เกิดใหม่อีกครั้ง!”

เจ้าอ้วงเร่งเอ่ยกล่าววาจาร้อนรนแสนตื่นเต้นยิ่งกว่าอะไร

ความรู้สึกที่เปี่ยมล้นไปด้วยความแข็งแกร่ง เขามิได้สัมผัสมาแสนนานแล้ว!

เย่หยวนยิ้มและกล่าวว่า

“แน่นอน วัตถุดิบในการหลอมกลั่นโอสถตราสวรรค์ฤทัยล้วนแต่มีค่าหาประเมินไม่ ถึงแบบนั้นข้าก็สรรหาวัตถุดิบหลอมกลั่นถึงสิบชุด เพื่อหลอมกลั่นสิบเม็ดและเลือกสรรเม็ดที่ดีที่สุดให้แก่ท่าน”

ถึงจะเป็นโอสถขั้นเทวะ ทว่าแต่ละเม็ดก็มีประสิทธิภาพแตกต่างกันเล็กน้อย

สำหรับพี่ชายที่แสนรักของเย่หยวน มีหรือที่เขาจะยอมตระหนี่ขี้เหนียว?

ยามที่เข้าแฝงตัวอยู่ในเผ่าปีศาจ เย่หยวนใช้ประโยชน์จากความสัมพันธ์ระหว่างเขากับโถงโอสถปีศาจและตระกูลฟาง เพื่อรวบรวมวัตถุดิบที่ใช้หลอมกลั่นโอสถตราสวรรค์ฟื้นฤทัยทั้งสิบชุด

หากมิใช่เพราะวัตถุดิบหลอมกลั่นแต่ละชนิดมีราคาสูงลิบลิ่วเกินไป เย่หยวนคงหลอมกลั่นกว่าร้อยเม็ดและคัดสรรสิ่งที่ดีที่สุดในบรรดาทั้งหมดแก่เจ้าท้วม

เจ้าท้วมกล่าวว่า

“ข้าต้องโชคดีเพียงใดที่มีน้องชายประเสริฐขนาดนี้?”

เย่หยวนยิ้มและกล่าวว่า

“โอ้ใช่แล้ว ท่านเชี่ยวชาญในแนวคิดแห่งวายุใช่หรือไม่? หลังจากนี้ ข้าจะหลอมกลั่นโอสถภาษาวายุแก่เจ้าสักสองสามเม็ด เพียงเท่านี้ท่านก็สามารถทะลวงขึ้นสู่อาณาจักรบรรพชนพระเจ้าเต็มขั้นได้แล้ว!”

โอสถภาษาวายุเป็นโอสถชนิดที่มีประสิทธิภาพต่ำกว่าโอสถประตูศิลาวายุเล็กน้อย กล่าวได้ว่าเป็นรุ่นรองก็ไม่ผิด มันสามารถช่วยให้นักสู้อาณาจักรปัจฉิมพระเจ้าเข้าใจแนวคิดแห่งวายุได้ลึกซึ้งยิ่งขึ้น

เซียวเฟิงและหนิงซื่ออวี๋ต่างยืนตัวแข็งค้างพูดไม่ออก ไฉนต่อหน้าชายหนุ่มคนนี้ การจะเลื่อนระดับชั้นสักทีกลับเป็นเรื่องง่ายทันตา!

นักหลอมโอสถที่บรรลุขอบเขตแห่งเต๋านี่น่ากลัวโดยแท้!