จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1729

ส่วนอีกด้านตอนนี้เจียงเมิ่งชิงนั้นถูกเย่หยวนซัดสะท้อนกลับปลิวไป หลังจากโซเซไปพักใหญ่นางถึงเริ่มกลับมาตั้งหลักยืนหยัดได้

นางหันมามองเย่หยวนด้วยใบหน้าตื่นตะลึง

นางไม่เคยคาดคิดว่าแม้อีกฝ่ายจะขยับตัวไม่ได้สักนิดแต่เขาก็ยังกลับมีพลังมากพอที่จะต่อต้านดาบของนางได้!

เจียนเฉินปล่อยพลังโลกของตนออกมาช่วยปลดปล่อยเย่หยวน

เซียโหเหวินเจียนหน้าถอดสีทันทีและหันไปคุยกับเจียนเฉิน “อาจารย์เจียนเฉิน ข้าผู้นี้ถึงขั้นยอมที่จะรอให้เด็กนรกคนนี้มันออกมาจากดินแดนของเมืองจักรพรรดิเลิศประกายก่อนแล้วค่อยลงมือ แค่นั้นมันยังไม่พอต่อเมืองจักรพรรดิเลิศประกายของท่านอีกหรือ!”

เจียนเฉินยกมือขึ้นมาคารวะ “ความจริงใจของพี่เซียโหนั้นเจียนเฉินย่อมเห็นดี แต่…เย่หยวนและอาจารย์ของข้านั้นได้กลายเป็นสหายต่างวัยกันไปแล้ว พี่เซียโหช่วยเห็นแก่หน้าเจียนเฉินคนนี้และปล่อยเขาไปจะได้หรือไม่?”

เซียโหเหวินเจียนมีสีหน้าไม่ค่อยดีนักเมื่อได้ยิน เพราะเจียนเฉินนั้นคือยอดผู้อาวุโสของเมืองจักรพรรดิเลิศประกาย เป็นผู้ที่กุมพลังอำนาจไว้อย่างมากมาย

ในสถานการณ์ปกติเขาคงยอมที่จะเห็นแก่หน้าอีกฝ่ายเป็นแน่

แต่ตอนนี้ลูกชายของเขาตายลง!

เมื่อศัตรูร้ายนั้นมาอยู่ตรงหน้าแล้ว มีหรือที่เขาจะยอมแพ้ไม่ทำการแก้แค้นให้ลูกได้?

ไม่ เขาไม่มีทางยอม!

“อาจารย์เจียนเฉิน เรื่องอื่นข้าผู้นี้ย่อมยอมให้ได้ แต่เรื่องในครั้งนี้ต้องขออภัยเป็นอย่างสูงที่ไม่สามารถทำตามได้! ไอ้เด็กคนนี้มันสังหารหยุนเอ๋อของข้า ไม่แก้แค้นนี้หยุนเอ๋อคงตายตาไม่หลับแน่!” เซียโหเหวินเจียนบอกพร้อมหันไปมองดูเย่หยวน

นั่นทำให้เจียนเฉินหน้าเปลี่ยนสีไปทันที เพราะตอนนี้อีกฝ่ายพร้อมที่จะมีเรื่องอย่างเต็มที่แล้ว!

เมืองจักรพรรดิเลิศประกายของเขานั้นจัดงานสังเวียนร้อยศึกมาหลายต่อหลายครั้ง มียอดอัจฉริยะต้องตายในงานไปไม่น้อย

หากทุกผู้คนมาหาเรื่องเช่นนี้แล้วเมืองจักรพรรดิเลิศประกายจะยังเอาหน้าไปไว้ที่ไหนได้?

เจียนเฉินตอบกลับมา “พี่เซียโหพูดคำเหล่านั้นออกมาอย่างไร้เหตุผลเสียจริงๆ! เมื่อขึ้นสังเวียนร้อยศึกไปแล้วจะอยู่หรือตายมันก็ย่อมเป็นความรับผิดชอบของเจ้าตัว นี่คือกฎในเมืองจักรพรรดิเลิศประกายเรา การที่พี่เซียโหทำเช่นนี้มันไม่เท่ากับว่าเป็นการลบหลู่เมืองจักรพรรดิเลิศประกายเราหรือ?”

แน่นอนว่าคำพูดนั้นของเจียนเฉินมันทำให้เซียโหเหวินเจียนหน้าถอดสีทันที!

เมืองจักรพรรดิเลิศประกายนั้นมีอำนาจมากมายมหาศาล ไม่ใช่พลังรบที่แข็งแกร่ง แต่เป็นอำนาจจากเส้นสายที่แผ่กระจายไปทั่วทั้งแผ่นดินต่างหาก

ตอนนี้เหล่ายอดคนในเมืองจักรพรรดิต่างๆ นั้นล้วนแล้วแต่มีสายสัมพันธ์กับเมืองจักรพรรดิเลิศประกายทั้งสิ้น

หากเมืองจักรพรรดิเลิศประกายคิดขอความช่วยเหลือจากพวกเขาเหล่านั้น ต่อให้จะมีคนมาแค่สองจากสิบมันก็มากพอที่จะทำลายเมืองจักรพรรดิสักเมืองหรือสองเมืองได้ง่ายๆ

นั่นคือจุดที่น่ากลัวที่สุดของเมืองจักรพรรดิเลิศประกาย

เจียนเฉินมองดูยังเย่หยวนและเห็นว่าเด็กหนุ่มร่างกายอาบไปด้วยเลือด ดูท่าคงบาดเจ็บภายในไปไม่น้อยเลยทีเดียว

ภาพที่เห็นนี้มันทำให้จิตใจของเขาเต็มเปี่ยมไปด้วยความโกรธแค้น!

เพราะอาจารย์ของเขาอุตส่าห์ลงทุนทำนายให้เย่หยวนไป แต่เซียโหเหวินเจียนกลับเกือบจะสังหารความหวังนั้นลง มีหรือที่เขาจะยังใจเย็นได้?

“ฮึ่ม! เจียนเฉิน อย่าได้ใช้ชื่อเมืองจักรพรรดิเลิศประกายมาขู่ข้านักเลย! เรื่องคนอื่นข้าไม่สน แต่วันนี้ความแค้นของลูกชายนั้นข้าต้องสะสางมันลงให้ได้! วันนี้เจ้าเด็กนรกนี่ต้องตาย!”

เจียนเฉินคิดว่าเซียโหเหวินเจียนน่าจะกลัว แต่ใครจะไปรู้ว่าหลังคิดอยู่พักหนึ่งเซียโหเหวินเจียนกลับพูดเช่นนี้ออกมาแทน

นั่นทำให้เจียนเฉินหน้าซีดลงทันที “เซียโหเหวินเจียน เจ้าคนโอหัง!”

เซียโหเหวินเจียนตอบ “เจียนเฉิน ข้าไม่ได้มาในวันนี้ด้วยฐานะยอดผู้อาวุโสจากเมืองจักรพรรดิสงบอุดร แต่มาด้วยฐานะคนเป็นพ่อ! วันนี้ต่อให้ใครจะมาหยุดข้า ข้าก็จะสังหาร จะหน้าอินทร์หน้าพรหมใดๆ ก็ไม่สนทั้งสิ้น!”

“เจ้ากล้า?!” เจียนเฉินเดินขึ้นมาบังด้านหน้าเย่หยวนทันที

เย่หยวนเองก็หน้าถอดสีไปเช่นกัน เพราะตอนนี้อีกฝ่ายมันคือคนบ้าชัดๆ

เซียโหเหวินเจียนหัวเราะและยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย “ทำไมจะไม่กล้า? ข้าผู้นี้คือยอดฝีมืออาณาจักรนภาสวรรค์เจ็ดดาว ส่วนเจ้านั้นเป็นแค่อาณาจักรนภาสวรรค์ห้าดาว! หากข้าผู้นี้อยากสังหารเจ้าจะมีปัญญามาหยุด? เจ้าทั้งสองคนไปหยุดมันไว้! ข้าจะไปสังหารเจ้าเด็กนรกนี้และแก้แค้นให้หยุนเอ๋อด้วยตัวเอง!”

คนที่เซียโหเหวินเจียนพามาด้วยนั้นเองก็เป็นยอดฝีมืออาณาจักรนภาสวรรค์ชั้นกลาง หาคนทั้งสองร่วมมือกันแล้วแม้แต่เจียนเฉินก็ไม่สามารถจะหลุดไปได้แน่

เจียนเฉินหน้าถอดสีและหันไปบอกเย่หยวน “รีบไป หนีกลับไปทางเมืองจักรพรรดิเลิศประกาย!”

เย่หยวนพยักหน้ารับและรีบเข้าโถงบัลลังก์ม่วงไป ก่อนจะรีบเร่งความเร็วพุ่งตรงไปยังเมืองจักรพรรดิเลิศประกาย

เขารู้ดีว่าเซียโหเหวินเจียนนั้นคงไม่กล้าสังหารเจียนเฉินแน่ เขาจึงไม่ต้องกลัวว่าผู้อาวุโสท่านนี้จะเป็นอะไรไปก่อนตัวเขา

“คิดจะหนีเรอะ? เมื่อข้าอยู่ตรงนี้แล้วเจ้ายังจะหนีได้อีก?”

เซียโหเหวินเจียนหัวเราะลั่นขยับร่างหายตัวไปทันที

เจียนเฉินพยายามที่จะเข้าหยุดไว้ แต่สองยอดฝีมืออาณาจักรนภาสวรรค์ที่มาด้วยก็เข้ามาดักทาง

สองต่อหนึ่ง เจียนเฉินจึงไม่มีทางหลุดรอดออกไปได้เลย