จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1770

ตอนที่ 1770 จัดฉาก
“ฮ่าๆๆ น้องเย่ช่างฝีมือในการหลอมโอสถอันสูงส่ง! ในสายตาของข้าแล้วด้วยพลังฝีมือของเจ้ามันคงไม่ยากเลยที่จะผ่าน ‘อย่าถาม’ ไป!”

ในร้านอาหารหนึ่ง เย่หยวนกำลังพบเจอกับอสูรหนุ่มคนหนึ่งที่มีใบหน้าซาบซึ้งเต็มที

เย่หยวนหยิบเหล้ายกขึ้นจิบและตอบ “คำพูดของพี่เฮ่อตงจะกล่าวชมข้าเกินไปแล้ว กว่าห้าสิบล้านปีมานี้มันมีคนที่ผ่าน ‘อย่าถาม’ ไปได้แค่สิบเอ็ดคน คำพูดของท่านนี้มันเหมือนจะผลักดันข้าลงเหวไฟเลยนะ!”

เฮ่อตงทำหน้าเหยเกออกมาและหัวเราะแห้งๆ กลบเกลื่อน “ฮ่าๆ แต่ไม่ว่ายังไงความสามารถด้านโอสถของน้องเย่ก็ช่างเหนือล้ำจริงๆ เฮ่อตงคนนี้ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยพบเจอใครที่เก่งกาจเท่านี้มาก่อน! หากไม่ใช่เพราะเจ้าแล้วข้าคงไม่มีทางจะบรรลุขึ้นระดับสี่ขั้นปลายมาได้ด้วยเวลาสั้นๆ แค่นี้แน่!”

เย่หยวนยิ้ม “พี่เฮ่อตงก็ถ่อมตนไป ด้วยพรสวรรค์ของท่านข้านั้นมันก็เป็นได้แค่ดอกไม้ประดับข้างทางเท่านั้น”

เย่หยวนกล่าวชมออกมาอย่างไม่หยุดยั้งทำให้เฮ่อตงนั้นพึงพอใจอย่างมาก

“หึ หากพูดถึงเรื่องพรสวรรค์แล้ว ข้าเฮ่อตงนั้นเป็นที่หนึ่งไม่มีเป็นสองรองใครอย่างแน่นอน! เฮ่อตงตอบกลับมาพร้อมยืดอก

เย่หยวนพยักหน้ารับด้วยความเห็นด้วย “เย่คนนี้เพิ่งจะมาถึงเมืองไม่นานแต่ก็ได้ยินมาว่าในเมืองนี้มันมียอดอัจฉริยะอีกคนนี้? เขามีนามว่าอะไรนะ?”

เฮ่อตงหน้าเปลี่ยนสีไป “อิ้งหมัวหู่!”

“ใช่ๆ มันมีนามว่าอิ้งหมัวหู่! ข้าได้ยินว่าเจ้าเด็กคนนี้มันประเมินตัวเองสูงเกินและถึงขั้นอยากจะมาเทียบเคียงกับพี่เฮ่อตง!” เย่หยวนพูดออกมาอย่างไม่พอใจ

เฮ่อตงมีใบหน้าที่แปลกประหลาดไปไม่น้อยและส่ายหัวออกมา “น้องเย่ว่ากล่าวเช่นนี้ได้อย่างไร? อิ้งหมัวหู่นั้นเป็นพี่น้องคนสนิทของข้า! ตอนนี้เขาถูกจับไปขังไว้มันทำให้ข้าบาดเจ็บหัวใจมากนัก!”

เมื่อเย่หยวนได้ยินเช่นนั้นเขาก็แสดงสีหน้าไม่พอใจออกมา “หึ พี่เฮ่อตงคงคิดว่าข้าเป็นคนนอกเสียแล้ว! ช่างเถอะ ไม่ต้องคุยกันแล้ว เหล้าก็ดื่มกันจนมากพอแล้ว วันนี้เย่ของตัวลาก่อน”

พูดจบเย่หยวนก็ทำท่าจะลุกขึ้นทันที

เฮ่อตงสะดุ้งและลุกขึ้นมาตามดึงตัวเย่หยวนไว้ทันที “อย่าเพิ่ง! น้องเย่เรื่องนี้มันเป็นความผิดของเฮ่อตงผู้นี้เอง มานั่งต่อก่อนค่อยๆ คุยกันก่อน!”

เย่หยวนกลับมานั่งลงด้วยท่าทางไม่พอใจนัก “เฮ่อตง ข้ารู้สึกได้ว่าท่านนั้นมีพรสวรรค์ที่ไม่ธรรมดาถึงได้คิดมาผูกมิตรด้วย เจ้าคิดว่าใครๆ ก็สามารถที่จะมาเป็นสหายของข้าคนนี้ได้เช่นนั้นหรือ?”

ก่อนจะมาเย่หยวนัน้นได้ขอให้จินหัวช่วยป่าวประกาศออกไปว่าตัวเขาสามารถหลอมโอสถความยากระดับเก้าได้

ก่อนหน้านี้เย่หยวนได้หลอมโอสถและช่วยให้เฮ่อตงบรรลุผ่านคอขวดขึ้นขั้นปลายระดับสี่มาได้

เพราะจริงๆ แล้วตอนที่เย่หยวนได้ยินเรื่องราว เขาก็รู้สึกว่ามันมีอะไรแปลกๆ มาตั้งแต่ต้น

หากพวกเขาเป็นพพี่น้องที่รักสนิทกันจริงๆ มีหรือที่จะปล่อยให้อิ้งหมัวหู่ถูกราชันพยัคฆ์สวรรค์จับตัวไปง่ายๆ เช่นนั้น?

หากเป็นเย่หยวนเขาคงยอมตายแทนจะปล่อยให้ราชันพยัคฆ์สวรรค์พาตัวอิ้งหมัวหู่ไป

เรื่องราวในครั้งนี้มันถูกป่าวประกาศออกมาสู่โลกภายนอกว่าเป็นเรื่องที่อิ้งหมัวหู่ตัดสินใจทำเอง

แต่ข่าวสารในวิหารนักบวชมันไม่ได้ตื่นเหมือนข่าวในโลกภายนอก

แม้ว่าทางวิหารจะไม่ได้สนใจการแย่งชิงอำนาจในเมืองต่างๆ พวกเขาก็ยังจำเป็นต้องตามสืบข่าวไว้เพื่อรักษาจุดยืนของตนให้มั่นคง!

เพราะฉะนั้นเมื่อเย่หยวนออกมาจากค่ายกลเคลื่อนย้าย เขาจึงได้ถามออกไป

การจัดฉากในวันนี้ย่อมเป็นเพื่อล่อให้เขาแสดงธาตุแท้ออกมา

เพราะหากพูดถึงความเจ้าเล่ห์แล้วต่อให้มีเฮ่อตงสิบคนก็มาเทียบเย่หยวนไม่ได้

ด้วยคำพูดไม่กี่คำ ตอนนี้เฮ่อตงก็เริ่มมองว่าเย่หยวนเป็นสหายที่แท้และยอมที่จะบอกเล่าเรื่องราวจริงๆ ออกมา

บวกกับตัวตนของเย่หยวนที่สูงส่งของเย่หยวนที่บอกว่าจะช่วยเฮ่อตงหลอมโอสถจี้เมฆศรสุริยาสวรรค์ เขาย่อมแสดงท่าทางยอมรับและซื่อตรงต่อเย่หยวนกว่าเก่า

แต่ว่าเย่หยวนนั้นไม่เคยจะพูดถึงเรื่องของอิ้งหมัวหู่มาก่อนเลยจนวันนี้เป็นครั้งแรกที่เขาได้พูดถึงขึ้นมา