จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1570

ยอดเซียนท่านหนึ่งเผยปรากฏตัวออกมา ทำเอาฉินเซียวสั่นสะท้านไปทั่วร่าง

ฉินเซียวจำได้อย่างแม่นยำ นี่คือหลินตงผู้พิทักษ์ชั้นสูงแห่งหอยุทธ์!

ในหอยุทธ์มีเพียงยอดเซียนอาณาจักรราชันพระเจ้าสามดาวขึ้นไปเท่านั้น ถึงจะมีคุณสมบัติเรียกขานตัวเองว่าเป็นผู้พิทักษ์ชั้นสูง

แล้วเหตุใดเขาผู้นี้ถึงมาอยู่ที่นี่ได้? มาช่วยเย่หยวน?

เวลาต่อมา ประโยคสนทนาถัดจากนี้กลับยิ่งทำให้ฉินเซียวตื่นตะลึงยิ่งกว่าเดิม

หลินตงโค้คำนับให้เย่หยวนแสดงความนอบน้อมและกล่าวขึ้นอย่างสุภาพขึ้นว่า

“ผู้อาวุโสเย่ เราผู้ใต้บัญชามาช่วยเหลือท่านล่าช้า ผู้อาวุโสเย่โปรดลงโทษด้วย!”

เย่หยวนยิ้มและกล่าวว่า

“ผู้พิทักษ์หลินไม่จำเป็นต้องสุภาพปานนี้ เจ้ามาทันเวลาแล้วเห็นใดต้องลงโทษกัน?”

หลินตงกล่าวตอบว่า

“ขอบพระคุณผู้อาวุโสเย่!”

เย่หยวนพยักหน้าและกล่าวว่า

“รบกวนผู้พิทักษ์หลินแล้ว”

“ผ-ผู้อาวุโสเย่?”

เมื่อได้ฟังการสนทนาของทั้งสอง สมองของฉินเซียวราวกับรวนบกพร่องชั่วขณะ ไม่สามารถฟื้นสติขึ้นได้ไปครู่ใหญ่

ผู้อาวุโสเย่?

อะไรคือ…ผู้อาวุโสเย่?

นอกจากนี้ผู้พิทักษ์หลินยังเป็นยอดเซียนราชันพระเจ้าสามดาว การดำรงอยู่ของเขานับว่าไร้เทียมทานใต้แผ่นฟ้าแห่งนี้ แต่ตอนนี้…เขากลับเรียกขานเย่หยวนว่าผู้อาวุโสเย่ด้วยความเคารพยิ่ง?

นี่…นี่เกิดบ้าอะไรขึ้นกันแน่?

“เอ่อ…นี่เกิดอะไรขึ้น? นั้นคือยอดเซียนราชันพระเจ้าอีกคนหนึ่งใช่ไหม? ไฉนเขาถึงดูเคารพเย่หยวนขนาดนั้น?”

“ผู้อาวุโสเย่? เย่หยวนไปเป็นผู้อาวุโสของกลุ่มอิทธิพลใดหรือกระมัง?”

“ข้าก็ไม่รู้ แต่ดูเหมือนว่า…สถานะศักดิ์ของเย่หยวนในปัจจุบันยังไม่ใช่ธรรมดา!”

…

เหล่าฝูงชนทั้งหมดในเมืองต่างตกอยู่ในสภาพไม่ต่างจากฉินเซียวเลย ยามนี้ต่างคาดเดาไปต่างๆนาๆถึงตัวตนของเย่หยวนในปัจจุบัน

แต่อย่างไร ระดับชั้นของพวกเขาอยู่ห่างจากเมืองจักรพรรดิเกินไป พวกเขาไม่รู้โดยสิ้นเชิงว่า ผู้อาวุโสเย่ ที่อีดฝ่ายว่ากล่าวหมายถึงอะไรกันแน่

เพื่อที่จะชักนำขุมพลังอาณาจักรราชันพระเจ้าให้มาพิทักษ์ปกป้องได้ แถมยังแข็งแกร่งเสียยิ่งกว่าท่านเจ้าเมือง นี่หาใช่สิ่งที่คนทั่วไปจะทำได้!

แต่พวกเขาไม่รู้เลยว่า ฉินเซียวในตอนนี้หวาดกลัวปานใด

ผู้พิทักษ์หลินตงแห่งหอยุทธ์ หากเรียกเย่หยวนว่าเป็นผู้อาวุโส นั้นยังมีความหมายใดอื่นอีกนอกจากว่า เย่หยวนจะเป็นผู้อาวุโสแห่งหอยุทธ์?

แต่…เย่หยวนกลายมาเป็นผู้อาวุโสของหอยุทธ์ได้อย่างไร?

ฉินเซียวนาทีนี้รู้สึกกระวนกระวายใจเกินพรรณนา เด็กน้อยอาณาจักรบรรพชนพระเจ้าขึ้นกลายมาเป็นผู้อาวุโสในหอยุทธ์ได้ นี่มันไม่ขันเกินไปหน่อยรึ?

อย่างไรก็ตาม นี่กลับไม่ตลกเอาเสียเลย!

ทัศนคติของหลินตงที่มีต่อเย่หยวนมันมากเพียงพอแล้วที่จะอธิบายทุกอย่าง

แม้ว่านี่จะเป็นเพียงการแสดงละครฉากหนึ่ง แต่ความจริงข้อหนึ่งที่ไม่สามารถปฏิเสธได้คือ ข้างกายเย่หยวนมียอดเซียนอาณาจักรราชันพระเจ้าสามดาวคอยปกป้องอยู่!

บัดซบ! บอกข้าทีว่านี่คือฝันไป!

ฉินเซียวเริ่มตะโกนร้องคร่ำครวญอยู่ภายในใจ ภาพฉากตรงหน้าเขาไม่อยากเชื่อเลยสักนิดว่านี่คือความจริง

“ฉินเซียว เจ้ากล้าทำร้ายร่างกายผู้อาวุโสแห่งหอโอสถที่เพิ่งได้รับการแต่งตั้งขึ้นมางั้นรึ? ไฉนเจ้ายังไม่คุกเข่าขอโทษอีก!”

เสียงของหลินตงกึกก้องกังวาลลั่นเสมือนระฆังยักษ์สั่นกระเพือม แรงกดดันที่ซ่อนแฝงออกมาแทบทำเอาร่างของฉินเซียวแตกเป็นเดดสี่ยงๆ

สีหน้าแสนตื่นตระหนกพลันปรากฏทั่วใบหน้าของฉินเซียว เหงื่อเย็นแตกพลักทั่วบนหน้าผาก เขากล่าวขึ้นด้วยความไม่เชื่อขึ้นว่า

“เป็นไปไม่ได้! นี่ต้องเป็นไปไม่ได้แน่นอน! เขา…เขาเป็นแค่เด็กน้อยอาณาจักรบรรพชนพระเจ้าเท่านั้น แล้วจะกลายมาเป็นผู้อาวุโสแห่งหอโอสถได้อย่างไร? ท-ท่านผู้พิทักษ์หลิน นี่…นี่อำข้าเล่นเกินไปแล้ว!”

หลินตงขมวดคิ้ว เอ่ยเสียงเยียบเย็นดังว่า

“เสียมารยาท! เจ้ากล้าตั้งคำถามกับการตัดสินใจของหอโอสถงั้นรึ?!”

ฉินเซียวสำลักไปทันที เร่งโบกมือปัดกล่าวว่า

“ข-ข้า…ไม่…เขา แต่..เขาเป็นเพียงเซียนอาณาจักรบรรพชนพระเจ้าเท่านั้น!”

หลิงตงตะคอดเสียงเย็นใส่และกล่าวว่า

“หึ! ศาสตร์แห่งโอสถของผู้อาวุโสเย่ช่างน่าอัศจรรย์เกินพรรณนา! น้ำหน้าอย่างเจ้าไม่มีทางคาดถึงได้เลย! แม้ว่าท่านจะอยู่ในอาณาจักรบรรพชนพระเจ้า แต่ความแกร่งกล้าในด้านโอสถ แม้แต่ท่านผู้อาวุโสรองยังเอ่ยปากชื่นชมไม่หยุดหย่อน!”

“ผ-ผู้อาวุโสรอง!?”

ในเวลานั้นเอง ดวงตาคู่นั้นของฉินเซียวก็เปี่ยมล้นไปด้วยความหวาดกลัวและวิตกยิ่ง ร่องรอยอันหยิ่งผยองสูงศักดิ์ ยามนี่กลับอันตรธานหายวับราวกับสิ้นฤทธิ์ไปแล้ว

แขนขาของเขาอ่อนนุ่มแทบลมจับล้มทั้งยืน

ผู้อาวุโสรองแห่งหอโอสถ นับเป็นการดำรงอยู่เสมือนกับเทพเจ้า