จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1613

ตอนที่ 1613 นี่หรือคืออัจฉริยะ
เย่หยวนค่อย ๆ เปิดเตาหลอมออกอย่างใจเย็น เมื่อเขานำโอสถออกมา แน่นอนว่ากู่ฮั่นที่ได้เห็นต้องอ้าปากค้างอย่างไม่อยากจะเชื่อ

“ข-ขั้นเทวะ! เป็นไปได้ยังไงกัน!” กู่ฮั่นพูดออกมาอย่างตื่นตระหนก

“ทำไมจะเป็นไปไม่ได้กันเล่า?” เย่หยวนกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มที่เปี่ยมไปด้วยความเหยียดหยาม

กู่ฮั่นจึงยกนิ้วขึ้นชี้ไปที่โอสถของเย่หยวน “เจ้าเป็นแค่จอมเทพโอสถสามดาว จะมีปัญญาหลอมโอสถดวงใจเมฆาอมตะขั้นเทวะได้อย่างไร?”

เย่หยวนจึงกล่าวขึ้น “นี่มันแค่โอสถระดับสาม ทำไมจอมเทพโอสถสามดาวจะหลอมขั้นเทวะไม่ได้? ที่เจ้าทำไม่ได้มันก็แค่เพราะว่าเจ้าไม่มีปัญญาก็เท่านั้น”

กู่ฮั่นถึงกับอ้าปากค้างตอบอะไรกลับไปไม่ถูก สีหน้าของเขาเปลี่ยนสีราวกับหนวดหมึกก่อนที่จะกัดฟันพูดออกมา “ข้าไม่ยอมรับ! ม-มาแข่งกันอีกครั้ง!”

เย่หยวนยักไหล่เป็นคำตอบออกไป “ย่อมได้ คราวนี้ตาเจ้าเลือกโอสถบ้าง”

กู่ฮั่นกัดฟันกรอดและพูดขึ้น “ข้าอยากแข่งหลอมโอสถจันทราลับควบฉีกับเจ้า!”

โอสถจันทราลับควบฉีนั้นคือโอสถที่กู่ฮั่นสามารถใช้ความสามารถที่มีในตอนนี้ออกมาได้ทั้งหมด

หากให้แบ่งตามความยาก มันคงอยู่ในขั้นสุดของระดับ 6

ด้วยความสามารถในปัจจุบันของกู่ฮั่น การหลอมโอสถนี้ให้ได้ถึงขั้นต่ำนั้นมันต้องใช้ความลำบากยากเข็ญอย่างถึงที่สุด

แต่ตอนนี้เขาไม่สนใจแล้วว่ามันจะเหนื่อยยากแค่ไหน

เมื่อเทียบกับอัจฉริยะคนอื่น ๆ อายุของกู่ฮั่นนั้นเรียกว่าได้น้อยมาก ๆ จนทุกวันนี้เขายังมีอายุแค่ 500 – 600 ปีเท่านั้น

แต่วันนี้เขากลับแพ้ให้คนระดับเดียวกับที่มีอายุเพียงไม่ถึง 300 ปี เขาจะทนทานความอัปยศนี้ต่อไปได้อย่างไร

เย่หยวนยิ้มออกมา “ก็นึกว่าจะเลือกระดับความยาก 7 เสียอีก ไม่อยากจะเชื่อว่าลีลาไปมาสุดท้ายก็มาลงเอยที่ความยากระดับ 6 อยู่ดี ช่างเถอะ เจ้าไม่ต้องหลอมหรอก นั่งดูข้าหลอมไป เมื่อข้าหลอมเสร็จแล้วเจ้าค่อยประเมินว่าตัวเองจะหลอมได้ดีกว่าข้าไหม ถึงตอนนั้นแล้วค่อยลงมือหลอมมันก็ยังไม่สายไปใช่ไหมล่ะ?”

กู่ฮั่นโกรธจนควันออกหู!

เพราะตั้งแต่เขาไต่เต้าขึ้นมาในเมืองจักรพรรดิธารนิรันดร์นั้นไม่เคยมีใครเลยที่กล้าดูถูกเหยียดหยามเขามากขนาดนี้

ความหมายในคำพูดของเย่หยวนคือ การหลอมของกู่ฮั่นมันช้าและเสียเวลามากเกินไป!

นั่นทำให้กู่ฮั่นต้องรู้สึกอับอายอย่างไม่มีที่จะระบายออกมา

หลายวันมานี้เขาได้เที่ยวจัดการยอดอัจฉริยะรุ่นเยาว์ของเมืองจักรพรรดิอินทรีสวรรค์ไปจนหมดสิ้น

แต่ตอนนี้มันกลับกลายเป็นทีของเขาบ้าง

และก่อนที่กู่ฮั่นจะได้ตอบอะไรเย่หยวนก็เริ่มลงมือทำการหลอมโอสถไปแล้ว

ยิ่งกู่ฮั่นได้มองดูมันมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งตื่นตระหนกมากขึ้นเท่านั้น เพราะตอนนี้เขาได้แต่ตะลึงทึ่งกับทักษะการหลอมของเย่หยวนจนกระพริบตาไม่ลง

จอมเทพโอสถสามดาวทำได้ถึงขนาดนี้เลย?

การหลอมโอสถที่แสนน่าเบื่อกลับกลายเป็นศิลปะอันสวยงามในมือของเย่หยวน ทำให้ผู้ได้พบเห็นต้องเกิดความรื่นเริงขึ้นมาในใจ

โลกนี้มันมีเรื่องแบบนี้อยู่ด้วยเหรอ?

ตอนนี้กู่ฮั่นได้เข้าใจแล้วว่าตัวเขาไม่ได้ยืนอยู่ในระดับเดียวกับเย่หยวนเลยแม้แต่น้อย

หนึ่งชั่วโมงผ่านไปอย่างรวดเร็ว ในที่สุดเย่หยวนก็ได้หลอมควบโอสถจนเป็นเม็ดแล้ว ความเร็วนี้มันทำให้กู่ฮั่นแทบไม่อยากเชื่อสายตาของตัวเอง

โอสถความยากระดับ 6 ขั้นสุด แต่ชายคนนี้กลับใช้เวลาเพียงแค่หนึ่งชั่วโมงเท่านั้น?

เจ้าหมอนี่มันทำได้ยังไงกัน?

เย่หยวนไม่รอช้ารีบเปิดหม้อหลอมออกในทันที

เมื่อกู่ฮั่นได้เห็นโอสถจันทราลับควบฉีขั้นเทวะ ลูกตาของเขาก็แทบจะพุ่งถลนออกมาจากเบ้า

“ว่ายังไง? หากเจ้าสามารถหลอมโอสถจันทราลับควบฉีขั้นเทวะโมฆะได้ข้าจะยอมแพ้ให้” เย่หยวนกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม

เมื่อกู่ฮั่นได้ยินแบบนั้นเขาก็ได้แต่ต้องอ้าปากค้างอย่างห้ามตัวเองไม่อยู่

ขั้นเทวะโมฆะ?

เจ้าล้อข้าเล่นใช่ไหม?

“ฮ่าฮ่าฮ่า นายท่านกู่ฮั่น เมื่อกี้ยังดูอวดเก่งอยู่เลยนี่นา? ทำไมไม่ทำตัวอวดเก่งต่อแล้วล่ะ!”

“นายท่านกู่ฮั่น ไหนนายท่านบอกว่าเมืองจักรพรรดิอินทรีสวรรค์เราไม่มีใครสู้ท่านได้ไง?”

“นายท่านกู่ฮั่น ตอนนี้ท่านแพ้ลงแล้ว ทางเมืองจักรพรรดิธารนิรันดร์ยังจะส่งใครมาอีกไหม?”