จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1828

ใช้แค่กระบวนท่าเดียวจริงๆ!

ไม่มีการสวนกลับที่รุนแรง ไม่มีการใช้วรยุทธที่สวยหรู

สิ่งที่พวกเขาทั้งหลายเห็นคือดัชนีหนึ่งนิ้ว

เหล่าศิษย์ของนิกายใหญ่ทั้งหลายต่างมองดูภาพตรงหน้าอย่างมึนงง สายตาของทุกผู้คนเปี่ยมไปด้วยความไม่อยากเชื่อ

คำพูดดูถูกวางท่าของเหอหยวนก่อนหน้านี้มันกลายเป็นคำพูดโง่ๆ ในเวลาแค่ไม่กี่วินาที

นิกายสว่างชัดเก่งมากหรือ?

คำพูดที่ฟังดูน่าตลกของเย่หยวนนั้นมันกลับถูกยืนยันด้วยฝีมือของเขา

นิกายสว่างชัดมันอ่อนแอจริงๆ!

กระบวนท่าอันยิ่งใหญ่ของเหอหยวนเองก็เป็นได้แค่เรื่องตลกเมื่ออยู่ต่อหน้าท่าทางสบายๆ ของเย่หยวน

เย่หยวนมองดูเหอหยวนที่ร่วงลงไปพร้อมบอก “ความพิโรธของเจ้ามันอ่อนแอจริงๆ ข้ายังมีเรื่องต้องไปทำ ขอตัวล่ะ”

พูดจบเย่หยวนก็จากไป หายร่างไปจากสังเวียนเหลือทิ้งไว้เพียงเหล่าผู้ชมที่มองดูเรื่องราวอย่างงงงัน

“ไอ้เด็กคนนี้มันแข็งแกร่ง!”

“นี่มันหมายเลขหกสิบสี่จริงหรือ? หรือว่าจารึกอาณาจักรล้ำจะวัดพลาดกัน?”

“การชนะเหอหยวนได้ด้วยกระบวนท่าเดียวเช่นนี้ คงมีแค่ไม่กี่คนที่ทำได้ใช่ไหม?”

…

ด้านล่างเวลานี้หยางเชินได้แต่ทำหน้าตาไม่สู้ดี

ดัชนีนี้ของเย่หยวนมันตบหน้านิกายสว่างชัดของพวกเขาเข้าเต็มๆ

กว่าหมื่นปีที่ผ่านมานี้นิกายสว่างชัดไม่เคยพ่ายแพ้อย่างน่าอับอายเช่นนี้มาก่อน

แต่วันนี้เหอหยวนกลับแพ้ลง

“หลี่อี้ผิง ต่อไปตาเจ้าใช่ไหม? จงนำชัยกลับมาให้ได้ล่ะ!” หยางเชินบอกด้วยสีหน้าคร่ำเครียด

ชายหนุ่มผมสั่นที่ด้านหลังคนนั้นจึงรีบรับคำขึ้นมา “ศิษย์พี่หยางโปรดวางใจ ไม่ว่ามันจะแข็งแกร่งแค่ไหนมันก็ไม่มีทางเทียบเคียงข้าได้!”

หลี่อี้ผิงคนนี้นับเป็นอันดับห้าของคนนิกายสว่างชัดที่มาในครั้งนี้ทั้งแปด เขามีพลังอาณาจักรนภาสวรรค์สองดาวขั้นกลาง

เทียบกับเหอหยวนแล้ว เขานั้นเก่งกาจกว่ามาก

นิกายสว่างชัดนั้นไร้คนอ่อนแอ คำพูดนี้ไม่ได้มีเล่นๆ

ต่อให้เขาจะเป็นแค่ระดับห้าของนิกาย แต่หากเทียบกับนิกายอื่นแล้วเขาคงไม่ได้อ่อนแอไปกว่าระดับหนึ่งหรือสองของพวกนั้นเลย

เพราะฉะนั้นเขาจึงกล้าที่จะรับปากเช่นนี้

…

ด้านในห้องหลอมโอสถตงน้อยเห็นการกลับมาของเย่หยวนพร้อมแสดงท่าทีตื่นตะลึง

“เร็วกว่าที่คิดเสียอีก!” ตงน้อยบอก

หมูสมบัติที่เดิมทีกำลังนอนอยู่ก็รีบลุกตัวขึ้นพุ่งใส่เย่หยวนทันทีที่มันเห็นว่าเย่หยวนกลับมาพร้อมส่ายหางสั้นๆ ของมันอย่างไม่มีหยุด

ตงน้อยถอนหายใจยาว “เจ้าหมูโง่ รู้จักแต่กินจริงๆ!”

หมูสมบัติหันหน้ากลับออกมาหลับตาปี๋ใส่ตงน้อย

เย่หยวนยิ้มตอบ “ไอ้หมอนั่นมันอ่อนแอเกินไป ข้าชนะมันได้ด้วยกระบวนท่าเดียวไม่มีค่าใดๆ ให้จดจำหรอก”

ตงน้อยหรี่ตาลงทันทีที่ได้ยิน เขาตื่นตะลึงในพลังฝีมือของเย่หยวนไม่น้อย

แต่ไม่นานนักท่าทางเช่นนั้นก็จางหายไปและตงน้อยก็บอกขึ้น “นี่คือสมุนไพรที่เจ้าบอกให้เตรียม เริ่มหลอมโอสถได้เลย”

เย่หยวนยิ้ม “ฮ่าๆ ขอบคุณจริงๆ ไม่นึกเลยว่าเด็กน้อยอย่างเจ้าจะมีประโยชน์มากขนาดนี้”

ตงน้อยหน้าตาดำมืดลงทันทีด้วยอารมณ์ที่แทบแตกปะทุ แต่เมื่อคิดได้ว่าตัวเองในตอนนี้คงเอาชนะเย่หยวนไม่ได้เขาก็รีบหดตัวเก็บความโกรธแค้นนั้นกลับลงไป

“ไอ้เด็กเวร รอเทพสวรรค์คนนี้ได้พลังคืนมาก่อนเถอะ เจ้าจะได้รู้ ข้าจะเล่นงานเจ้าให้ก้นแยกเป็นสองซีกเลย!”

เย่หยวนเห็นว่าตงน้อยนั้นอยู่ว่างๆ จึงได้ใช้ให้เขาช่วยเตรียมสมุนไพรให้ก่อนที่เย่หยวนจะลงมือทำการหลอมโอสถ

แต่เขาไม่นึกไม่ฝันว่าตงน้อยคนนี้จะสามารถทำงานนั้นได้อย่างเรียบร้อยเป็นระเบียบ