จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1643

ตอนที่ 1643 เบื่อโลก
“เด็กน้อย หากเจ้าคิดจะหลอกลวงพวกเรามันยังเร็วไปหมื่นปี! หากกลัวขนาดนั้นก็จงส่งเขาหน่วงเทพบรรพกาลออกมาเสีย แล้วเราจะไม่ต้องให้เจ้าเจ็บมาก”

สีหน้าของเฮาเหลียงเปลี่ยนไปทันที เพราะวันนี้พวกเขามากันแค่ สี่คน จะเอาคนที่ห้า มาจากไหน?

หรือเด็กคนนี้มันจะกุเรื่องคนที่ห้า ขึ้นมาเพื่อข่มขู่พวกเขาแล้วใช้โอกาสนั้นหลบหนีไป?

เย่หยวนยิ้มออกมา “เหมือนว่าพวกเจ้าจะมาเพื่อเขาหน่วงเทพบรรพกาลสินะ ต่อให้ข้ามอบเขาหน่วงเทพบรรพกาลให้เจ้าไป เจ้าจะมีปัญญาเอามันไปหรือ?”

เฮาเหลียงหัวเราะเยาะเย้ยออกมา “เรื่องนั้นไม่ใช่เรื่องที่เจ้าต้องมาสนใจ! แน่สิ คงอยากคิดจะขู่เราล่ะสินะ? เฮอะ เฮอะ คนที่ห้า มันจากมาจากที่ไหนกัน?”

เฮาเหลียงนั้นมองดูไปรอบตัวทุกทิศแต่ไม่เจอว่าจะมีร่องรอยของใครอยู่เลย จึงเริ่มมั่นใจในการคาดเดาของตัวเอง

เย่หยวนนั้นก็ตกใจไม่น้อย เพราะเขาคิดว่าพวกเขามากันห้าคน แต่ปรากฏว่าเขาคาดผิด

เย่หยวนจึงหันไปยังต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่งและกล่าวขึ้น “ยังไม่ออกมาอีกรึ หรือต้องให้ข้าปูพรมเชิญก่อน?”

พูดจบเงาร่างหนึ่งก็ลอยตัวลงมาจากต้นไม้

“หนิงเทียนปิง!” เฮาเหลียงพูดออกมา

เขาไม่เคยคิดเลยว่ามันจะมีคนที่ห้า อยู่จริงๆ

เย่หยวนเองก็ตกใจไม่แพ้กัน เพราะเขาไม่เคยคาดคิดว่าคนที่ห้า ที่ว่านี้จะเป็นหนิงเทียนปิง

หนิงเทียนปิงหันมาหาเย่หยวนด้วยสีหน้าเหนื่อยอ่อนแรง “นายใหญ่ เดิมทีข้าคิดจะลอบโจมตีเฮาเหลียงแท้ๆ แต่เมื่อโดนท่านเรียกออกมาแบบนี้ข้าจะต้องทำยังไงต่อดีล่ะเนี่ย?”

เย่หยวนจึงหัวเราะออกมาอย่างไม่คิดมากมายนัก “แค่หมูหมากาไก่ข้างทาง ทำไมต้องลอบโจมตีมันด้วย?”

หนิงเทียนปิงหัวเราะขึ้นเบาๆ “ข้ารู้ดีว่านายใหญ่นั้นมีวิธีสู้ พวกโง่เหล่านี้มันคงไม่พอมือนายใหญ่หรอก!”

คนทั้งสองหัวเราะออกมาพร้อมๆ กันอย่างไม่คิดจะสนใจพวกเฮาเหลียงแม้แต่น้อย

เฮาเหลียงนั้นโกรธจัด!

“เย่หยวนเจ้านั้นมิใช่ผู้อาวุโสอีกต่อไปแล้ว เจ้ายังคิดว่าตัวเองยิ่งใหญ่นักหรือ? แค่หนิงเทียนปิงคนเดียวคิดว่ามันจะมาช่วยเจ้าได้รึ?” เฮาเหลียงตะโกนออกมา

หนิงเทียนปิงหันไปมองเฮาเหลียงด้วยสีหน้าสุดเหนื่อยหน่าย “วิธีการต่อสู้ของนายใหญ่นั้นคนอย่างเจ้าไม่คิดทางคาดคิดถึงได้หรอก! ต่อให้ข้าไม่มาพวกเจ้าคิดหรือว่าตัวเองจะสังหารเขาลงได้?”

เฮาเหลียงยิ้มขึ้น “น่าขัน! แค่นักยุทธอาณาจักรบรรพชนพระเจ้าคนหนึ่ง ต่อให้มันรู้แนวคิดแห่งห้วงมิติแล้วจะทำไม คิดว่ามันจะรอดจากมือของพวกข้าสี่คนไปได้รึ? ข้าจัดการหนิงเทียนปิงเอง พวกเจ้าทั้งสาม ไปจัดการเย่หยวนเสีย!”

“ขอครับ!” คนทั้งสามตอบกลับก่อนจะพุ่งตัวเข้าหาเย่หยวน

เมื่อร่างของเฮาเหลียงขยับ มันก็มุ่งหน้าเข้ามาหาหนิงเทียนปิงทันที

หนิงเทียนปิงนั้นไม่ได้เกรงกลัวเลยแม้แต่น้อย ยกดาบขึ้นมาโจมตีสวนไป!

ในเวลา สามร้อยปีที่ผ่านมานี้ หนิงเทียนปิงไม่ได้มีพลังบ่มเพาะที่รวดเร็วเหมือนเมื่อก่อนแล้ว

เขารู้ได้เลยว่าผลของโอสถสุริยันจักรวาลได้หมดลงแล้ว

เพราะแค่โอสถศักดิ์สิทธิ์ระดับสาม มันไม่มีทางส่งผลยาวชั่วชีวิตได้

แต่แค่เฮาเหลียง หนิงเทียนปิงในตอนนี้มั่นใจมากว่าจะจัดการอีกฝ่ายได้

คนทั้งสองมีพลังฝีมือที่เทียบเคียงกัน จนไม่สามารถตัดสินผลแพ้ชนะได้ไปพักใหญ่

ระหว่างนั้นยอดฝีมืออาณาจักรราชันพระเจ้าสองดาวทั้งสามคนก็ได้เข้ามาล้อมเย่หยวนไว้ตรงกลางแล้ว

“โจมตี!”

คนทั้งสามพยายมโจมตีล้อมเป็นวงพร้อมๆ กันออกมา โจมตีเข้าใส่เย่หยวนจากสามทิศทาง

สำหรับนักยุทธอาณาจักรบรรพชนพระเจ้าแล้วมันคงเป็นสถานการณ์แห่งความตาย

แต่ว่าเย่หยวนนั้นไม่คิดที่จะหลบเลยแม้แต่น้อย และไม่คิดที่จะขยับตัวเลยสักนิด

ตู้ม!

จู่ๆ ก็เกิดเสียงระเบิดดังขึ้น

คลื่นพลังงานจากการระเบิดอันรุนแรงนั้นมันทำให้พวกเฮาเหลียงต้องหยุดดาบลงตามไปด้วย

ตอนนี้ร่างหนึ่งของยอดฝีมืออาณาจักรราชันพระเจ้าสองดาวกำลังลอยกระเด็นออกไปไกล

ร่างของเย่หยวนเองก็ปลิวออกไปหลายร้อยเมตร

ตึบ!

ร่างไร้วิญญาณของยอดฝีมืออาณาจักรราชันพระเจ้าสองดาวคนนั้นตกลงกระแทกพื้นด้วยเสียงดัง ราวค้อนที่ทุบเข้าไปในดวงใจของทุกคน

ตอนนี้ร่างกายนั้นมันเหลือแค่เศษเนื้อกองหนัง เป็นความตายที่ชัดเจน ดูท่าเขาคงถูกระเบิดตาย