จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1834

สรุปบท ตอนที่ 1834 อาณาจักรลายพระเจ้า: จอมเทพโอสถ

สรุปตอน ตอนที่ 1834 อาณาจักรลายพระเจ้า – จากเรื่อง จอมเทพโอสถ โดย Internet

ตอน ตอนที่ 1834 อาณาจักรลายพระเจ้า ของนิยายActionเรื่องดัง จอมเทพโอสถ โดยนักเขียน Internet เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง

ตอนที่ 1834 อาณาจักรลายพระเจ้า
บนสังเวียนนั้นมีคลื่นพลังอันรุนแรงกำลังเข้าปะทะกันอยู่

หนึ่งนั้นดุร้าย อีกหนึ่งนั้นเยือกเย็น

หยางเชินนั้นมีคลื่นพลังที่แสนหนักหน่วงส่วนเย่หยวนนั้นมีคลื่นพลังที่แสนมั่นคงดั่งขุนเขา

นี่คือศึกตัดสินระหว่างนิกายสว่างชัดและนิกายเงาจันทร์ และยังเป็นการปะทะของสองสุดยอดแนวคิด

โอกาสเช่นนี้คงหาที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว

“เย่หยวน หวังว่าเจ้าจะไม่คิดยอมแพ้ไปก่อนนะ! วันนี้มาสู้กันให้ตายไปข้าง เจ้ากล้ารับคำไหม?” หยางเชินถามขึ้นมาด้วยสายตาที่จ้องมองเย่หยวน

ไม่อาจฆ่าคนอื่นได้ เขาก็ขอสู้กันให้ตายไปข้างกับเย่หยวนเลยจะดีกว่า

หยางเชินนั้นมั่นใจในพลังฝีมือของตัวเองมาก มันไม่มีทางใดที่เขาจะพ่ายแพ้แก่เย่หยวนแน่

เย่หยวนตอบกลับมาด้วยใบหน้าเรียบเฉย “ย่อมได้”

หยางเชินหัวเราะลั่น “ฮ่าๆ เย่หยวน ความอับอายที่เจ้าสร้างให้แก่นิกายสว่างชัดนี้ วันนี้ข้าจะนำมันคืนให้เจ้าเอง! เจ้าตายแน่!”

เย่หยวนยังคงมีสีหน้าเรียบเฉยเช่นเดิม “เรื่องนั้นมันขึ้นอยู่กับว่าเจ้ามีปัญญาหรือเปล่าด้วย!”

หยางเชินหัวเราะ “เจ้ามีสุดยอดแนวคิด ข้าเองก็มีสุดยอดแนวคิด ที่สำคัญข้ายังมีพลังบ่มเพาะเหนือกว่าเจ้าเกือบสองดาว! เจ้าคิดจะเอาอะไรมาชนะข้า? วันนี้ข้าจะให้เจ้าได้รับรู้ถึงพลังของข้าเอง! พลังที่แท้จริงของอันดับหนึ่งแห่งนิกายสว่างชัด!”

เมื่อต้องมาเจอกับหยางเชิน เรื่องเดียวที่เย่หยวนเสียเปรียบอย่างมากนั้นก็คือพลังการบ่มเพาะ

เย่หยวนนั้นเป็นแค่นภาสวรรค์หนึ่งดาวขั้นต้น ส่วนหยางเชินนั้นเป็นนภาสวรรค์สองดาวขั้นสุด นับแล้วมันก็เรียกได้ว่าห่างกับเกือบสองดาว

สองดาวนี้มันอาจจะไม่ได้แตกต่างมากกับอาณาจักรพระเจ้าช่วงต้นๆ แต่ในอาณาจักรนภาสวรรค์นี้สองดาวมันเป็นความห่างที่ทิ้งชั้นกันอย่างขาดลอย

ต่อให้เป็นยอดอัจฉริยะอย่างไป่หลี่ชิงหยานนางเองก็ต้องใช้เวลามากมายนับร้อยๆ ปีกว่าจะขึ้นสองดาวไปได้ แน่นอนว่าช่องว่างมันต้องมากมายมหาศาล

“ตาย!”

หยางเชินพุ่งร่างเข้ามาหาเย่หยวนพร้อมเสียงร้อง เขายกดาบในมือขึ้นพร้อมฟาดฟัน

เจ้าดาบนี้มันแฝงมาด้วยจิตที่หนักแน่น!

สิ่งที่น่ากลัวที่สุดก็คือพลังโลกของหยางเชินที่แสนจะรุนแรง มันเข้าปกคลุมทุกพื้นที่ราวกับนี่เป็นโลกของเขาเองและไม่เหลือเว้นช่องว่างให้เย่หยวนรอดออกไปได้เลย

ต่อหน้าดาบคมนี้ เย่หยวนดูอ่อนแอไปทันตา

แต่ตอนนั้นเย่หยวนก็ขยับร่างบ้าง

ดาบฝ่าน้ำค้างแข็งขยับพร้อมร่างของเย่หยวนที่ตัดผ่านมิติมารับดาบของหยางเชินไว้

ดาบฝ่าน้ำค้างแข็งนี้คือสมบัตินภาสวรรค์เลิศล้ำ!

หลังจากดาบจักรพรรดิล้ำฟ้าหักลงเย่หยวนก็ไม่ได้มีอาวุธดีๆ ติดมือไว้ใช้เลย

จนหลังจากที่เย่หยวนบรรลุระดับห้ามาได้ เย่หยวนจึงสามารถเปิดโถงบัลลังก์ม่วงชั้นที่สองออกและได้รับสมบัติภายในนั้นมา

เขาเลือกที่จะหยิบสมบัตินภาสวรรค์เลิศล้ำหนึ่งชิ้นออกมาและมันก็คือดาบฝ่าน้ำค้างแข็งเล่มนี้

พร้อมๆ กันนั้นลายสีฟ้าครามก็ปรากฏขึ้นบนร่างของเย่หยวน

ดาบเดียวที่ฟาดฟันออกมานี้ มันกลับตัดผ่านพลังโลกอันหนาแน่นของหยางเชินได้อย่างง่ายดายโดยไม่มีทีท่าว่าจำลำบากใดๆ เลย

‘เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง!’

แนวคิดที่แสนรุนแรงถูกปล่อยออกมาจนทำให้เกิดเสียงดังขึ้นติดๆ

ในวินาทีนั้นคนทั้งสองกลับแลกกระบวนท่ากันไปแล้วนับสิบ พลังของแนวคิดที่ทั้งสองมีปะทุขึ้นอย่างไม่หยุดยั้ง

เสมอ!

หยางเชินหรี่ตาเล็กทันที เขานั้นมีพลังบ่มเพาะที่เหนือล้ำกว่าเย่หยวนแท้ๆ แต่พลังโลกของเขากลับไม่อาจขัดขวางใดๆ เย่หยวนได้แม้แต่น้อย

เจ้าลายสีฟ้านี้มันคืออะไรกัน?

ด้านนอกสังเวียนทุกผู้คนเองก็ตื่นตะลึงอย่างมาก

ระดับการต่อสู้ของคนทั้งสองนี้มันเหนือล้ำกว่าที่ใครจะจินตนาการถึงได้

ในหมู่คนทั้งหกสิบสี่ที่มาเข้าร่วมงานชุมนุมการต่อสู้แห่งก่อไผ่นี้ พวกเขาทั้งหลายล้วนแล้วแต่เป็นยอดอัจฉริยะ

แต่คนทั้งสองนี้อยู่เหนือล้ำกว่ายอดอัจฉริยะใดๆ เป็นตัวตนที่อยู่ในอีกระดับหนึ่ง

นอกจากนี้มันก็ยังมีลายสีฟ้านั้นเกิดขึ้นมาทั่วทั้งทะเลจิตศักดิ์สิทธิ์ของเย่หยวน

ลายสีฟ้านั้นมีสภาพคล้ายกับสายฟ้าที่เขาเจอตอนขึ้นเขาแห่งถงเทียนครานั้น เพียงแค่ว่าหากเทียบพลังกัน มันยังอ่อนแอกว่าอย่างมาก

เย่หยวนได้ค้นพบว่าเมื่อเขาต่อสู้ เขาสามารถเรียกลายสีฟ้าเหล่านี้ออกมาช่วยเพิ่มการโจมตีให้เฉียบคมขึ้น ทั้งยังช่วยเสริมสร้างพลังป้องกันให้เหนือล้ำ

ส่วนพลังโลกนั้น เมื่ออยู่ต่อหน้าเจ้าลายสีฟ้านี้แล้วมันก็ไม่ต่างไปจากกระดาษแผ่นบางๆ

ตราบเท่าที่มันไม่ได้หนาแน่นอย่างเหลือเชื่อ เย่หยวนก็ล้วนสามารถฝ่ามันเข้าไปได้

เพราะฉะนั้นเย่หยวนจึงเรียกอาณาจักรนี้ว่าอาณาจักรลายพระเจ้า!

คนภายนอกไม่รู้ แต่มีหรือที่หยางเชินจะไม่รู้สึกถึงความเสียเปรียบนี้

เย่หยวนนั้นมีเพลงดาบที่ดูแสนธรรมดาแต่มันกลับแฝงมาด้วยพลังที่เหนือล้ำ ทำให้ทะเลจิตของเขายุ่งเหยิงจนแทบไม่อาจควบคุมตัวเองได้

เมื่อรับเข้าไปหลายดาบเข้า ตอนนี้เขาก็เริ่มรู้สึกเหมือนดาบจะหลุดออกมือไปได้ทุกเมื่อ

“ไม่มีทาง! ไอเด็กคนนี้มันประหลาดเกินไปแล้ว ข้ารับมือเช่นนี้ต่อไม่ได้แน่!”

หยางเชินรู้ดีว่าหากเป็นเช่นนี้ต่อไปเขาต้องแพ้อย่างแน่นอน

“แนวคิดแห่งกาลเวลา!”

ตอนนั้นเองก็มีคลื่นพลังแนวคิดแห่งกาลเวลาปะทุขึ้นมาอย่างรุนแรง

เย่หยวนผงะไปทันทีที่ได้เห็นและเริ่มรู้ตัวว่าการเคลื่อนไหวของตัวมันช้าลงอย่างมาก

ตอนนี้แม้แค่จะเปิดมิติก็ยังช้าเชื่อง

หยางเชินยิ้มร่า “พลังของแนวคิดแห่งกาลเวลามีหรือที่คนอย่างเจ้าจะเข้าใจ?! ข้าขอบอกเลยว่าแนวคิดแห่งกาลเวลาที่ข้าเคยใช้มานั้นมันไม่ใช่พลังที่แท้จริงของข้าสักนิด! แนวคิดแห่งกาลเวลาของข้านั้นถูกบ่มเพาะจนถึงสามดาวแล้ว! ไม่นึกล่ะสิ? ตอนนี้เจ้าไปตายเสียเถอะ! ดาบกดมิติขนาน!”

ตอนนี้หยางเชินยกดาบขึ้นสูงพร้อมใช้ทักษะการต่อสู้อันดุดันราวกับว่าดาบนี้มันจะตัดขาดมิติออกจากกันได้

ดาบนี้หมายเอาชีวิตเย่หยวน!

…………………………

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมเทพโอสถ