จอมเทพโอสถ นิยาย บท 1856

“อย่าไป? เด็กน้อยเจ้ารู้ตัวไหมว่ากำลังพูดอะไรอยู่กันแน่?”

กู่เทียนเฉขมวดคิ้วแน่นจนมันติดกัน ดูท่าแล้วจะไม่พอใจอย่างมาก

โอกาสอันดีงามขนาดนี้มันมาวางอยู่ตรงหน้า ไม่ว่าใครก็ตามที่คิดจะมาหยุดเขามันย่อมต้องถูกมองเป็นศัตรูคู่แค้นราวกับสังหารบิดามารดากันมา

แม้ว่าคนที่มาหยุดเขานี้จะเป็นศิษย์ของเขาเองก็ตาม

เล้งชิวหลิงนั้นยังต้องยืนยันอย่างหนักแน่น “อาจารย์ สมบัติเทพสวรรค์ที่ว่านี้มันมีอะไรแปลกๆ อยู่”

เล้งชิวหลิงค่อยๆ เล่าคำของเย่หยวนออกมาอีกต่อหนึ่งให้แก่กู่เทียนเฉฟังจนเขาต้องเลิ่กคิ้วสูง

“เจ้าจะหมายความว่าอย่างไร? เจ้าไม่รู้หรือว่าสมบัติสืบทอดเทพสวรรค์มันมีความหมายต่ออาจารย์ของเจ้ามากเพียงใด?” กู่เทียนเฉตอบกลับมาด้วยท่าทางไม่คล้อยตาม

ความดึงดูดของสมบัติสืบทอดจากเทพสวรรค์นั้นมันเหนือล้ำ โดยเฉพาะกับตัวกู่เทียนเฉที่ไม่มีหวังใดจะบรรลุขึ้นไปได้อีกแล้ว

เล้งชิวหลิงพูดขึ้นด้วยท่าทางกังวล “สิบวัน แค่สิบวันนะ?”

กู่เทียนเฉหรี่ตาลงทันที “นี่ไม่ใช่ความคิดของเจ้าใช่ไหม?”

เล้งชิวหลิงเองก็ไม่คิดจะปิดบังใดๆ “นี่เป็นความคิดเย่หยวน!”

กู่เทียนเฉหน้าเปลี่ยนสีและเริ่มกลับไปคิดอย่างจริงจังทันที

เรื่องของเย่หยวนนั้นเล้งชิวหลิงย่อมไม่คิดปิดบังจากเขาผู้เป็นอาจารย์แม้แต่น้อย

ตัวตนของเขาคนนี้มันทำให้กู่เทียนเฉเกิดความสงสัยขึ้นในทุกสิ่งอย่าง

เมื่อหยุดคิดไปพักหนึ่งกู่เทียนเฉก็พยักหน้ารับออกมา “ก็ได้ แต่แค่สิบวัน!”

เรื่องราวความวุ่นวายในเมืองหลวงจักรพรรดิพันทะยานนั้นกระจายออกไปทั่วในทันที

นี่มันคือเรื่องราวแสนใหญ่โตที่สั่นสะท้านทั้งเมืองหลวงจักรพรรดิ ต่อให้คิดอยากปิดมันก็ย่อมไม่มีทางจะปิดได้

จากวันที่สองมา ตอนนี้ก็เริ่มปรากฏยอดคนจำนวนมากมายในเขตเมืองหลวงจักรพรรดิพันทะยาน

แม้จะเป็นเมืองหลวงจักรพรรดิเองก็ไม่ใช่ว่าจะมีเทพถ่องแท้เดินเล่นกันทั่วไปได้

แต่ตอนนี้ทั้งด้านในและนอกเมืองหลวงจักรพรรดิพันทะยานมันกลับมีแต่ยอดฝีมือเทพถ่องแท้อยู่ทุกหนแห่ง

บ้างมีคลื่นพลังที่แสนรุนแรงอย่างที่ไม่ด้อยกว่ากู่เทียนเฉเลย

ในวันที่สาม กู่เทียนเฉก็ไม่อาจอดทนรอได้อีก

“อาจารย์ ท่านสัญญาว่าจะรอสิบวันมิใช่หรือ?”

เล้งชิวหลิงที่จับตามองดูกู่เทียนเฉอยู่ตลอดย่อมเห็นได้ในวินาทีที่ความคิดของเขาเปลี่ยนไป

กู่เทียนเฉบอก “เด็กน้อย อาจารย์เจ้ารอไม่ไหวแล้ว! ถอยไป!”

เล้งชิวหลิงร้องบอกขึ้นอย่างดื้อดัน “ไม่ ท่านห้ามไป!”

กู่เทียนเฉหรี่ตาลงก่อนที่จะส่งร่างของตัวเองจางหายไปจากสายตาของเล้งชิวหลิงในทันที

หากเทพถ่องแท้เจ็ดดาวคิดอยากไป มีหรือที่เล้งชิวหลิงจะสามารถหยุดเขาไว้ได้?

กู่เทียนเฉเดินทางมาจนถึงเทือกเขาอาทิตย์ศักดิ์สิทธิ์ในพริบตา

ความห่างไกลนับล้านกิโลเมตรนั้นมันไม่ได้เป็นปัญหาแก่เทพถ่องแท้เลย แค่ไม่กี่อึดใจกู่เทียนเฉก็มาถึงเทือกเขาอาทิตย์ศักดิ์สิทธิ์

เมื่อสัมผัสได้ถึงคลื่นพลังที่รุนแรงจากยอดเขา กู่เทียนเฉก็รู้สึกตื่นเต้นดีใจจนแทบไม่อาจหักห้ามตัวเองไว้ได้

และจู่ๆ เขาก็หัวเราะขึ้นมา “ไม่ว่าเจ้าเด็กคนนั้นมันจะเป็นใครมาจากไหน สุดท้ายมันก็เป็นแค่อาณาจักรนภาสวรรค์ขั้นต้น จะมีความรู้ประสบการณ์ใดมากมาย? สมบัติของเทพสวรรค์นี้ข้ากู่เทียนเฉจะรับมันไปเอง!”

พูดจบเขาก็พุ่งร่างเข้าไปยังเทือกเขาอาทิตย์ศักดิ์สิทธิ์

แต่เวลานั้นเองที่กลับมีหมอกสีดำสนิทพุ่งตัดหน้าเขาไปในพริบตา

“พวกเจ้าหลบทางไป! สมบัติของเฒ่าจอมเทพสวรรค์นิรันดร์เป็นของข้าเห่ยโหมว!”

“อ่อก!”

แค่คำพูดเดียวกลับทำให้เทพถ่องแท้เจ็ดดาวอย่างกู่เทียนเฉบาดเจ็บได้

แถมนี่มันยังเป็นการโจมตีเป็นวงกว้าง!

ตอนนี้เหล่าเทพถ่องแท้ที่กำลังแอบซ่อนอยู่ในเทือกเขาต่างได้รับบาดเจ็บไปตามๆ กันไม่ต่างจากเขานัก

“เทพสวรรค์ของเผ่าปีศาจ!” กู่เทียนเฉร้องขึ้นอย่างตื่นตกใจ

หมอกสีดำนี้มันต้องเป็นตัวตนระดับเทพสวรรค์ของเผ่าปีศาจแน่นอน!

กู่เทียนเฉไม่นึกไม่ฝันว่าเทพสวรรค์จะออกมากันได้รวดเร็วปานนี้

ที่สำคัญมันกลับยังเป็นเทพสวรรค์ของฝ่ายปีศาจอีก

“ไอเจ้าเย่หยวนนั่นมันหลอกข้าเสียแล้ว!”

กู่เทียนเฉได้แต่ตบเข่าตัวเองด้วยความคับแค้นใจอย่างถึงที่สุด