จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1651

ตอนที่ 1651 มองไม่ออก
“อย่ามาล้อเล่นน่า! พวกเจ้าคฤหาสน์จวนเจ้าเมืองคิดว่าพวกเราเป็นใคร? พ่อเจ้านี่แหละจะแย่งคนไปจากเจ้า! มูดงเจ้าจะมีปัญญาทำอะไรได้? หลิวฮั่นเจ้าเองก็ไปไกลๆ ข้าเสียไม่เช่นนั้นข้าจะบีบเจ้าให้ตายคามือเสีย!” ตู้หมิงเหลียงหัวเราะลั่น

“ตู้หมิงเหลียง เจ้าจะบังคับขู่เข็ญคนมากเกินไปแล้ว! ไปหรือไม่ก็ไม่ใช่เจ้าเสียหน่อยที่ต้องตัดสิน ใช่ไหม?” หลิวฮั่นตอบ

“พวกเจ้าหลบไปไกลๆ คฤหาสน์จวนเจ้าเมืองเราเป็นผู้ชอบธรรม แน่นอนว่าน้องเย่หยวนผู้นี้ต้องไปที่คฤหาสน์จวนเจ้าเมืองกับข้าก่อน!” มูดงบอก

มูดงนั้นมาจากคฤหาสน์จวนเจ้าเมือง ส่วนหลิวฮั่นนั้นเป็นคนส่งสารจากคฤหาสน์สายรุ้งโลหิต

เมื่อคนทั้งสามมาเจอหน้ากันพวกเขาก็เริ่มทะเลาะกันทันที พร้อมด้วยท่าทางเตรียมปะทะคารมเต็มที่

แม้ว่าทั้งสามอำนาจจะร่วมมือกันในการสร้างกลุ่มเครือข่ายสวรรค์ขึ้น แต่การแย่งชิงอำนาจของทั้งสามมันก็ไม่ได้เบาบางเลย

ในเมืองหลวงเช่นนี้ แม้แต่คฤหาสน์จวนเจ้าเมืองก็ไม่มีปัญญาพอที่จะจัดการสองขั้วอำนาจใหญ่ที่เหลือ ทำให้เกิดการปะทะกันไปทั่วอย่างที่เห็น

อีกสองขั้นอำนาจนั้นไม่ได้มีความเคารพใดๆ ต่อคฤหาสน์จวนเจ้าเมืองแม้แต่น้อย

และด้วยการปรากฏตัวในครั้งนี้ของเย่หยวน ทั้งสามขั้วอำนาจจึงอยากจะสร้างสายสัมพันธ์กับเขาไว้

เพราะเมืองหลวงลาภสายน้ำนั้นเป็นสถานที่ที่อ่อนไหวง่าย มีการต่อสู้ปะทะและมีการผูกมิตรกันอยู่ตลอด

การที่เย่หยวนหลอมโอสถศักดิ์สิทธิ์ขั้นเทวะโมฆะได้มากมายขนาดนี้แถมยังมีหนิงเทียนปิงที่เป็นถึงนักยุทธอาณาจักรราชันพระเจ้าสามดาวเป็นคนคุ้มกัน มันแน่นอนอยู่แล้วที่พวกเขาทั้งหลายจะเกิดสงสัยในตัวตนของเย่หยวน

ทั้งสามอำนาจจึงมาหาเย่หยวน เพื่อตรวจสอบดูเรื่องราว

เพราะต่อให้หนิงเทียนปิงจะเรียกเย่หยวนว่าน้อง แต่ท่าทางเคารพอย่างสุดตัวนั้นมันก็ไม่สามารถปกปิดไว้ได้เลย ผู้คนที่ตาดีหน่อยย่อมมองออก

ที่สำคัญยอดฝีมืออาณาจักรราชันพระเจ้าอายุน้อยอย่างหนิงเทียนปิง มันคงมีแต่ค่ายสำนักยักษ์ใหญ่เท่านั้นที่จะเลี้ยงดูเขามาได้

นั่นทำให้ตัวตนของเย่หยวนยิ่งดูยิ่งใหญ่กว่าเก่า

นอกจากนั้นมีหรือที่ค่ายสำนักธรรมดาๆ ใดๆ จะเลี้ยงดูยอดฝีมือในด้านโอสถได้แบบนี้?

นั่นทำให้ทั้งสามขั้นอำนาจต่างแสดงออกอย่างสุภาพต่อเย่หยวน

เพราะหากพวกเขาไม่ใส่ใจตัวตนที่แท้จริงของเย่หยวน มีหรือที่ยอดอำนาจทั้งสามจะพูดสุภาพกับเย่หยวนได้ถึงขนาดนี้? พวกเขาคงเลือกที่จะจับๆ ให้มันจบๆ ไปนานแล้ว

ระหว่างที่คนทั้งสามยังเถียงกันไม่หยุด เย่หยวนก็พูดขึ้นแทรก “ข้าบอกตั้งแต่เมื่อไหร่ว่าข้าจะไปด้วย? พวกเจ้ากลับไปเถอะ ข้ายังต้องหลอมโอสถต่อในช่วงกลางคืน ไม่มีเวลาไปเยี่ยมใครทั้งนั้น! หากอยากซื้อโอสถก็มาแต่เช้าพรุ่งนี้ หากไม่ซื้อก็ไปเถอะ เสียเวลาข้าเปล่า!”

พูดจบเย่หยวนก็เดินอ้อมคนทั้งสามไปอย่างไม่คิดจะสนใจใดๆ อีก

คนทั้งสามจึงได้แต่หันไปมองเย่หยวนด้วยดวงตาที่เหม่อลอย แต่ไม่มีใครคิดที่จะหยุดเขาเลย

ยิ่งเย่หยวนทำตัวแบบนี้มากเท่าไหร่มันก็ยิ่งทำให้ผู้คนคาดเดาภูมิหลังของเขาไม่ออกมากเท่านั้น ทำให้คนอื่นๆ คิดว่าตัวตนเบื้องหลังของเขามันยิ่งใหญ่กว่าเก่า

พลังของเขาพร้อมกับท่าทางอวดดีนั้นมันมากพอที่จะทำให้สามขั้วอำนาจไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม

เย่หยวนมาที่เมืองหลวงลาภสายน้ำในครั้งนี้มันเป็นแค่การเดินทางผ่านไม่ได้คิดจะอยู่ให้นาน เขาจึงไม่คิดที่จะไปมีสัมพันธ์ใดๆ กับกองกำลังท้องถิ่น

ที่สำคัญในสถานที่แบบนี้ ทั้งสามขั้นอำนาจเองก็คงเป็นพวกจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ไม่ผิดแน่ ต่อให้เขาเข้าไปหามันก็จะมีแต่เสียกับเสีย

นั่นทำให้เย่หยวนเลือกที่จะไม่สนใจพวกเขาไปเลย!

เหล่ายอดฝีมืออาณาจักรราชันพระเจ้าหกดาวทั้งสามคนไม่มีใครกล้าเข้าไปห้าม ปล่อยให้เย่หยวนเดินหายลับจากไป

เมื่อนักยุทธรอบๆ ได้เห็นภาพนั้น พวกเขาต่างตกตะลึงจนตาแทบถลนออกจากเบ้า

เพราะสามขั้วอำนาจที่ปกครองเมืองหลวงลาภสายน้ำอย่างเด็ดขาดนั้นเป็นตัวตนที่ไม่มีใครกล้าท้าทาย