จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1734

ที่แห่งนี้มันเต็มไปด้วยกลิ่นเหม็นจากแก๊สธรรมชาติ ทำให้ความมืดยิ่งหนาแน่นและส่งผลให้ผู้คนรู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก

“ที่นี่มันเขาร้างน้ำหลากชัดๆ มิน่าล่ะเขาถึงเรียกกันว่าหุบร้ายวารี พ่อเจ้าคนนี้โง่เขลาจริงๆ ที่หลงตามมาจนถึงที่นี่!” ลัวยองบอก

“ไม่มีใครบอกให้เจ้าตามมา! เจ้าเองต่างหากที่หน้าด้านตามผู้คน!” หยูจิงกล่าวออกมาอย่างไม่พอใจนัก

เมื่อลัวยองได้ยินเขาก็ได้แต่หัวเราะแห้งๆ ออกมากลบเกลื่อน

เพราะเขานั้นทำตัวหน้าด้านตามคนอื่นมาจนถึงที่นี่

เพราะอย่างไรเสียผลภูติดินปีกเงินมันก็เป็นสมบัติล้ำค่า แต่ให้เป็นไปตามข้อตกลงเดิมมันก็ยังจะสร้างผลกำไรให้เขาอย่างมหาศาลอยู่ดี

ไม่เช่นนั้นด้วยพลังฝีมือของเขา เขาคงไม่ยอมตามหัวหน้าด้วนมาจนถึงที่นี่แน่

ด้วนเผิงบอก “แมลงต่างๆ ในที่แห่งนี้มันมีมากมาย ไม่มีทางที่เราจะป้องกันได้เลย ทุกคนจงระมัดระวังให้มาก”

แม้ไม่ต้องให้เขาบอกทุกๆ คนก็เริ่มปล่อยปราณเทวะออกมาคลุมร่างตัวเองก่อนแล้ว

หยูจิงบอกด้วยท่าทางกังวลไม่น้อย “นี่…นี่มันจะช่วยน้องชายข้าได้จริงๆ หรือ?”

เย่หยวนตอบกลับไปด้วยรอยยิ้ม “สิ่งต่างๆ มากมายเกิดมาภายใต้สวรรค์ กลบลบทับฤทธิ์กันไป แม้ว่าพิษของแมลงน้ำแข็งเมฆาเพลิงจะรุนแรงเพียงใด แต่มันก็ย่อมมีอะไรจะแก้ได้เสมอ”

ด้วนเผิงขมวดคิ้วแน่น “ที่นี่มันใหญ่นัก เราจะไปหาเจอได้อย่างไร?”

“ใช่! หากมันมียาแก้พิษจริงๆ อาจารย์ซ่งหยูท่านจะไม่รู้รึ? ข้าเองก็เคยได้ยินชื่อแมลงน้ำแข็งเมฆาเพลิงมาก่อน และมันก็ไม่เคยมีใครรักษาได้หาย!” ลัวยองพูดด้วยรอยยิ้ม

เย่หยวนจึงสวนกลับไป “โลกหล้ามีสิ่งต่างๆ อย่างมากมาย เจ้าไม่รู้ ไม่ได้หมายความว่ามันไม่มี! อย่าว่าแต่อาจารย์ซ่งหยูนี้เลย แม้แต่โอสถบรรพกาลก็คงไม่กล้าพูดออกมาเต็มปากว่าตัวเองรู้จักทุกสิ่งอย่างบนโลกหรอกใช่ไหม?”

ลัวยองหัวเราะเย้ยอยู่ในใจ “เจ้าพูดเช่นนี้ออกมามันก็หมายความว่าเจ้าเองก็ไม่รู้ถึงยาแก้พิษใช่ไหมล่ะ? เจ้าฝืนจะพาทุกผู้คนให้ตามมา แต่สุดท้ายตัวเองก็ไม่รู้ว่าต้องทำอะไร ช่างน่าหัวร่อจริงๆ!”

เย่หยวนยิ้มตอบ “ทุกผู้คน ที่เจ้าว่ามานี้ไม่ได้นับรวมตัวเจ้าด้วยนะ เจ้าหน้าด้านตามพวกเรามาเองแท้ๆ”

ลัวยองแทบสำลักเมื่อได้ยินเช่นนั้นจนเกือบจะปล่อยฝ่ามือออกมา แต่ด้วนเผิงก็พูดขึ้นมาก่อน “เอาล่ะเฒ่าลัว อย่าได้ทำให้เย่หยวนต้องลำบากไปมากกว่านี้เลย มาแล้วก็มาสิ เย่หยวนเราจะเอาอย่างไรกันต่อ?”

เย่หยวนนั้นได้เตรียมแผนการไว้ก่อนแล้วจึงบอก “แน่นอนว่าต้องเป็นการหาแมลงน้ำแข็งเมฆาเพลิงให้เจอก่อน! เจ้าแมลงนี้มันแสนดุร้ายและน่าจะอาศัยอยู่ในสถานที่ ๆ ชื้นที่สุดและมีแก๊สหนาแน่นที่สุด! เราแค่ต้องเดินเข้าไปยังที่แบบนั้นเพื่อตามหามันก็พอ”

แมลงน้ำแข็งเมฆาเพลิง ตัวเย่หยวนนั้นย่อมไม่เคยพบเจอมาก่อน ความรู้เหล่านี้ล้วนเป็นหวู่เฉินที่บอกเล่ามา

ส่วนเรื่องการแก้พิษ แม้แต่จอมเทพนิรันดร์ก็ไม่รู้วิธี

แต่ว่าเรื่องแค่นี้มันหยุดเย่หยวนไม่ได้

ตอนที่เขายังอยู่ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ เขามักจะออกไปหาทางรักษาพิษที่ไม่เคยมีใครแก้ไขได้มาก่อน เพราะเขานั้นมีวิธีการของตัวเองอยู่

แม้ว่ามหาพิภพถงเทียนมันจะต่างจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์ แต่หลักการมันก็ยังเชื่อมโยง

กลุ่มนักล่าเดินเข้าไปหาที่ๆ มีแก๊สหนาแน่นที่สุด แต่ระหว่างทางพวกเขาก็ต้องเข้าปะทะกับแมลงพิษไม่น้อย

แต่กลุ่มนักล่านี้มีพลังที่แสนแกร่ง จึงไม่ต้องออกมาแรงใดๆ ให้มากเลย

เมื่อเห็นว่าแก๊สเริ่มหนาขึ้นเรื่อยๆ แล้วพวกเขาก็รู้สึกได้ว่าความชื้นเพิ่มสูงขึ้นเช่นกัน มันสูงจนทำให้ผู้คนรู้สึกหายใจหายคอลำบากขึ้นมาทีเดียว

ด้วนเผิงขมวดคิ้วแน่น “นี่ที่มันประหลาดนัก กลิ่นพวกนี้ ความชื้น แก๊ส มันกลับกัดกร่อนปราณเทวะได้ เป็นเช่นนี้ต่อไปข้าเองก็คงทนได้ไม่นาน”

ตอนนี้แม้แต่ด้วนเผิง ยอดฝีมืออาณาจักรราชันพระเจ้าหกดาวยังออกปากว่าแทบไม่ไหว คนอื่นๆ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลย

หยูจิงมีสีหน้าที่ซีดเซียวมาก เหงื่อไหลลงมาบนหน้าผากนางและดูท่าเหมือนจะทนไปต่อไม่ไหวอีกแล้ว

ส่วนเย่หยวนนั้นยังมีปราณเทวะโกลาหลที่มั่นคงไม่ได้กลัวการกัดกร่อนเหล่านี้เลยแม้แต่น้อย

สภาพของเขานั้นเรียกได้ว่าดีที่สุดในหมู่คนทั้งหก